Στην απόλυτη παράνοια της σύγχρονης Ελληνικής πραγματικότητας μάλλον είναι καλό για τον Μανόλο Χιμένεθ που δεν επιστρέφει μετά «Βαίων και κλάδων» στα λημέρια μας!
Τον θυμάμαι, προσωπικά, στην προηγούμενη θητεία του ως προπονητή μιας ομάδας που ναι μεν είχε Σκόκο, Μπλάνκο, Κώστα Μανωλά, Λυμπερόπουλο, Δέλλα αλλά πορεύθηκε εν μέσω μιας – ακόμη – εποχής διοικητικής ανασφάλειας χωρίς προφανώς και την τύχη να του χαμογελάει σε κομβικά ματς.
Τον «έφαγε» – κι αυτόν (!!) – μια βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό, όπως έγινε λίαν προσφάτως στα ανεπιτυχή περάσματα της Ένωσης από το Φάληρο με τους Τιμούρ Κετσπάγια και Τραϊανό Δέλλα.
Εάν αυτό είναι το κριτήριο παραμονής ή και ανοχής αν θέλετε για την παρουσία ενός τεχνικού στον πάγκο της ΑΕΚ τότε μάλλον πρέπει, μέσα στα πολλά άλλα, η Ένωση κι ο κόσμος της να ξαναδούν από ένα διαφορετικό πρίσμα ορισμένα πράγματα προσδοκώντας την ανάκαμψη της ομάδας.
Με την ίδια λογική ο Μουρίνιο και ο Γκουαρδιόλα θα έπρεπε να έχουν φύγει φέτος με τις κλωτσιές από το Μάντσεστερ πριν καλά – καλά συμπληρωθεί το πρώτο μισό στην σεζόν!
Ο Ισπανός πορεύθηκε σε εποχές όπου η διοίκηση απολάμβανε την ανοχή της εξέδρας κυρίως επειδή «καθάρισε» τον Μπάγεβιτς εκείνο το φθινώπορο του 2010 ενώ στην πορεία με τον Μανόλο Χιμένεθ η ΑΕΚ έφτασε μια ανάσα από την πρόκρισή της στην επόμενη φάση του Europa League. Έχω την εντύπωση πως τόσο ο ίδιος όσο και η ομάδα θα έπαιρναν πολλαπλούς πόντους εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης εάν δεν υπήρχε εκείνη η αναθεματισμένη βραδιά της 16ης Δεκεμβρίου πριν έξι χρόνια όταν η ΑΕΚ ήθελε το «Χι» με την ασταμάτητη, τότε, Ζενίτ.
Πέντε στα πέντε στους ομίλους είχαν οι Ρώσοι, κατακτώντας περίπου χαλαρά το εγχώριο πρωτάθλημα και στο τελευταία παιχνίδι η ομάδα του Μανόλο Χιμένες προερχόμενη από τον θρίαμβο του Σπλιτ (1-3 στο λασπωμένο τερέν) ήθελε μια ισοπαλία προκειμένου να αφήσει από κάτω την μόνιμη πρωταθλήτρια Βελγίου, Άντερλεχτ!
Η ΑΕΚ έχασε το ματς και την πρόκριση καθώς έφτασε στη βρύση αλλά της έπεσε η στάμνα από τα χέρια!
Δεν έφταιγε ο Χιμένες όταν ο Μπλάνκο, εκτέλεσε πέναλτι λίγο πριν το φινάλε του πρώτου μέρους κι αντί να ανοίξει το σκορ «σημάδεψε» το ρολόϊ πάνω από την.. Original! Επειδή ήμουν δίπλα στον πάγκο για τις ανάγκες της ζωντανής μετάδοσης της διοργάνωσης, δεν έφταιγε όταν μόνον οι μέσοι και οι αμυντικοί της ομάδας δεν άκουγαν τα ουρλιαχτά του ιδίου και του Βασίλη Δημητριάδη προκειμένου η μπάλα να πάει προς τα πλάγια της πιο ευάλωτης σε εκείνα τα σημεία, αντίπαλης άμυνας.
Με βάση τα τωρινά δεδομένα δεν υπήρχαν πολλές επιλογές για την ΠΑΕ σε ότι αφορά την αναπλήρωση του ανθρώπου που έκανε την… πρακτική του στον πάγκο της ομάδας εδώ και 3-4 μήνες!
Ο οποιοσδήποτε «ξένος» προπονητής θα ξέκοβε μεμιάς κάθε στόχο ως το τέλος της σεζόν βάζοντας ασφαλώς ένα τεράστιο πλαφόν στον θερινό (προφανώς και στον παρόντα!!) μεταγραφικό σχεδιασμό…
Δεν επελέγη κάποιος από την εγχώρια προπονητική σκηνή, για λόγους που ξέρει καλύτερα ο πρόεδρος και οι συνεργάτες του, κάποιος ο οποίος ίσως να’ ξερε καλύτερα τα «κατατόπια» όμως κάθε επιλογή έχει και το ρίσκο της όπως και να ‘χει.
Κάτι μου λέει πως ο Χιμένεθ δεν εξεπλάγη εκεί όπου βρίσκονταν όταν χτύπησε το τηλέφωνό του πριν λίγα 24ωρα με το πρόθεμα… +30 (!!)
Για τον ίδιο η ΑΕΚ είναι μια μισοτελειωμένη δουλειά, ένας πληγωμένος εγωισμός, μια υπόθεση όπου θα ήθελε ο ίδιος να πει κάτι παραπάνω.
Κι αν στο σύνολο του Τύπου τα σχόλια της επαναπρόσληψής του κυμαίνονται μεταξύ της επιφύλαξης και της απόλυτης διστακτικότητας, ας μην ξεχνάμε ποτέ το πόσο εύφλεκτος είναι ο πάγκος στη συγκεκριμένη ομάδα όπως και σε κάθε σωματείο όπου το τίτλος του πρωταθλητή αποτελεί ανάμνηση 2,5 δεκαετιών!!
Μια φορά κι έναν καιρό ο Δημήτρης Μελισσανίδης είχε πει για την ΠΑΕ πως μόνον ένας τρελός μπορεί έτσι όπως ήταν τότε να την αναλάβει… Ο «τρελός» βρέθηκε στην πορεία, όπως βρέθηκε τώρα κι ένας ακόμα 53χρονος «τρελός» με προϋπηρεσία πέντε γεμάτων χρόνων στην Ισπανική Primera Division να βάλει πλάτη σε ένα σύνολο χωρίς όρεξη και σε ένα γήπεδο όπου δεν το επισκέπτονται εδώ και αρκετές βδομάδες ούτε τα 2/3 των κατόχων εισιτηρίων διαρκείας!!
Ας αφήσουμε το χρόνο να μας πει τη δικιά του ιστορία. Έτσι κι αλλιώς, διαχρονικά, η Ιστορία γράφεται από τολμηρούς… Από «τρελούς», ανθρώπους!
