Ένα από τα στοιχεία που σημάδεψαν τον τελικό του Wimbledon το 2001, ήταν το γεγονός πως η κακοκαιρία δεν επέτρεψε στους διοργανωτές να έχουν παιχνίδι την Κυριακή όπως συνηθίζεται, αλλά μετέφεραν την αναμέτρηση του Ιβανίσεβιτς με τον Ράφτερ για την Δευτέρα. Αυτό σήμαινε ότι 10 χιλιάδες εισιτήρια, βρήκαν κατόχους, οι οποίοι όχι μόνο δεν είχαν παρακολουθήσει ξανά το φημισμένο αγγλικό τουρνουά, αλλά δεν είχαν και ιδιαίτερη σχέση με το άθλημα.
Αποτέλεσμα; Το Centre Court θύμιζε ποδοσφαιρικό γήπεδο, με τους οπαδούς να έχουν πολύχρωμα ρούχα, πλακάτ, κασκόλ και σημαίες. Ο Guardian έγραφε χαρακτηριστικά ότι το All England Club, δεν είχε ποτέ “δει” κάτι τέτοιο στο παρελθόν.
Ο τελικός αποζημίωσε το ποδοσφαιρικό πλήθος, χαρίζοντας εντυπωσιακές στιγμές και 5 σετ. Ο Ράφτερ έσωσε 3 ματς πόιντ μέχρι ο Ιβανίσεβιτς να πανηγυρίσει τον τίτλο με 6-3, 3-6, 6-3, 2-6, 9-7. Ο Κροάτης, 3 φορές φιναλίστ στο Wimbledon, δεν είχε πάρει ποτέ τίτλο σε Grand Slam και στα 29 του έμοιαζε εξαφανισμένος από το χάρτη του παγκοσμίου τένις.
Με αρκετά προβλήματα στον ώμο για πάνω από 2 χρόνια, ήταν στο νούμερο 125 της κατάταξης και χρειάστηκε wild card για να μπει στο κυρίως μέρος του ταμπλό. Είχε αποκλειστεί στον πρώτο γύρο σε 4 από τα 5 τουρνουά που συμμετείχε ακριβώς πριν το Wimbledon, με 3 από αυτές τις ήττες να είναι από παίκτες που ήταν εκτός του top 80!
Κατάφερε όμως να βρει τη μαγεία του Wimbledon, νικώντας σε 5 σετ στον ημιτελικό τον Τιμ Χένμαν και είχε άλλα 5 σετ για να πανηγυρίσει τον τίτλο απέναντι στον Ράφτερ. Ήταν η πρώτη φορά που κάτοχος wild card έπαιρνε το πρωτάθλημα και η μοναδική που ο Ιβανίσεβιτς έφτανε μέχρι το τέλος σε Grand Slam.