Στα 24 του χρόνια έχει κερδίσει 12 μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις όλων των ηλικιακών κατηγοριών. Έγινε χρυσός Ολυμπιονίκης στα 23 του στο Τόκιο. Ο λόγος για τον Μίλτο Τεντόγλου, ο οποίος κατέκτησε πριν λίγες ώρες το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Όρεγκον. Δηλαδή, βγήκε δεύτερος στον κόσμο, παίρνοντας ένα μετάλλιο σε μία διοργάνωση που δεν τα είχε καταφέρει στο παρελθόν. Η αντίδραση του;
Άλλοι θα έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας, θα δήλωναν ικανοποιημένοι με την απόδοση τους και θα ήταν όλο χαμόγελα. Άλλοι. Όχι ο Μίλτος, όχι το «χρυσό» παιδί του ελληνικού στίβου.
«Ήταν από τους καλύτερους τελικούς μου σε θέμα επιδόσεων σε όλον τον αγώνα. Έκανα λάθη στην προσγείωση και μου στέρησαν το χρυσό μετάλλιο. Ήμουν σταθερός, αλλά είχα απίστευτα κακές προσγειώσεις. Άφηνα το σώμα μου πολύ πίσω. Είναι κρίμα, που έχασα έτσι το χρυσό. Η φόρα μου ήταν εντάξει. Είχα καλό σερί και είναι κρίμα. Δεν πειράζει, που έχασα με 8,32μ. Δεν πέτυχα ούτε ένα άλμα. Είπα ότι έπρεπε να κάνω 8,50μ. Δεν έπρεπε να κερδίσω με 8,32μ., θα ήταν ντροπή. Καλοδεχούμενο το μετάλλιο, βέβαια. Το πρώτο μου στη διοργάνωση, αλλά θα έχω την ευκαιρία του χρόνου να πάρω το χρυσό», οι δηλώσεις όλο νόημα του Έλληνα άλτη.
Οι περισσότεροι τις τελευταίες ώρες πιάνονται από τις δηλώσεις του Μίλτου και τονίζουν το γεγονός ότι έχασε το χρυσό και όχι ότι κατέκτησε το ασημένιο κάτι που αποτυπώνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την πίστη που έχουν όλοι στην αθλητή του Γιώργου Πομάσκι.
Και πώς να μην έχουμε όλοι μας πίστη σε αυτόν τον τεράστιο αθλητή που μας κάνει περήφανους όχι μόνο εντός σταδίου αλλά και εκτός. Ποια δήλωση του να θυμηθούμε πρώτα.
«Είμαι τεμπέλης, είναι απλό, δεν θέλω να κάνω τίποτα. Με τον στίβο το παλεύω, επειδή μου αρέσει. Σε ό,τι μου αρέσει, δεν είμαι τόσο τεμπέλης. Δεν θα μαγειρέψω, θα παραγγείλω. Δεν θα φτιάξω καφέ, μπορεί να παραγγείλω. Όταν μου πουν τα παιδιά να βγούμε, να πάμε κάποια βόλτα, θα τους πω βαριέμαι. Αυτό που κάνει ένας οικοδόμος ίσως είναι πιο δύσκολο από αυτό που κάνω εγώ, άρα γιατί να το παίξω κάποιος; Ο κολλητός μου δουλεύει σε φούρνο, στα Γρεβενά. Ξέρω ότι είναι δύσκολη δουλειά, όλες οι δουλειές είναι δύσκολες. Σέβομαι όποιον προσπαθεί και δεν θέλω να το παίξω ιστορία», είχε πει κάποτε ο Τεντόγλου, αυτό το παιδί που ενώ έχει κατακτήσει τον κόσμο σε τόσο μικρή ηλικία παραμένει ταπεινός και… λαϊκός σαν να μην έχει καταφέρει τίποτα.
Πέρσι, λίγη ώρα μετά την κατάκτηση του χρυσού του μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Μίλτος μιλώντας στην κάμερα της ΕΡΤ, είπε ότι δεν άξιζε το χρυσό μετάλλιο που στέρησε από τον Ετσεβαρία. Ρεσιτάλ ταπεινοφροσύνης ακόμη και στην κορυφαία στιγμή που μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε αθλητής, την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου. Αλλά αυτός είναι ο Τεντόγλου, ένα παιδί που δεν τον ενδιαφέρει ποιον έχει απέναντι του. Δεν τον ενδιαφέρει να κερδίσει τον αντίπαλο, τον ενδιαφέρει σε κάθε αγώνα να κερδίζει τον ίδιο του τον εαυτό. Και αν τα καταφέρει και αυτό συνδυαστεί με το χρυσό, τότε όλα καλά. Αν αυτό δεν συμβεί, πάμε παρακάτω με δουλειά για να παρουσιαστεί καλύτερος.
Ώριμος, έτοιμος, συνεσταλμένος μα πάνω από όλα αφοπλιστικά ειλικρινής και αυθεντικός. Και πως να μην πιστεύει κάποιος ότι του χρόνου στην Βουδαπέστη στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, θα πάρει και το χρυσό μετάλλιο που στερήθηκε στον κορυφαίο αγώνα της καριέρας του (από άποψη σταθερότητας αλμάτων). Απλώς δεν γίνεται! Μέχρι τότε θα συνεχίσει να μας κάνεις περήφανους, με τη μοναδικότητα που τον διακρίνει και τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Στην καρδιά μας, για πάντα.
