Από την πρώτη μέρα σε πρακτικό επίπεδο, στο χορτάρι, τους εξηγούσε με πολύ ωραίο τρόπο το τί θέλει από εκείνους, ώστε να βελτιωθεί η κακή εικόνα που εντυπώθηκε στο μυαλό των Ελλήνων φιλάθλων και στην ψυχή των διεθνών από το περασμένο φθινόπωρο. Κι αυτό πραγματικά δεν ήταν καθόλου εύκολο.
Την Κυριακή στην Βουδαπέστη είδαμε και πάλι στο Groupama Arena μια ομάδα με αρχή και μέση αλλά δυστυχώς χωρίς τέλος. Τουλάχιστον είδαμε και πάλι την Εθνική ως ομάδα. Ως σύνολο, ως μια οικογένεια τα μέλη της οποίας (άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο) πάλευαν ο ένας για τον άλλο και για τον κοινό σκοπό.
Ο κοινός σκοπός δεν είναι ο αυτοσκοπός της πρόκρισης. Ο κοινός σκοπός είναι να μπορέσει η Εθνική να ξαναβρεί την χαμένη της ταυτότητα, την ψυχολογία νικητή και το γκολ. Κι εδώ θα αραδιάσω τα όσα είδε ο Μαρκαριάν στο ματς με την Ουγγαρία και του άρεσαν, αλλά και τα όσα είδε και τα οποία χρίζουν άμεσης βελτίωσης.
Τα θετικά της Εθνικής
Αρχικά θα απαριθμήσω όσα ο έμπειρος τεχνικός είδε με καλό μάτι και αυτά ήταν:
– Ο περιορισμός των λαθών σε σχέση με τα τέσσερα προηγούμενα ματς των προκριματικών.
– Οι σωστές και σίγουρες μεταβιβάσεις.
– Η διαγώνια κάλυψη.
– Οι διαγώνιες μεταβιβάσεις στην αδύνατη πλευρά, παιχνίδι που δημιουργούσαν οι παίκτες μας προς αυτή την κατεύθυνση. Θυμηθείτε τις μπαλιές από τα στόπερ στη απέναντι πλευρά με κύριους αποδέκτες τους Λάζαρο και Φέτφα αρχικά, αλλά και τους Τοροσίδη (περισσότερο), Σταφυλίδη (λιγότερο)
– Το κυνήγι κάθε μπάλας.
– Η δύναμη στις μονομαχίες στοιχείο στο οποίο βοήθησε πολύ ο Κυριάκος Παπαδόπουλος.
– Το πάθος και η καρδιά των παικτών που έλειψε από τα προηγούμενα ματς.
Εκεί που χρειάζεται δουλειά
– Ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση.
– Μεγαλύτερη διάρκεια στο παιχνίδι, διότι ο Μαρκαριάν θεωρεί πως πρέπει οπωσδήποτε τα 35-40 καλά λεπτά της Ουγγαρίας να γίνουν τουλάχιστον 55-60.
– Πιο γρήγορη και σωστή αμυντική μετάβαση, ώστε να αποφευχθούν αντεπιθέσεις. Με την Ουγγαρία δεν το πληρώσαμε, αλλά το πληρώσαμε με Φινλανδία, Β. Ιρλανδία και Φερόε.
– Μεγαλύτερη ακρίβεια στην τελική πάσα.
– Μεγαλύτερη ακρίβεια στην τελική προσπάθεια.
– Πιο καλές τοποθετήσεις στην περιοχή.
– Όχι κατάχρηση της μπάλας. Ήταν εξαιρετικός ο Φετφατζίδης, αλλά την ώρα που έφτανε στην κρίσιμη στιγμή έλειπε η αποτελεσματικότητα. Πιο απλό θέλει και τον Κονέ ο Μαρακαριάν. Δύο παίκτες στους οποίους μπορεί να στηριζθεί η Εθνική στο μέλλον.
– Σουτ από μακριά. Αυτό που δεν είδε ο coach ήταν το μακρινό σουτ όταν δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις γι’ αυτό και στο αεροδρόμιο σε τετ α τερ που είχε με τον Μπασινά του είπε: «Αχ να’ χα έναν Μπασινά να σουτάρει από μακριά.»
Όλα αυτά ο Ουρουγουανός τεχνικός θα προσπαθήσει με πολλή δουλειά, με πολλές πληροφορίες, με πολλά ταξίδια και με πολλή αγάπη να τα πετύχει τους επόμενους μήνες μέχρι και το ματς με τα Νησιά Φερόε στις 13 Ιουνίου.
