«Νερατζούρι» και «μπλαουγκράνα», θα μονομαχήσουν για να περάσουν στον τελικό της Allianz Arena, σε δύο αναμετρήσεις που αναπόφευκτα ξυπνούν μνήμες της σεζόν 2009-10, όταν είχαν ξαναβρεθεί αντιμέτωπες σε ημιτελικά, σε δύο αλησμόνητα ματς!
Εκείνες οι αναμετρήσεις, περιστρέφονταν γύρω από την μάχη των πάγκων, ανάμεσα στον Ζοσέ Μουρίνιο και τον Πεπ Γκουαρδιόλα, δύο κορυφαίων, αλλά εντελώς διαφορετικών προπονητών.
Ο Μουρίνιο, από μεταφραστής του Μπόμπι Ρόμπσον στην Μπάρτσα, όταν ο Πεπ ήταν ακόμα παίκτης, έφτασε στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ με την Πόρτο, ενώ αργότερα πήρε τίτλους σε Αγγλία με Τσέλσι και Ιταλία με Ίντερ. Ο πραγματιστής Πορτογάλος τεχνικός, που δεν δίστασε ποτέ να θυσιάσει το στυλ για το αποτέλεσμα, είχε έρθει ήδη σε συγκρούσεις με τους «μπλαουγκράνα», τα προηγούμενα χρόνια, στις αναμετρήσεις του Τσάμπιονς Λιγκ με την Τσέλσι. Είχε όμως έναν λόγο παραπάνω να θέλει την πρόκριση εις βάρος του Γκουαρδιόλα, καθώς για χάρη του, ο πρόεδρος των Καταλανών, Τζουάν Λαπόρτα, τον είχε σνομπάρει το καλοκαίρι του 2008. Ο Μουρίνιο, δεν μπορούσε να χωνέψει πώς η Μπάρτσα, είχε επιλέξει έναν προπονητή, που είχε εμπειρία μόνο από β’ ομάδα, σε σύγκριση με τον ίδιο, που είχε κατακτήσει τόσα τρόπαια.
«Κάνεις ένα μεγάλο λάθος», είχε πει τότε ο Μουρίνιο στον Λαπόρτα, ο οποίος όμως αποδείχτηκε ότι είχε κάνει απόλυτα σωστή επιλογή. Ο Γκουαρδιόλα, στην παρθενική του σεζόν ως πρώτος προπονητής, κατέκτησε έξι τρόπαια, με το εξωγήινο ποδόσφαιρο των Μέσι, Τσάβι και Ινιέστα και είχε ως στόχο το δεύτερο σερί Τσάμπιονς Λιγκ.
Για να φτάσει όμως στον τελικό του 2009-10 – που γινόταν στο άντρο της αιώνιας αντιπάλου Ρεάλ, «Σαντιάγκο Μπερναμπέου»- , να γκρεμίσει πρώτα το αμυντικό τείχος που ήταν έτοιμος να ορθώσει απέναντι του ο παλιόφιλος Μουρίνιο.
Άλλο ένα γεγονός που προσέφερε έξτρα…γεύση στις αναμετρήσεις, ήταν η …ανταλλαγή επιθετικών ανάμεσα στις δύο ομάδες, με τον Σαμουέλ Ετό, να παίρνει τα έξι μετάλλιά του με την Μπαρτσελόνα και να πηγαίνει στην Ίντερ και τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, να αφήνει το λατρεμένο Μιλάνο, για να διεκδικήσει το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ της καριέρας του, δίπλα στον Μέσι. Αν από τη μία όμως ο Μουρίνιο, πήρε το 100% από τον Καμερουνέζο γκολτζή, ακόμα και αν τον έβαλε αριστερό μπακ σε κάποια ματς, δεν έγινε το ίδιο και με τον Σουηδό στη Βαρκελώνη. Ο «Ίμπρα», τράκαρε συνεχώς στους ίδιους χώρους με τον Μέσι και ο Γκουαρδιόλα θα έπρεπε τελικά να διαλέξει έναν από τους δύο για να ηγηθεί της επίθεσης. Διάλεξε τον Αργεντινό…
Η έκρηξη που άλλαξε τα πάντα
Οι δύο ομάδες, είχαν ήδη βρεθεί αντιμέτωπες δύο φορές στο Τσάμπιονς Λιγκ εκείνη τη σεζόν, στη φάση των ομίλων, με την Ίντερ να κρατά την Μπάρτσα στο 0-0 εντός έδρας, αλλά τους «μπλαουγκράνα» να κερδίζουν 2-0 στο γήπεδό τους, παίρνοντας την πρώτη θέση.
Έτσι, με την Μπαρτσελόνα να κρύβει την μπάλα σχεδόν σε κάθε παιχνίδι της, η σύγκρουσή τους στα ημιτελικά, ήθελε την ομάδα του Πεπ να είναι το απόλυτο φαβορί, απέναντι στην σκληροτράχηλη ομάδα του Μουρίνιο.
Οι «νερατζούρι» όμως, λίγες μέρες πριν τα παιχνίδια, έλαβαν βοήθεια από έναν …απρόσμενο «συμπαίκτη» από την…Ισλανδία! Το ηφαίστειο Eyjafjallajökull, που είχε εκραγεί, καθηλώνοντας τις πτήσεις σε όλη την Ευρώπη!
