«Πρέπει να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Αγχώθηκα αρχίζοντας να σκέφτομαι ότι βρίσκομαι μόλις έναν πόντο από τον τελικό.»
Αυτές ήταν οι πρώτες φράσεις της Μαρίας στην συνέντευξη τύπου μετά τον αποκλεισμό της στα ημιτελικά του γαλλικού όπεν από την Κρεϊτσίκοβα. Δύο προτάσεις, που εξηγούν ίσως κατά μεγάλο βαθμό γιατί η Ελληνίδα τενίστρια δεν βρέθηκε στον τελικό της διοργάνωσης. Δύο προτάσεις, που μαρτυρούν την απειρία της στα υψηλά «σκαλιά» των Grand Slams αλλά συνάμα αφήνουν πίσω τους ένα στίγμα που δεν σβήνει με τίποτα πλέον.
Το τι πέτυχε η Σάκκαρη αυτές τις δύο εβδομάδες στο Παρίσι είναι λίγο πολύ γνωστό. Απέκλεισε σπουδαίες αθλήτριες του χώρου με αυτοπεποίθηση που “ξεχείλιζε” και φυσικά έγινε η πρώτη Ελληνίδα τενίστρια που φτάνει τόσο ψηλά σε Major τουρνουά. Αυτά όμως έγιναν, πέρασαν, είναι παρελθόν. Και μαζί τους αυτά τα επιτεύγματα “παρέσυραν” και την απειρία, το τρέμουλο, το…. «τι κάνω τώρα» που η ίδια έλεγε συνεχώς προς την ομάδα της όταν ο ημιτελικός έφτανε στο τέλος του.
Πλέον λοιπόν το έχει ζήσει το «έργο», ξέρει τον δρόμο. Και είναι θέμα χρόνου να μπει και στο Τοπ-10. Να είναι και επίσημα μέσα στις κορυφαίες τενίστριες του χώρου γιατί αγωνιστικά αυτές τις ημέρες έχει αποδείξει πως είναι από τις καλύτερες. Έχει αποφασιστικότητα στο παιχνίδι της, έχει βρει πως πραγματικά θέλει να παίζει και το βλέμμα της «σκοτώνει» κάθε αμφιβολία, κάθε κακοπροαίρετο κριτή.
Το φετινό γαλλικό όπεν ήταν μια πόρτα που έκλεισε οριστικά. Και ήταν το μεταβατικό στάδιο. Από την απειρία, στα μεγάλα παιχνίδια. Πλέον μπορεί να χαρακτηριστεί έμπειρη, έτοιμη για ακόμα μεγαλύτερες στιγμές. Γιατί το μεγάλο βήμα έχει γίνει. Και τώρα, τα μάτια της δεν «εγκλωβίζονται» από μια αόρατη «μπαντάνα» αλλά βλέπουν καθαρά μπροστά. Χωρίς θολούρες και χωρίς αμφιβολίες.
Είναι δεδομένο πλέον, πως η Σάκκαρη δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να πει αυτές τις λέξεις που αναφέραμε στην αρχή. Και με το Wimbledon (που φυσικά θα παρακολουθήσετε από τα κανάλια Novasports) να είναι προ των πυλών, είναι ευκαιρία να την ξανά δούμε να πρωταγωνιστεί, να παθιάζεται και να μας κάνει να σηκωθούμε από την καναπέ για να την χειροκροτήσουμε ξανά.
