Ο Ιστορικός συνέβαλε στο να καταρριφθούν αρκετά ρεκόρ χθες στο Καραϊσκάκη. Κατ΄ αρχήν δικά του, αφού νίκησε τον Ολυμπιακό για πρώτη φορά εκτός έδρας μετά το 1981 (1-2) σε ένα ματς που είχε γίνει στη Ν. Φιλαδέλφεια και για πρώτη φορά από το 1966 στο Φάληρο (1-4).
Επίσης οδήγησε τον Ολυμπιακό σε δεύτερη σερί ήττα (μετά την ΑΕΚ) και μάλιστα χωρίς οι πρωταθλητές να καταφέρουν να σκοράρουν ένα τέρμα, κάτι που έχει να συμβεί πάνω από μια δεκαετία.
Ωστόσο πριν ασχοληθώ με το παιχνίδι οφείλω να σταθώ στην τοποθέτηση του Βαγγέλη Μαρινάκη που βγήκε μετά την ήττα και στήριξε τους ποδοσφαιριστές και τον προπονητή του Ολυμπιακού, αφού η εξέδρα είχε την άποψη ότι έπρεπε να τους… κράξει.
Και καλά έκανε καθώς αποτελούν δικές του επιλογές. Ο Μαρινάκης πληρώνει, αυτός αγοράζει και πουλάει, ο ίδιος αποφασίζει μέχρι που μπορεί να φτάσει κάθε χρόνο το μπάτζετ της ομάδας και κατά συνέπεια ο ίδιος αναλαμβάνει και την ευθύνη, όπως ορθότατα έπραξε χθες.
Φυσικά στον Ολυμπιακό ο κόσμος είναι κακομαθημένος. Όταν σε 20 χρόνια η ομάδα του παίρνει διαρκώς τίτλους με εξαίρεση κάποια… διαλείμματα, δεν μπορεί να μπει ποτέ στη θέση των φίλων του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού που πριν τα μισά κάθε χρονιάς γνωρίζουν ότι θα αγωνιστούν για την πρωτιά στα πλέη οφ!
Εκτός κι αν έφτασε να θεωρεί ότι παρά τη διαφορά των 7 βαθμών από τον Πανιώνιο και των 10 από τον ΠΑΟΚ υπάρχει κίνδυνος απώλειας του πρωταθλήματος. Αλλα μου μοιάζει απίθανο να πιστεύει ότι θα μπορέσει ο Τςόρι Ντομίνγκεζ να ανατρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Διότι ο Αργεντινός έχει παραμείνει τιμής ένεκεν στην ομάδα και το γνωρίζει ο ίδιος πρώτος απ΄ όλους. Άλλο τώρα αν ο κόσμος έχει δίκιο να πιστεύει ότι αφού παίζει για 90 λεπτά ο Καρντόσο, θα μπορούσε να αγωνιστεί έστω για 20 λεπτά κι ο Τσόρι.
Εδώ και χρόνια όμως θυμάμαι αυτούς τους προπονητές της εξέδρας να λένε ότι θέλουν τρία πράγματα: Να βλέπουν ελληνόπουλα στην ομάδα, να κάνει η αυτή πορεία στην Ευρώπη και μετά το Δεκέμβριο και να αποδίδει καλό ποδόσφαιρο.
Ε, με τον Μπεντο οι δύο από τις τρεις πάγιες απαιτήσεις του κόσμου του Ολυμπιακού υλοποιούνται. Και νέοι παίκτες βγήκαν και στην Ευρώπη συνεχίζει την πορεία της.
Ναι, δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Από όλους εκείνους που βρίσκονται κάθε φορά στο γήπεδο, πόσοι είναι εκείνοι που στο ίδιο τους το σπίτι όλα λειτουργούν ιδανικά;
Που θα ήθελαν να πετυχαίνουν τρία πράγματα κάθε εβδομάδα και μεμψιμοιρούν επειδή έχουν πετύχει μόνο τα δύο; Ούτε το 2% θα τολμήσω να γράψω. Κι ενώ δεν μπορούν να τα καταφέρουν σε ένα περιβάλλον με 2, 3, 4 ή 5 άτομα, απαιτούν από έναν οργανισμό όπως η ομάδα τους, να είναι παντού και πάντα τέλεια.
Μέχρι και στον Πανιώνιο, που εφέτος έχει κάνει την απόλυτη υπέρβαση, ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς λίγο έλλειψε να αποτελέσει παρελθόν μετά τον αποκλεισμο από το κύπελλο. Ευτυχώς η διοίκηση δεν υπέκυψε στις απαιτήσεις (τότε) του κόσμου και πλέον ο Πανιώνιος… πετάει!
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι είδαμε ότι ακριβώς περιμέναμε. Τον Πανιώνιο να παίζει με την κόντρα και όντας άριστα οργανωμένος στην άμυνα να κερδίζει το 7ο εκτός έδρας παιχνίδι του.
Κάτι που θεωρώ δύσκολο να το κάνουν ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός όταν υποδεχθούν στο γήπεδό τους τον Ολυμπιακό, ο οποίος όπως και στην Τουρκία με την Οσμανλισπορ ένα γκολ στο ματς κυπέλλου με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι νομίζω ότι θα το πετύχει .
