ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στον αθλητισμό το αποτέλεσμα είναι ο αυτοσκοπός, πολλές φορές μπορεί να έρθει και από μέτρια εμφάνιση, όμως η τελευταία γεύση είναι αυτή που μετράει και δημιουργεί τις εντυπώσεις. Η Εθνική ομάδα δεν έπαιξε καλά ούτε με αντίπαλο την Πολωνία, έπαιξε επιεικώς μέτρια, αλλά κέρδισε και έστω στο φινάλε πήρε την πρόκριση για την επόμενη φάση στην Κωνσταντινούπολη.
Σλούκας και Καλάθης ήταν εκείνοι που αγωνιστικά τουλάχιστον, έδειξαν να έχουν κατανοήσει πλήρως την κρισιμότητα της κατάστασης. Ακόμα όμως, η Ελλάδα ποια είναι και τι μπορεί να κάνει σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, δεν το έδειξε και δεν το πλησίασε καν, σε όλη την διάρκεια του ομίλου. Η άμυνά μας, ήταν και πάλι από πλευράς ενέργειας πολύ κάτω από αυτό που μπορούμε κι από αυτό που εμείς οι απ’ έξω περιμένουμε.
Μέσα στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι το παιχνίδι με την Λιθουανία, οι διεθνείς μας πρέπει να επικεντρωθούν σε ένα και μόνο σκοπό: «Να γίνουν περισσότερο ομάδα» να αγαπήσει ο ένας τον άλλον βάζοντας στην άκρη τον όποιο εγωισμό και επίσης να θυμώσουν.
Ο θυμός που μπορεί να ελλοχεύει στο εσωτερικό της ομάδας πρέπει να μετασχηματιστεί. Να γίνει θυμός του καθένα για τον εαυτό του, για την κακή εικόνα στα παιχνίδια του ομίλου. Πρέπει να γίνει θυμός για τον αντίπαλο και εγωισμός ότι εσύ δεν μπορείς και δεν πρέπει να κερδίσεις εμένα.
Στο δύο εναντίον ενός να την δώσει ο ένας την μπάλα στον άλλον, ακόμα κι αν στο προηγούμενο λεπτό αυτός ο άλλος δεν την έδωσε σε μένα. Να καταλάβουν ότι κανένας δεν κερδίζει σε αυτό το σπορ μόνος του, αλλά οι νικητές απολαμβάνουν μεμονωμένα την δόξα και την καταξίωση.
Όταν φύγουν να πάνε στις ομάδες τους να είναι γεμάτοι για ότι έκαναν με την Εθνική. Όταν παίζεις έναν αγώνα μπάσκετ και το βράδυ πέφτεις να κοιμηθείς είναι δύσκολο λόγω της υπερέντασης να κλείσουν εύκολα τα μάτια σου. Οι περισσότεροι παίκτες βλέπουν στο μυαλό τους το ματς ξανά και ξανά, κάθε φάση περνάει από το κεφάλι τους και όλοι μα όλοι κάνουν αυτοκριτική. Ας πέφτουν στα κρεβάτια τους λοιπόν και ας μην νοιώθουν τύψεις ότι αδίκησαν τον συμπαίκτη τους. Ας γίνουν έναν με αυτόν ακόμα κι αν πριν από δέκα μέρες έπαιζαν μπουνιές.
Τα αγόρια παίζουν και μπουνιές, οι φίλοι παίζουν καμιά φορά και κλωτσιές μετά όμως, πάλι φίλοι είναι. Αυτά τα παιδιά τα ενώνει μια φανέλα που λίγες ομάδες στο Ευρωμπάσκετ έχουν. Ας την κάνουν ομπρέλα αυτή τη φανέλα κι ας μπουν όλοι από κάτω, μην αφήσουν κανέναν απ’ έξω και όλοι μαζί ας πανηγυρίσουν ή ας κλάψουν που τα κατάφεραν ή όχι.
Κανείς δεν πρέπει να πιέζει για τίποτε καμία αθλητική ομάδα. Δεν θέλουμε να πάρετε το χρυσό, να δουλέψετε παρέα θέλουμε, να δώσετε ότι μπορείτε και αυτό για τους υγιώς σκεπτόμενους φτάνει και περισσεύει.
Γίνετε ΕΝΑ, παλέψτε σαν ΟΜΑΔΑ, αγαπήστε τους ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ και τους ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ σας και τότε ότι μας αξίζει θα το πάρουμε. Τότε θα είμαστε πάλι Εθνική Ελλάδος, τότε θα είμαστε ξανά ΕΜΕΙΣ…
