Πλησιάζοντας στο τέλος του 2011, θα επιχειρήσουμε να «ακτινογραφήσουμε» τον Ολυμπιακό, αναζητώντας τα συν και τα πλην στο πρώτο μισό της περιόδου. Εκ πρώτης όψεως, είναι εξόχως σημαντικό το γεγονός πως αποχαιρετάει τη χρονιά απ’ την κορυφή της βαθμολογίας της Σούπερ Λίγκας, κρατώντας στα χέρια του το εισιτήριο της πρόκρισης στους «16» του κυπέλλου Ελλάδας.
Αυτά πέτυχε στις εν Ελλάδι υποχρεώσεις του. Στις εκτός συνόρων, συγκέντρωσε εννέα βαθμούς σε έναν εξαιρετικά δύσκολο όμιλο στο Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς είχε αντιπάλους από προηγμένα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, όπως είναι το αγγλικό, το γαλλικό και το γερμανικό. Μπορεί να μην προκρίθηκε στους «16» της κορυφαίας διασυλλογικής της Ευρώπης, ωστόσο πήρε μετάταξη στο Europa League. Εκεί, όπου η κλήρωση του επιτρέπει να ονειρεύεται προκρίσεις και διάκριση.
Επομένως, ο Ολυμπιακός κατόρθωσε με το υπάρχον δυναμικό του να ανταπεξέλθει στον πολυμέτωπο αγώνα του. Είχε λύσεις τόσο στο υπερφορτωμένο πρόγραμμα, όσο και στα πολλά προβλήματα τραυματισμών. Δίχως άλλο, τούτο αποτελεί ένα ακόμη συν, της ομάδας του Ερνέστο Βαλβέρδε.
Ο Ισπανός τεχνικός κατόρθωσε να περάσει στο παιχνίδι των παικτών του όλα τα στοιχεία που παραπέμπουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο: ταχύτητα, πίεση, καλή κυκλοφορία της μπάλας και δημιουργία πολλών ευκαιριών, σε όποιο γήπεδο κι αν αγωνίζονται, όποιον αντίπαλο κι αν έχουν απέναντί τους. Έτσι, κατόρθωσαν να κοιτάξουν στα «μάτια» μέσα στην έδρα τους, ομάδες όπως είναι η Αρσεναλ, η Μαρσέιγ και η Ντόρτμουντ.
Αυτή η εικόνα δίνει το δικαίωμα σε όλους όσοι σχετίζονται με τους «Πειραιώτες» να αισιοδοξούν πως μπορούν να διακριθούν στην Ευρώπη. Βεβαίως, πολλά θα κριθούν απ’ τα μέσα Φεβρουαρίου έως και τα μέσα Μαρτίου, όταν και θα κληθούν να παίξουν με την Ρούμπιν Καζάν (αρχικώς) και την Σάλτσμπουργκ ή την Μέταλιστ (εφ’ όσον προκριθούν) δίνοντας παράλληλα πολύ κρίσιμα ματς πρωταθλήματος, κόντρα σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, ΟΦΗ (εκτός έδρας), Παναθηναϊκό και Άρη.
Σίγουρα, ο Ερνέστο Βαλβέρδε είναι ο “αρχιτέκτονας” αυτού του σπουδαίου συνόλου. Κι αναμφίβολα, ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος που τον Αύγουστο του 2011 πήρε το αεροπλάνο του, ταξίδεψε στη Βαρκελώνη και έπεισε τον Ισπανό τεχνικό να επιστρέψει στο Λιμάνι για να πιάσει δουλειά. Επιπλέον, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δικαιώθηκε και για την επιμονή του να τον κρατήσει στο Λιμάνι και στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Αν και φιλοδοξία του είναι μία μακροχρόνια συνεργασία με τον Ισπανό προπονητή.
