Ήταν Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019 όταν στο κείμενο μας από το Λονδίνο μετά τον αποκλεισμό της Μαρίας Σάκκαρη από την Ελίνα Σβιτολίνα στο Γουίμπλεντον καταλήγαμε:
«Ο 4ος γύρος δε δείχνει πια μακριά για τη Μαρία. Δεν ήρθε σήμερα, αλλά θα βάζαμε στοίχημα ότι έρχεται σε ένα από τα επόμενα Γκραν Σλαμ».
Δεν ήρθε στο τελευταίο του 2019, αλλά στο πρώτο του 2020 και μάλιστα με εμφατικό τρόπο απέναντι στο νούμερο 10 του ταμπλό, τη Μάντισον Κις.
Κι ήταν υπέροχες οι στιγμές που ακολούθησαν για την Ελληνίδα, την πρώτη μετά τη Λένα Δανιηλίδου το 2005 που προκρίνεται στη δεύτερη εβδομάδα ενός τουρνουά Grand Slam, καθώς στις λέξεις της μπορούσε να διακρίνει κανείς μπερδεμένες τη χαρά και τη συγκίνηση…
Τα χαμόγελα που πάλευαν να νικήσουν τα δάκρυα… τη δικαίωση για την προσπάθεια με την πίστη ότι ακόμη δεν έχει φτάσει στον προορισμό…
Αυτή την πίστη ότι αξίζει και μπορεί να πάει ακόμη πιο μακριά!
Η φόρτιση της απλώθηκε στην ατμόσφαιρα της Margaret Court Arena υποθάλποντας τον ενθουσιασμό του κόσμου και τη συγκίνηση του πατέρα της Κώστα Σάκκαρη.
Η Μαρία είχε φτάσει σε όλα τα Grand Slam μέχρι τον 3ο γύρο και η καθυστέρηση της πρόκρισης στον 4ο την είχε πληγώσει και πεισμώσει. Στη Μελβούρνη τα κατάφερε και συναντά την Πέτρα Κβίτοβα. Το όνομα της αντίπαλης καταδεικνύει τη δυσκολία που ενέχει η προσπάθεια πρόκρισης στα προημιτελικά, όμως η Σάκκαρη έχει δημιουργήσει χώρο στο μυαλό της για να χωρούν – και να διαχειρίζεται – μεγάλες νίκες…
Γνωρίζοντας ότι κάθε μεγάλη νίκη είναι μικρότερη από αυτή που την ακολουθεί…
Ωστόσο κάθε τέτοια νίκη ξεκάθαρα πλέον εντάσσεται στο βεληνεκές της Ελληνίδας…
Θα βάζαμε στοίχημα (και) γι’ αυτό…!