Ήταν, θυμάμαι, Οκτώβριος του 1994 όταν ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ (και της ραγδαίως ανερχόμενης ΚΑΕ) Ολυμπιακός Σωκράτης Κόκκαλης επισκέφθηκε τα γραφεία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού επί της οδού Πανεπιστημίου εκείνη την εποχή, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί εντόνως για την διαιτησία! Λίγα 24ωρα νωρίτερα η ομάδα του Τάϊς Λίμπρεχτς – μεσούσης της εποχής των «πέτρινων χρόνων» τους – ηττήθηκε με 1-0 από τον Αθηναϊκό στο γήπεδο Απόστολος Νικολαϊδης ως τυπικά φιλοξενούμενη, αν και οι εξέδρες έσφιζαν από κόσμο σε φόντο κόκκινο κι άσπρο.. Κάπου ανάμεσα στους 15 χιλιάδες θεατές μπορεί να βρίσκονταν κάποιοι παράγοντες της ομάδας του Βύρωνα και πιθανόν ορισμένα συγγενικά πρόσωπα του σκόρερ της αναμέτρησης Βασίλη Τζαλακώστα..
Το σύνηθες χαμογελαστό πρόσωπο του κ. Κόκκαλη εκείνο το μεσημέρι στο Υπουργικό γραφείο, είχε δώσει τη θέση του σε μια σκοτεινά συνοφρυωμένη έκφραση γεμάτη παράπονο κι οργή. Αυτό, δε, που έκλεψε την παράσταση ήταν ένα.. πλακάτ που κρατούσε στα χέρια του ο ηγέτης του Ολυμπιακού όπου πάνω του (απόντων των φορητών Η/Υ και του… youtube) ήταν κολλημένες φωτογραφίες του αγώνα. Σ΄αυτόν ο Ολυμπιακός είχε ζητήσει από τον διαιτητή Κόρτσαρη τρία πέναλτι ενώ ακυρώθηκε κι ένα γκολ ως οφσάϊτ! Στην διπλανή καρέκλα κάθονταν ο τότε Υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Λιάνης και τριγύρω όλοι εμείς από το ρεπορτάζ, με τον Σωκράτη Κόκκαλη να απευθύνεται περισσότερο σε εμάς παρά στον επίσημο συνομιλητή του!!
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός σε εκείνα τα χρόνια, γκρίνιαξε για τη διαιτησία. Σίγουρα όμως εκείνο το φθινοπωρινό απόγευμα οι μετέπειτα κατά… «συρροή κι εξακολούθηση» πρωταθλητές Ελλάδος, πραγματοποίησαν μια από τις θεαματικές τους παραστάσεις διαμαρτυρίας!!
Αν θέλετε τώρα να σας πω τι άλλο θυμάμαι από εκείνη την εποχή, είναι πως στην πορεία ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε σχεδόν τίποτε, μακριά από την διεκδίκηση του τίτλου (στο -16 από τον «αιώνιο» αντίπαλό του) με λιγότερες εκτός έδρας νίκες από τον Απόλλωνα κι αποκλεισμένος μετά από λίγους μήνες από το κύπελλο Ελλάδος σε έναν αξέχαστο ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό (2-3) στο παλιό «Γ. Καραϊσκάκης» όπου ο Αλεξανδρής νικήθηκε σε εκτέλεση πέναλτι από τον Γιόσεφ Βάντζικ στο 90φεύγα και στα αποδυτήρια ο για λίγο χρονικό διάστημα Γενικός Αρχηγός Άρης Ποϊλας αποκαλούσε τον διαιτητή Νικάκη “εμποράκο από το Αγρίνιο..»
Ανατρέχοντας στο σχεδιασμό του Ολυμπιακού θα θυμηθούμε την προετοιμασία με τον Νίκο Αλέφαντο στον πάγκο (!!), την αντικατάστασή του μετά την ισοπαλία στην Έδεσσα από τον Λίμπρεχτς ο οποίος σαν «κολλημένη» βελόνα στο πικάπ, έλεγε για μήνες ολάκερους την ατάκα : «Δεν έχουμε σύνολο, δεν έχουμε παίκτες, δεν έχουμε ηθικό..».
Κι ενώ ο Ολλανδός έλεγε αυτά, οι περισσότεροι αναμασούσαν την.. εύγευστη επικοινωνιακά «καραμέλα» της αδικίας έχοντας ως «αφέψημα» τις αιτιάσεις του Νίκου Αλέφαντου περί «χαρτοπαιξίας», «πυράνχας» (!!) και «εσωτερικών εχθρών» σε συνδυασμό με τους διαιτητές «που μας πάνε κόντρα και στα αράουτ!!»
Γρήγορα ξεχάστηκε ο Λίμπρεχτς, όπως και οι απόψεις για το χτίσιμο της ομάδας και της διαχείρισης των κρίσεων όπως τις βίωσε για άλλη μια φορά επώδυνα στα «πέτρινά» της χρόνια! Κανείς δεν θυμάται βέβαια πως πριν και μετά το επίμαχο ματς με τον Αθηναϊκό υπήρξαν ήττες από ΟΦΗ (1-0), ΠΑΟΚ (3-0) κ.λ.π.