Η Μπαρτσελόνα, αντί να ταξιδέψει άνετα αεροπορικώς στο Μιλάνο, αναγκάστηκε να διανύσει 1000 χιλιόμετρα οδικώς, με μία διανυκτέρευση στις Κάννες ενδιάμεσα και συνολικό χρόνο ταξιδιού, 14 ώρες. Όλα αυτά, λίγο μετά από ένα κρίσιμο ντέρμπι με την Εσπανιόλ στο πρωτάθλημα. «Κάποιος εγκεφαλικά νεκρός άνθρωπος στη Βαρκελώνη, πίστευε ότι ήταν καλή ιδέα. Μέχρι να φτάσουμε στο Μιλάνο ήμασταν όλοι εξαντλημένοι», έγραψε αργότερα ο Ιμπραΐμοβιτς στην αυτοβιογραφία του.
Η Μπαρτσελόνα, δεν έδειξε να έχει αρχικά πρόβλημα ενέργειας στο πρώτο παιχνίδι, καθώς άνοιξε το σκορ με τον Πέδρο. Κάθε φορά όμως που η Ίντερ κατάφερνε να πάρει την μπάλα, έβγαινε ταχύτατα στην αντεπίθεση και έτσι τιμώρησε τους «μπλαουγκράνα», με γκολ των Σνάιντερ, Μάικον και Μιλίτο. Ο δεύτερος, έχασε δύο δόντια σε μονομαχία με τον Μέσι, ο Λούσιο έβγαλε μία προσπάθεια του Αργεντίνου πάνω στη γραμμή και η Ίντερ, επικράτησε με 3-1, σε ένα από τα μεγαλύτερα ματς των «νερατζούρι», που είδε ποτέ το «Μεάτσα».
Η…ψεκασμένη πρόκριση!
Μία εβδομάδα ολόκληρη, στα χείλη των φίλων της Μπαρτσελόνα, υπήρχε μόνο μία λέξη: «Remuntada». Ανατροπή.
Αυτή τη φορά, κανένα…ηφαίστειο δεν θα μπορούσε να σώσει τον Μουρίνιο. Σίγουρα, μέσα στο «Καμπ Νόου», δεν υπήρχε περίπτωση η Ίντερ να αντέξει την πίεση.
Όμως, στις 28 Απριλίου του 2010, ο Μουρίνιο, παρέδωσε ένα masterclass αμυντικού ποδοσφαίρου και η Ίντερ, πήρε την πρόκριση για τον τελικό. Ο Πορτογάλος, εγκατέλειψε κάθε προοπτική για αντεπιθέσεις, παρέδωσε την μπάλα στον αντίπαλό του σε ποσοστό κατοχής 86.4% (!) και προκάλεσε την ομάδα του Γκουαρδιόλα να σκοράρει αν μπορεί, απέναντι στην…εξαμελή αμυντική γραμμή του, αποτελούμενη μεταξύ άλλων από τον αριστερό μπακ…Σαμουέλ Ετό!
Κι όλα αυτά, με την Ίντερ να παίζει από το 28′ με δέκα, λόγω αποβολής του πρώην παίκτη της Μπαρτσελόνα, Τιάγκο Μότα! Στα πιο βασανιστικά 96 λεπτά στην ιστορία της Ίντερ, η άμυνά της κράτησε. Ο Πικέ, μόλις στο 84′ κατάφερε να κάνει το 1-0. Στις καθυστερήσεις, το 2-0 του Μπόγιαν ακυρώθηκε και οι «νερατζούρι» πήραν το εισιτήριο για το «Μπερναμπέου».
Το στιγμιότυπο, με τον Ζοσέ Μουρίνιο, να κάνει σπριντ με το σφύριγμα της λήξης, την ώρα που …όλως τυχαίως, άνοιγαν στον αγωνιστικό χώρο οι ψεκαστήρες, έχει μείνει για πάντα στην ιστορία της Ίντερ. Όπως έμειναν και οι δύο αυτές αναμετρήσεις συνολικά.
Ο «εκλεκτός», κατάφερε λίγες εβδομάδες μετά, να κατακτήσει το δεύτερο Τσάμπιονς Λιγκ της καριέρας του και πρώτο των Ιταλών από το 1965, με νίκη 2-0 στη Μαδρίτη επί της Μπάγερν. Έτσι, απάντησε με το δικό του «τρεμπλ» σε αυτό του Πεπ της προηγούμενης χρονιάς.
Στη συνέχεια, μετέφερε την αντιπαλότητά του με τον Καταλανό τεχνικό στο…el clasico, ως προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά αργότερα και στο Μάντσεστερ, ως τεχνικός της Γιουνάιτεντ.
Ο Γκουαρδιόλα, έμελλε να κερδίσει τις περισσότερες από τις μεταγενέστερες μεταξύ τους μονομαχίες. Όμως εκείνα τα δύο ματς του 2010, ανήκαν σίγουρα προπονητικά στον Μουρίνιο, που απέδειξε ότι στο ποδόσφαιρο, είναι δυνατόν να κερδίσεις χωρίς να έχεις την μπάλα…
