Αν νίκη με νίκη στο ποδόσφαιρο διαφέρει, τότε είναι εύκολο να φανταστεί κανείς πόσο μεγάλη διαφορά μπορεί να έχει μια ήττα από μία άλλη. Γιατί ο τρόπος είναι που μετράει και στις νίκες, αλλά και στο πως έρχονται οι ήττες.
Ναι, ο Ολυμπιακός έχασε χθες στο Τορίνο από την Γιουβέντους με 2-0, αλλά η εικόνα του σε σχέση με την ήττα του κόντρα στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας στο Φάληρο στην πρεμιέρα των ομίλων ήταν η μέρα με τη νύχτα.
Μιλάμε για το Τσάμπιονς Λιγκ. Για μια διοργάνωση που οι ελληνικές ομάδες της κρίσης δύσκολα αντέχουν να είναι όχι στον αφρό, αλλά να παίρνουν μέρος!
Χθες λοιπόν, η ομάδα ήταν απολύτως τακ(η)τοποιημένη μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Κάθε ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε στη θέση που έμαθε να παίζει τόσα χρόνια και έδωσε ότι μπορούσε για να σταθεί με αξιοπρέπεια.
Η ήττα ήρθε γιατί ο Σεμπά δεν ακολούθησε τη φάση στο 1-0 (ενώ στη υπόλοιπη διάρκεια του αγώνα ήταν άριστος στα αμυντικά του καθήκοντα) και γιατί ο Μάτζουκιτς έχει μάθει να βάζει γκολ με όλους τους τρόπους και ακολούθησε μια χαμένη μπαλιά παίρνοντας την… σπόντα από την απομάκρυνση του Ένγκλες.
Ο Τάκης Λεμονής γνωρίζει τον οργανισμό Ολυμπιακός και φάνηκε με το καλημέρα. Είναι μετρ στο στήσιμο μιας ομάδας που μπορεί να καταστρέψει την ανάπτυξη ενός ανώτερου αντιπάλου και να επιχειρήσει να… κλέψει το ματς στην κόντρα.
Ο Τάκης έβαλε τον Φιγκέιρας δεξιά (δηλαδή στη θέση του), τον Ρομαό ως αμυντικό χαφ (δηλαδή στη θέση του), τους Ζνίελαρ και Οφόε εσωτερικούς μέσους (δηλαδή στις θέσεις τους), εμπιστεύτηκε τον 19χρονο Νικολάου στα στόπερ (δηλαδή στη θέση του), αφού ο Μποτία είναι ανέτοιμος και τον Κούτρη στο αριστερό άκρο της άμυνας (δηλαδή στη θέση του).
Στα άκρα της επίθεσης δεν έβαλε τις… δαντέλες (Καρσελά – Μάριν) που επέλεγε ο Χάσι, αλλά τα παιδιά που… δαγκώνουν και βοηθούν ανασταλτικά τα μπακ, τους Σεμπά και Πάρντο και έκλεισε τους διαδρόμους.
Στην επίθεση χρησιμοποίησε τον Εμενίκε που έτρεξε μέχρι… σκασμού, αλλά δεν εμπιστεύτηκε το πόδι του στο τετ-α-τετ με τον Μπουφόν στο 36΄, επιλέγοντας την πάσα στον Πάρντο. Εκεί, αν ο Εμενίκε επέλεγε το σουτ, ακόμα και με το μυτάκι του παπουτσιού του, ίσως η ιστορία του ματς να ήταν διαφορετική.
Επιπλέον ο Λεμονής υποχρέωσε τον Αλέγκρι να αντιληφθεί το λάθος του με τον Ιγκουαίν, να τον ρίξει στον αγώνα και τελικά να αποδειχθεί ο παίκτης κλειδί για την Γιουβέντους.
Αν μάλιστα ο Τάκης είχε προλάβει να κάνει την αλλαγή του Μποτία ένα λεπτό νωρίτερα, ίσως και πάλι η ιστορία του αγώνα να είχε γραφτεί αλλιώς.
Για τον Προτό νομίζω ότι η εμπειρία μίλησε. Δεν ευθύνεται ο Καπίνο που επελέγη στα 23 του να κάνει ότι έκαναν μερικά χρόνια πριν ο Νικοπολίδης και ο Ρομπέρτο. Ο Ολυμπιακός ευθύνεται που πίστεψε ότι ένας 23χρονος τερματοφύλακας μπορεί να παίζει σαν 30χρονος. Φυσικά και όχι. Η θέση απαιτεί πολλά… χαστούκια και λάθη πριν την καθιέρωση.
Σε κάθε περίπτωση ο Λεμονής έκανε χθες το… εύκολο! Κατέστρεψε ιδανικά το παιχνίδι της Γιουβέντους. Στο ελληνικό πρωτάθλημα όμως, άλλοι θα καταστρέφουν το δικό του παιχνίδι κι αυτός θα πρέπει να χτίσει μια ομάδα με φαντασία και δημιουργία.
Κι εκεί θα φάνει η αληθινή γνώση του Τάκη για τον οργανισμό Ολυμπιακός. Κι αν ο Έλληνας προπονητής την αποδείξει, θα πρέπει κι η διοίκηση της ομάδας να ζητήσει μια συγγνώμη για την τακτική της να τον θεωρεί απλά και μόνο “στρατιώτη” του συλλόγου.