Αφού ανοίξαμε την κουβέντα για τα πρόσωπα, θα πρέπει ν’ αναδείξουμε μερικά ακόμη. Για παράδειγμα τους τρεις φορ της ομάδας του Πειραιά, δηλαδή του Τζιμπούρ, Μιράλας και Πάντελιτς οι οποίοι σκοράρουν διαρκώς και με μεγάλη συχνότητα. Τον Νταβίδ Φουστέρ που εξακολουθεί να δίνει ρεσιτάλ πίσω απ’ τον φορ περιοχής, σημειώνοντας παράλληλα κρίσιμα γκολ. Τον Γιάννη Μανιάτη που από ανάγκη βρέθηκε σε ρόλο αμυντικού μέσου στη Μασσαλία. Και έκτοτε έγινε βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος της ενδεκάδας, παίζοντας ώριμα και ουσιαστικά.
Τον Φρανσουά Μοδέστο που εξακολουθεί να είναι μία σίγουρη λύση στην “καρδιά” του γηπέδου. Τους αμυντικούς “ογκόλιθους”, Αβραάμ Παπαδόπουλο και Όλοφ Μέλμπεργκ οι οποίοι συνεργάζονται υποδειγματικά στο κέντρο της άμυνας. Τον ακούραστο Χοσέ Χολέμπας, τον αναγεννημένο απ’ την Μασσαλία και έπειτα, Γιάννη Φετφατζίδη, τον ποιοτικό Βασίλη Τοροσίδη και τον Μπάλας Μέγερι, ο οποίος αν και μπήκε στα βαθιά, κατόρθωσε όχι απλώς να επιβιώσει, αλλά και να προσφέρει σιγουριά κάτω απ’ την εστία της ομάδας του.
Απ’ την άλλη πλευρά, στα πλην του Ολυμπιακού είναι η περίπτωση του Φράνκο Κοστάντσο. Ο Αργεντινός γκολκίπερ δεν κατόρθωσε ν’ αντέξει στην «ηλεκτρική καρέκλα» της εστίας του Ολυμπιακού, βάζοντας σε περιπέτειες την ομάδα του σε αρκετά ματς. Ήταν μία μεγάλη απογοήτευση από έναν τερματοφύλακα πάνω στον οποίο είχαν επενδύσει οι «Πειραιώτες», καθώς το καλοκαίρι υπέγραψαν τριετές συμβόλαιο συνεργασίας μαζί του.
Σημαντικό πρόβλημα στο πρώτο μισό της περιόδου ήταν οι πολλοί και συχνοί τραυματισμοί παικτών οι οποίοι συμβάλλουν στο δημιουργικό σκέλος του παιχνιδιού του Ολυμπιακού. Αναφερόμαστε στις περιπτώσεις των Ιμπαγάσα, Φέισα, Μακούν και Γέστε τα κενά των οποίων κατόρθωσαν να καλύψουν με μεγάλη επιτυχία οι Μοδέστο, Μανιάτης, αλλά και ο Ορμπάιθ.
Στα πλην είναι και οι εμφανίσεις σε δύο αγώνες της Σούπερ Λίγκας. Αρχικώς, στο εντός έδρας ματς με τον ΟΦΗ στο γήπεδο Καραϊσκάκη, όπου αν και ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 2-0, σοβαρά λάθη στην άμυνα (και κυρίως του Κοστάντσο), έδωσαν τη δυνατότητα στους «Κρητικούς» να φύγουν απ’ το Φάληρο με το βαθμό της ισοπαλίας.
Έπειτα, στην Τρίπολη κόντρα στον Αστέρα οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν ίσως το χειρότερό τους παιχνίδι επί των ημερών του Ερνέστο Βαλβέρδε. Ωστόσο, σ’ έναν ποδοσφαιρικό «μαραθώνιο» θα ήταν παράλογο να μην παρουσιάσει μία ομάδα άσχημο αγωνιστικό πρόσωπο.
Επίσης, η έλλειψη ενός δεξιού χαφ με τα στοιχεία του Γκαλέτι, ήταν ξεκάθαρη, καθώς ο Αμπντούν δεν έχει κατορθώσει έως τώρα να εγκλιματιστεί.
Εν κατακλείδι, βάζοντας στη ζυγαριά τα συν και τα πλην του Ολυμπιακού, είναι σαφές πως τα πλεονεκτήματα είναι πολύ περισσότερα. Έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε και τα εξαιρετικά αποτελέσματά του σε Ελλάδα και Ευρώπη.