Στις 28 Φεβρουαρίου, σχεδόν ένα μήνα πριν, όταν είχε αποφασιστεί οριστικά ότι έδρα μας στα δύο πρώτα εντός έδρας ματς θα είναι το Ολυμπιακό Στάδιο είχα αναφερθεί στο γεγονός με το άρθρο “Να αγκαλιάσουμε την Εθνική και το ΟΑΚΑ”.
Κλείνοντας εκείνο το κείμενο έλεγα πως θα πρέπει και η ομάδα να έχει βοηθήσει με τα αποτελέσματά της σε Λιχτενστάιν και Βοσνία. Κι αυτό διότι ο Έλληνας φίλαθλος για να πάει να δει την Εθνική (αλλά και στις περισσότερες περιπτώσεις το σύλλογο που υποστηρίζει) θα πρέπει να είναι “μόδα”. Τα αποτελέσματα ήρθαν.
Η εβδομάδα που τελειώνει, ήταν μια εβδομάδα γεμάτη Εθνική ομάδα η οποία επανέφερε με ηχηρό τρόπο και πάλι την γαλανόλευκη στην επικαιρότητα. Όχι ακόμα στον βαθμό που θα έπρεπε, αλλά έγινε ένα σημαντικό βήμα να ξαναμπεί στην καρδιά και τη ζωή μας.
Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα ο κόσμος άρχισε να ασχολείται με τον Κολοβό, με την εμφάνιση του Φορτούνη και τα τρεξίματα του Ζέκα, με τον Σάμαρη που αγγίζει τα γνωστά καλά του στάνταρ, με το δέσιμο του Σωκράτη με τον Σιόβα, με τα πνευμόνια του Μπακάκη και του Κούτρη, με την όρεξη του Δώνη και του Μασούρα, με το μεστό παιχνίδι του Κουρμπέλη, με τον Κουλούρη, με τις επιλογές του Άγγελου και τις κινήσεις από τον πάγκο, με τον Βλαχοδήμο με όλα.
Όλοι τους ανεξαιρέτως, ακόμα και τα παιδιά που δεν έπαιξαν κα που συνέβαλλαν στο εξαιρετικό κλίμα που υπάρχει στην ομάδα, ο Άγγελος Μπασινάς, ο Στέλιος Γιαννακόπουλος και όλο το staff γύρω από την ομάδα αξίζει να ζήσει ένα γεμάτο ΟΑΚΑ. Και δεν το λέω σαν μια ορφή επιβράβευσης επειδή η Ελλάδα πήρε ισοπαλία στη Βοσνία.
Το λέω γιατί αν το ΟΑΚΑ έχει 50.000 κόσμο στο ματς με την Ιταλία τότε ακόμα και η νίκη δε θα μοιάζει με έκπληξη.
