Το να σκεφτώ και να γράψω κάτι για τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο ήταν από την αρχή δύσκολο. Μια τεράστια καριέρα, γεμάτη τίτλους. Με τα πάνω της και τα κάτω της.
Σίγουρα, οι σχεδόν 4 μήνες που ήταν στον Πανιώνιο και τον παρακολουθούσα για πρώτη φορά από τόσο κοντά, θεωρώ πως δεν είναι αρκετό διάστημα για να περιγράψω τον Ελευθερόπουλο. Αυτό, μπορούν κάλλιστα να το κάνουν οι ρεπόρτερ του Ολυμπιακού που τον έζησαν όταν η καριέρα του βρισκόταν στο ζενίθ και φυσικά οι κοντινοί του άνθρωποι, η άποψη των οποίων έχει σαφώς και μεγαλύτερη βαρύτητα.
Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία όμως και αξίζει να μοιραστούμε μαζί σας είναι συζητήσεις με διάφορους ανθρώπους που τον ζούσαν καθημερινά στο Κορωπί, αλλά και στις αποστολές…
Τι κι αν είναι 35 ετών; Ο Ελευθερόπουλος μέχρι και την τελευταία ημέρα της ποδοσφαιρικής του καριέρας ήταν επαγγελματίας. «Είναι 35 χρόνων και περνάει περισσότερες ώρες στο Κορωπί ακόμα και από νεαρούς σε ηλικία παίκτες» μου είχε πει παλαιότερα άνθρωπος του Πανιωνίου για να συμπληρώσει: «Έρχεται τουλάχιστον 1-1,5 ώρα πριν την έναρξη της προπόνησης και φεύγει μία ώρα μετά την ολοκλήρωσή της. Ούτε τώρα να ξεκινούσε την καριέρα του».
Ευγενικός, χαμογελαστός και ευδιάθετος σε όποια προπόνηση και αν τον είδα. Και πάντα ορεξάτος για χαβαλέ με τους πιτσιρικάδες, με τους οποίους δεν δίσταζε να βάζει στοιχήματα και να τους προκαλεί να κάνουν δηλώσεις στην κάμερα της Nova (δεν έπαιξαν ποτέ για ευνόητους λόγους) για να παραδεχθούν ότι ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι για μία ήττα σε «οικογενειακό» διπλό. Αυτή ήταν η… τιμωρία τους.
Πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, ο Ελευθερόπουλος έδωσε την πρώτη και τελευταία του συνέντευξη ως ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου. Μίλησε για όλα. Για την καριέρα του, για τις καλύτερες και χειρότερες στιγμές της, τον Ολυμπιακό, τον Λεμονή, τον Πανιώνιο, την καριέρα του. «Πάει χρονιά με τη χρονιά» μου απάντησε αρχικά όταν τον ρώτησα μέχρι πότε σκέφτεται να αγωνίζεται για να προσθέσει: «Θα παίζω όσο το ευχαριστιέμαι. Όσο το απολαμβάνω. Αν πάψει να ισχύει αυτό, τότε θα σταματήσω στο τέλος της σεζόν. Αν το ευχαριστιέμαι ακόμα, θα αγωνίζομαι για όσο πάει. Δυστυχώς όμως, όλα αυτά που συνέβησαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όσο και αν αγαπάς αυτό που κάνει σε απομακρύνουν από αυτό».
Τελικά, η σεζόν δεν… βγήκε για τον Ελευθερόπουλο. Λίγο οι ενοχλήσεις στη μέση του, λίγο το γενικότερο κλίμα στον Πανιώνιο (αν και ουδέποτε έδειξε δυσαρεστημένος), λίγο το ότι πλέον δεν απολάμβανε το ποδόσφαιρο, το οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Σίγουρα όχι παρορμητικά, αλλά μετά από ώριμη σκέψη…
Κλείνοντας αυτό το κείμενο, σας παραθέτω κάποια λόγια ενός συμπαίκτη του:
«Φίλε, μεγάλη εμπειρία να είσαι με τον Ελευθερόπουλο. Ο Μήτσος είναι εγκυκλοπαίδεια. Εκπληκτικό παιδί. Οι εμπειρίες του και οι ιστορίες από την καριέρα του είναι μοναδικές. Απολαυστικές».