Ήταν 13 Ιουνίου του 1956, όταν η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε το 1ο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης στο ποδόσφαιρο νικώντας στον τελικό την Σταντ ντε Ρεμς με 4-3 στο Παρίσι μπροστά σε 39.000 θεατές.
Για να φτάσει στον τελικό η Ρεάλ Μαδρίτης απέκλεισε σε διπλούς αγώνες τις: Σερβέτ, Παρτιζάν Βελιγραδίου, Μίλαν. Η Σταντ Ντε Ρεμς, από την άλλη, για να φτάσει στον τελικό απέκλεισε σε διπλούς αγώνες τις: Ααρχους, Βόρος Λόμπογκο (μετονομάστηκε αργότερα σε ΜΤΚ Βουδαπέστης) και Χιμπέρνιαν.
Η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε τελικά το τρόπαιο και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, μετά από ένα δραματικό παιχνίδι όπου κέρδισε με 4-3. Η Σταντ Ντε Ρεμς, μετά από ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα, πήρε το προβάδισμα με 2-0 με γκολ των Λεμπλόντ και Τεμπλίν στο 6’ και 10’ αντίστοιχα.
Η Ρεάλ Μαδρίτης κατάφερε να μειώσει σε 2-1 στο 14’ με τον Ντι Στέφανο και να φέρει το παιχνίδι στα ίσα στο 30’ με γκολ του Ριάλ.
Στο 62’, όμως, η Σταντ Ντε Ρεμς κατάφερε και πάλι να πάρει το προβάδισμα όταν ο Χιντάλγκο έκανε το 3-2. Πέντε λεπτά αργότερα (67’) ο Μαρκίτος έφερε και πάλι το παιχνίδι στα ίσα, με τον Ριάλ να ολοκληρώνει τη μεγάλη ανατροπή για τη Ρεάλ Μαδρίτης στο 79’ και να της χαρίζει το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Οι Έλληνες φίλαθλοι δεν είχαν τη δυνατότητα να ενημερωθούν άμεσα για την έκβαση του αγώνα μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Ρεμς.
Γενικώς, δεν είχαν αντιληφθεί την αξία της αναμέτρησης, όπως μαρτυρά και το γεγονός ότι στην «Αθλητική Ηχώ» της επόμενης ημέρας υπήρχε μόλις ένα δίστηλο στην τελευταία σελίδα.
«Η Ρεάλ διεκηρύχθη πρωταθλήτρια Ευρώπης νικήσασα χθες τη Ρεμς με 4-3″, ανέφερε ο τίτλος.
Στις 20 Ιουνίου 1956, ένας 25χρονος Έλληνας φοιτητής στο Παρίσι και δόκιμος δημοσιογράφος στο περιοδικό «France Football», έστειλε στην «Αθλητική Ηχώ» τις εντυπώσεις του από τον τελικό του «Παρκ ντε Πρενς».
Το κείμενο άρχιζε ως εξής: «Ο Ντι Στέφανο γκρέμισε τα όνειρα και τις ελπίδες της Ρεμς και των Γάλλων φιλάθλων και η Ρεάλ κέρδισε το πρώτο κύπελλο των πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης. Ούτε ο εξαιρετικός Άγγλος διαιτητής εσφύριξε τη λήξιν του αγώνος και ενώ το ταμπλώ έδειχνε Ρεάλ 4-Ρεμς 3.
Περί τους 1.000 Ισπανούς φιλάθλους από τους 5.000 που είχαν περάσει τα Πυρηναία και είχαν κατακλύσει με λάβαρα, σημαίες και βαρελότα το «Παρκ ντε Πρενς» όρμησαν μέσα εις το γήπεδο και τότε επηκολούθησε ένα καταπληκτικό θέαμα.
Ο Ρίαλ από τη χαρά του φύλαγε τους αστυφύλακας (!), ο Μαρκίτος με τον Χοσεΐτο χόρευαν ένα φαντάνγκο, ενώ οι λοιποί αλληλοφιλιόντουσαν μεταξύ των και υπέπιπταν προ το βάρος των ενθέρμων οπαδών των.
Την ίδια ώρα ο Μουνιόθ, ο αρχηγός, ανήρχετο εις την επίσημον κερκίδα και έπαιρνε το αθλοθετηθέν υπό της εφημερίδος «Equipe» κύπελλο, ενώ οι Ισπανοί κραύγαζαν και τα βαρελότα εσκέπαζαν με τον καπνόν το γήπεδο.
Ήτο ένα θέαμα πρωτοφανές και θύμιζε αγώνας εις την Νότιον Αμερικήν και ταυρομαχίας εις την Ανδαλουσίαν…».
Το όνομα του φοιτητή ήταν Γιάννης Διακογιάννης…
Αναλυτικά οι δύο ομάδες όπως αγωνίστηκαν στον τελικό στις 13 Ιουνίου το 1956:
Ρεάλ Μαδρίτης (Χοσέ Βιλανόβα Γιορέντε): Χουάν Αλόνσο, Ανγκέλ Ατιένθα, Μαρκίτος, Ραφαέλ Λέσμες, Μιγκέλ Μουνιόθ, Χοσέ Μαρία Ζαράγκα, Χοσεϊτο, Ραμόν Μάρσαλ Ρίμπο, Εκτορ, Ριάλ, Αλφρέδο Ντι Στέφανο, Φρανσίσκο Τσέντο.
Σταντ Ντε Ρεμς (Αλμπερτ Μπατό): Ρενέ Ζακέ, Σιμόν Ζιμνί, Ρόμπερτ Ζονκέ, Ραούλ Γκιροντό, Μισέλ Λεμπλόντ, Ρόμπερτ Σιάτκα, Μισέλ Χιντάλγκο, Λίον Γκλοβάσκι, Ραϊμόντ Κοπά, Ρενέ Μπλιάρ, Ζαν Τεμπλίν.
Διαιτητής: Αρθουρ Εντουαρντ Ελις (Αγγλία)
Βοηθοί διαιτητές: Τζέιμς Πάρκινσον, Τόμι Κούπερ (Αγγλία)
Γήπεδο: Παρκ Ντε Πρενς (Παρίσι, Γαλλία).