Η Μαρία Σαράποβα έχει την δική της σελίδα στην Ιστορία του παγκοσμίου τένις. Η Ρωσίδα πρωταθλήτρια, που πλέον «βαδίζει» στα 30 χρόνια της ζωής της, αποτελεί ένα από τα πιό «φωτισμένα πρόσωπα» των κορτ εδω και σχεδόν 13 χρόνια, για διάφορους λόγους.
Η αγωνιστική της αξία υπήρξε αδιαμφισβήτητη, καθιστώντας την επί σειρά ετών στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Εκεί που παρέμεινε στο πρόσφατο παρελθόν, με την «εμπλοκή» της στο θέμα με τους ντοπαρισμένους Ρώσους αθλητές και τον αποκλεισμό της από τους αγώνες. Αλλά και η εντυπωσιακή ομορφιά της, που την βοήθησε σημαντικά να αποτελέσει εξώφυλλο διάσημων περιοδικών και να «στήσει» δικές της επιχειρήσεις.
Δικαιωματικά λοιπόν, η Μαρία Σαράποβα, αποφάσισε να συγγράψει την αυτοβιογραφία της, που κάνει πρεμιέρα σήμερα, 12 Σεπτεμβρίου, με τίτλο «Ασταμάτητη. Η ζωή μου μέχρι τώρα» και αγγλιστί «Unstoppable: My Life so far».
Στις πολλές σελίδες του βιωματικού βιβλίου, η Σαράποβα αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται. Μιλάει για όλα όσα θέλει να γίνουν γνωστά, ενώ ξεχωριστό ενδιαφέρον, έχει το απόσπασμα στο οποίο η Ρωσίδα πρωταθλήτρια, αναφέρεται στην πρώτη νίκη της επί της Σερένα Ουίλιαμς.
Η πρώτη φορά που συναντήθηκαν οι δύο τενίστριες, ήταν τον Μάρτιο του 2004 στο διεθνές τουρνουα του Κι Μπρισμπέϊν. Η 17χρονη και άπειρη Σαράποβα, ηττήθηκε σ΄ ένα αποτέλεσμα που χαρακτηρίσθηκε απολύτως φυσιολογικό. Σε αντίθεση με ότι συνέβη τέσσερις μήνες αργότερα. Ηταν Ιούλιος της ίδιας χρονιάς και η νεαρή Ρωσίδα φθάνει «αθόρυβα» στον τελικό του Γουίμπλεντον. Αντίπαλος της, η κορυφαία Αμερικανίδα που μετεξελίχθηκε σε «ζωντανό θρύλο» του αγωνίσματος.
Μετά από εξαιρετική εμφάνιση, η Σαράποβα επικρατεί της Ουίλιαμς, προκαλώντας τον πρώτο …σεισμό στην καριέρα της.
«Οταν τελείωσε ο αγώνας, η Σερένα ήλθε και με αγκάλιασε…Ψυθίρισε κάτι σαν «καλή δουλειά» και χαμογέλασε», θυμάται η Σαράποβα και προσθέτει: «Ομως μέσα της δεν γελούσε καθόλου. Οταν μπήκα στα αποδυτήρια, την άκουσα να ουρλιάζει και να κλαίει με λυγμούς. Εφυγα όσο πιό γρήγορα μπορούσα, όμως ήξερε ότι ήμουν εκεί. Λίγο μετά το τουρνουά, άκουσα ότι η Σερένα είπε σ΄έναν φίλο -ο οποίος μου το επιβεβαίωσε- πως δεν πρόκειται να ξαναχάσω από αυτήν την μικρή πουτ…! Με την Σερένα, θα μπορούσαμε να είμαστε φίλες. Εχουμε το ίδιο πάθος. Αλλά δεν είμαστε. Θεωρώ πως με μισεί, επειδή είμαι εκείνο το κοκκαλιάρικο μικρό κορίτσι που την νίκησε στο Γουίμπλεντον. Ομως νομίζω, ότι με μισεί περισσότερο, επειδή την άκουσα να κλαίει».