Τότε πάντως δεν υπήρχαν πολλές εφημερίδες.. Μια νυχτερινή εκπομπή έγινε για τα προβλήματα του Ολυμπιακού από τον Πάνο Παναγιωτόπουλο με καλεσμένο τον Αλέφαντο ο οποίος επιτήθετω στον Γιώργο Λούβαρη και στον εκδότη Θόδωρο Νικολαϊδη (!!) (ποτέ στον πρόεδρο, βεβαίως βεβαίως).
Δεν ήταν η πρώτη φορά πάντως που ο Ολυμπιακός αναλώνονταν στο «κυνήγι μαγισσών και δαιμόνων..» χωρίς ασφαλώς να σημαίνει πως δεν υπήρξαν αδικίες εις βάρος του! Σπάνια, όμως, υπήρξαν φωνές όπως αυτή του Λίμπρεχτς περί του σχεδιασμού της ομάδας.
Δεν υπήρχαν social media ούτε.. τηλε-Δίκες με συγκεκριμένη θεματολογία, δεν υπήρχαν καθημερινές ραδιοφωνικές εκπομπές καταγγελίας και καταπολέμησης… «Εγκληματικών Ποδοσφαιρικών Οργανώσεων» κι όπως ήταν φυσικό, δεν υπήρχαν «παράγκες» όπου κάτω από τα στρωμένα χαλιά τους θα μπορούσαν εύκολα να καλυφθούν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ομάδων και παραγόντων.. Πάλι καλά τότε που οι αδικημένοι δεν τα έβαζαν με τα κανάλια, επειδή «δεν έδειξαν πολλά ριπλέϊ των αμφισβητούμενων φάσεων..» Η τεχνολογία δεν ήταν σε τόσο προχωρημένο σημείο.
Σήμερα, όπου τα παιχνίδια του μεγάλου επαγγελματικού πρωταθλήματος διευθύνουν άνθρωποι με δύο χέρια, δύο πόδια κι ένα κεφάλι, οι «παράγκες» σε αρκετές καθημερινές αναφορές, καλά κρατούν έστω κι αν στην παρούσα φάση παραμένει αδιευκρίνιστο ποιανής πλευράς τα «συμφέροντα» εξυπηρετεί ο πιο… διάσημος και πολυσυζητημένος οικοδεσπότης παράγκας (!!)
Αλήθεια, έχουν σκεφτεί ποτέ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία φίλαθλοι του Ολυμπιακού το ενδεχόμενο τα «πέτρινα χρόνια» της ομάδας τους να ήταν λιγότερα από εφτά εάν έκαναν νωρίτερα αυτό που είπε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στις πρώτες μέρες του στο λιμάνι το καλοκαίρι του ’96 τονίζοντας πως πρέπει να σταματήσει άμεσα η γκρίνια για τη διαιτησία; Επικοινωνιακή ιδέα ήταν αυτή, όμως ποιος άραγε έχασε από τέτοιες απόψεις διαχρονικά;
Ποιος θα χάσει τώρα; Για να μην δοκιμάζουμε περεταίρω τις αντοχές τις λογικής και του στοχασμού, μήπως αναρωτήθηκε κανείς το ποιος χάνει και ποιος κερδίζει περισσότερο από το κυνήγι εχθρών πίσω από κουρτίνες στην τωρινή εποχή;;
Σίγουρα εάν όλοι αυτοί που εμπλέκονται στις διαδοχικές επικοινωνιακές αντιπαραθέσεις αφιέρωναν τον μισό χρόνο – ή και λιγότερο – προκειμένου να ξοδέψουν τη φαιά ουσία περισσότερο για τα «εν Οίκω» τους και πολύ λιγότερο για τα «εν Δήμω» θα είχαμε μια διαφορετική πραγματικότητα…
Ως κάτι το παρεμφερές φαντάζει το φαινόμενο των απανωτών αγωνιστικών υποχρεώσεων μέσα στο Γενάρη – όπου και πάλι θα μπλέξει η ιστορία λόγω της κακοκαιρίας – επειδή συγκεκριμένοι άνθρωποι συγκεκριμένων διαύλων επικοινωνίας έκαναν άνω – κάτω το πρωτάθλημα με τις ανούσιες εκδοχές «για να εκτονωθεί η τεταμένη ατμόσφαιρα» τον περασμένο Αύγουστο και να βρεθούν οι εμπρηστές ενός μπαλκονιού σε εξοχικό στην περιοχή της Χαλκιδικής τον περασμένο Νοέμβρη…
Μήπως άραγε είναι πιο ωφέλιμο για ΠΟΛΛΟΥΣ στο σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο της χώρας μας να ζητηθεί μια σφαιρική εικόνα του Τάϊς Λίμπρεχτς – έστω και στα 76 του – ή κάποιου άλλου «Λίμπρεχτς»; Έχω την εντύπωση πως μια τέτοια πρωτοβουλία, μπορεί να μην φαντάζει εμπορικά εκμεταλλεύσιμη για τα ΜΜΕ όμως θα μπορούσε να προσφέρει απείρως περισσότερα οφέλη σε όσους την ακολουθήσουν και προπάντων την ασπαστούν!!
