«Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται», είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε μία από τις ατάκες του που έμεινε στην ιστορία και η οποία είναι βέβαιο πως δεν αφορούσε μόνο στην πολιτική.
Φυσικά και δεν έχω την απαίτηση από τον Βλάνταν Ίβιτς να γνωρίζει τη συγκεκριμένη ατάκα, η οποία πάντως θα τον είχε προφυλάξει από το μεγαλύτερο ρίσκο που πήρε στην καριέρα του, πριν καν αυτή ξεκινήσει.
Ωστόσο, θα περίμενα από τον φιλόδοξο Σέρβο τεχνικό να γνωρίζει -κυρίως λόγω ηλικίας- πως “ότι γίνεται στο Βέγκας, μένει στο Βέγκας” ή αλλιώς “τα εν οίκω μη εν Δήμω”.
Ποτέ στην ιστορία του ποδοσφαίρου ένας προπονητής, όσο κι αν πληγώθηκε από ένα αποτέλεσμα, δεν βγήκε δημόσια να… πυροβολήσει τους παίκτες του κατηγορώντας τους ότι έχασαν επίτηδες ένα ματς!
Το έκανε πρώτος και καλύτερος ο Βλάνταν Ίβιτς, ο οποίος με την ενέργειά του αυτή πιστεύει ότι ισχυροποίησε τη θέση του στον ΠΑΟΚ. Νομίζω ότι σύντομα θα αντιληφθεί πως η επιλογή του θα τον οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Όχι γιατί έχει άδικο (κάτι που δεν γνωρίζω ούτε εγώ, ούτε ίσως κι αρκετοί μέσα στον οργανισμό του ΠΑΟΚ), αλλά γιατί η δημόσια στοχοποίηση ποδοσφαιριστών δυσκολεύει τη ζωή του προπονητή όχι μόνο σε οποιαδήποτε ομάδα της Ελλάδας, αλλά σε κάθε ομάδα του πλανήτη.
Και μπορεί να είναι ο Τζαβέλλας που πλήρωσε το μάρμαρο, αλλά ο Ίβιτς μίλησε όχι για έναν, αλλά για “κάποιους παίκτες” οι οποίοι πλέον νιώθουν πως δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα στο λάθος.
Όποιος κάνει λάθος από εδώ και στο εξής θα είναι υποψήφιος να προπονείται με την 2η ομάδα. Όποιος κάνει δε λάθος που μπορεί να στοιχίσει και την ήττα, θα είναι το λιγότερο ύποπτος για “στήσιμο” της ομάδας.
Όχι στον ΠΑΟΚ, αλλά και στην συμπαθή Άνω Ραχούλα να ήταν προπονητής ο Ίβιτς, θα ήταν από δύσκολο έως απίθανο να σταθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Όταν ο ποδοσφαιριστής γνωρίζει ότι κινδυνεύει να βρεθεί στη… σέντρα για ένα σφάλμα, είναι παραπάνω από σίγουρο ότι αυτό θα συμβεί. Ίσως και πιο εύκολα από πριν. Και μόνο με τη σκέψη. Άθελά του. Λόγω της ψυχολογικής πίεσης που κουβαλάει.
Την ίδια στιγμή αυτής της “αποκάλυψης” του προπονητή σε “κοινή θέα” ο σύλλογος (είτε ο ΠΑΟΚ, είτε όποια άλλη ομάδα είχε τον αντίστοιχο Ίβιτς αποφασισμένο να ξεσπάσει) αποκτά τη ρετσινιά της ομάδας που οι παίκτες της δεν έχουν τον παραμικρό ηθικό φραγμό, αφού είναι σε θέση να παίζουν για να… χάσουν ακόμα κι αν προηγούνται με δύο γκολ διαφορά!
Φήμες ακούγονται πολλές. Αλλά όταν μένουν στο επίπεδο των φημών, είναι εύκολα διαχειρίσιμες. Όταν όμως η φήμη γίνεται ” “καχυποψία” και συνωμοσία” και δημοσιοποιείται με τέτοιο τρόπο γίνεται “στίγμα”, γίνεται “ντροπή” για κάθε ομάδα.
Μου λένε ότι ο Ίβιτς δεν λειτούργησε παρορμητικά, αλλά ήθελε να τα πει όπως τα είπε. Ακόμα χειρότερα γι αυτόν λέω εγώ. Γιατί ο προπονητής είναι κυρίως διαχειριστής καταστάσεων και βασικά απρόβλεπτων. Κι ο Βλάνταν παραδέχθηκε δημόσια ότι τα δικά του αποδυτήρια δεν είναι υπό τον έλεγχό του.
Και το “ή θα φύγω εγώ ή κάποιοι άλλοι” είναι τόσο βαριά κληρονομιά για έναν ιδιοκτήτη που συνήθως επιλέγει να τους διώξει όλους!
