Ήταν Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου του 2013 όταν η Εθνική έδινε τη μάχη της για πρόκριση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας και είχε επισκεφθεί το Βαντούζ για να αντιμετωπίσει το Λιχτενστάιν. Η ομάδα του Φερνάντο Σάντος έδινε μάχη με τη Βοσνία για την κατάληψη της πρώτης θέσης που έστελνε απευθείας στο Μουντιάλ.
Το ματς με το Λιχτενστάιν ήταν το τελευταίο εκτός έδρας, καθώς είχε προηγηθεί η νίκη επί της Λιθουανίας στο Βίλνιους, ενώ ακολουθούσαν τρία εντός με Λετονία, Σλοβακία και Λιχτενστάιν. Ήταν εύλογο λοιπόν να επιθυμεί το 4Χ4 που θα διατηρούσε ελπίδες πρωτιάς.
Τί έγινε τότε; Ένα πρώτο ημίχρονο “καρικατούρα” όπως είχε χαρακτηρίσει ο Φερνάντο Σάντος την εμφάνιση της Εθνικής στα πρώτα σαρανταπέντε λεπτά. Κι ένα δεύτερο ημίχρονο με πιο σοβαρή την ομάδα (πλην Χολέμπας που αποβλήθηκε) κι έναν Μήτρογλου να μη μπορεί να νικήσει τον αντίπαλο τερματοφύλακα μέχρι το 72′ όταν πέτυχε το γκολ της νίκης.
Σε εκείνο το παιχνίδι μάλιστα είχαν αγωνιστεί οι Καρνέζης, Τοροσίδης, Χολέμπας, Παπασταθόπουλος, Σιόβας, Κατσουράνης, Μανιάτης, Ταχτσίδης (67΄ Καραγκούνης), Κονέ (46΄ Νίνης), Χριστοδουλόπουλος (83΄ Δ. Παπαδόπουλος), Μήτρογλου. Κάντε μια σύγκριση σε εμπειρία και ποιότητα και αναλογιστείτε αν το ματς του Σαββάτου είναι εύκολο. Όπως έλεγε τότε ο Καραγκούνης, κανένα ματς δεν είναι εύκολο. Τέτοια ματς δίνουν προκρίσεις. Και τις στερούν κιόλας.
Η σημασία ενός τέτοιου αγώνα απέναντι σε μια υποδεέστερη θεωρτικά ομάδα γίνεται αντιληπτή μόνο όταν δεν κερδίζεις. Μια νίκη σου δίνει τρεις βαθμούς και πας παρακάτω. Είναι όμως πάρα πολύ σημαντικοί οι τρεις βαθμοί σε ένα τέτοιο ταξίδι δέκα αγωνιστικών. Πολύ απλά σε περίπτωση απώλειας βαθμών στο ματς με το Λιχτενστάιν δε θα είναι βαρύ να πω πως ήδη αποχαιρετάμε κάθε ελπίδα πρόκρισης στο EURO 2020.
