Το γκολ του Γιάννου έφερε το ματς στα μέτρα του Πανιωνίου, όμως από το 30 και μετά οι φιλοξενούμενοι αδρανοποίηθηκαν. Μόνοι τους. Έπαθαν μπλακ-αουτ και από εκεί που θα έπρεπε να πάνε στα αποδυτήρια με το προβάδισμα στο σκορ, πήγαν χάνοντας 2-1. Δέχθηκαν ένα γκολ από φάση που ξεκίνησε από πλάγιο και ένα από φάουλ που εκτέλεσε ο Καλτσάς.
Ο Κάμπορα έκανε με την άνεσή του κοντρόλ μέσα στη μικρή περιοχή και όσοι ήταν δίπλα του, απλά τον κοιτούσαν! Ούτε ένα τζαρτζ, να νιώσει μια μικρή ενόχληση, να χάσει λίγο την ισορροπία του βρε αδερφέ…
Όσο για το δεύτερο γκολ; Προήρθε από μια στημένη φάση, με πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας και γκολ του Ραούλ Μπράβο.
Έλλειψη συγκέντρωσης θα πουν, για μία ακόμα φορά, όσοι εμπλέκονται στα ποδοσφαιρικά τεκταινόμενα του Πανιωνίου. Ακόμα και έτσι να είναι για ποιον λόγο να υπάρχει έλλειψη συγκέντρωσης δεν μπορώ να καταλάβω. Η δουλειά σου αυτή δεν είναι; Στον Πανιώνιο παίζεις, τη φανέλα της πιο ιστορικής ομάδας φοράς. Οφείλεις να έχεις συγκέντρωση. Αυτή είναι η δουλειά σου. Δεν φταίει καμία διοίκηση, κανένας προπονητής αν δεν έχεις συγκέντρωση εντός των τεσσάρων γραμμών. Άρπαξε την ευκαιρία που ήρθε και σου χτύπησε την πόρτα και ζήσε το όνειρό σου. Μην καβαλάς καλάμι με 4-5 παιχνίδια. Δεν έγινες το hot όνομα του ελληνικού πρωταθλήματος ξαφνικά.
Προσωπικά, θεωρώ πως δεν είναι μόνο έλλειψης συγκέντρωσης. Το σημαντικότερο είναι ότι ο Πανιώνιος, στον αγώνα με τη Βέροια, στερήθηκε πάθους. Λίγοι ήταν αυτοί που το μάτι τους γυάλιζε, που έβλεπαν τον αντίπαλο σαν “εχθρό”. Οι περισσότεροι ήταν σαν να λένε στους αντιπάλους τους: “Παρακαλώ περάστε! Τι θα πάρετε;”.
Το βασικό πρόβλημα που έχει αυτός ο Πανιώνιος είναι πως πρόκειται για μια soft ομάδα, χωρίς τσαμπουκά, χωρίς νεύρο, χωρίς εγωισμό… Φυσικά, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στην ίδια ομάδα…
