Ο Λουκ Στιλ αναφέρθηκε στον ρόλο που έχουν οι οπαδοί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, περιγράφοντας μια επίσκεψή τους στην προπόνηση του Παναθηναϊκού, ενώ υπογράμμισε πως μερικές φορές απολαμβάνει αυτές τις στιγμές. Ο Άγγλος τερματοφύλακας αναφέρθηκε επίσης και στο όνειρό του, να αγωνιστεί στην εθνική Αγγλίας.
Αρχικά, ο Στιλ τόνισε στην εφημερίδα “Daily Mail”: “Οι οπαδοί έρχονται απροειδοποίητα στις προπονήσεις. Μιλάμε για 50 ανθρώπους και φαντάζεστε για τι άτομα μιλάμε. Απαιτούν να μιλήσουν με τους παίκτες και το τεχνικό επιτελείο. Δεν είχαμε κάποια… σωματική επαφή, αλλά είναι απέναντί μας.
Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις. Όλοι στεκόμαστε εκεί και εκείνοι μιλάνε. Αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον την πρώτη φορά που έγινε, αλλά έτσι κάνουν.
Είναι πολύ οργανωμένοι. Θυμίζει κάτι σαν στρατιωτική διαδικασία. Έχουν δύο ή τρεις αρχηγούς που τους οργανώνουν. Δεν περιμένουν να τελειώσουμε την προπόνηση. Όλοι μας περιμένουμε, επικρατεί σιωπή και ο αρχηγός ξεκινάει να μιλάει. Οι ομιλίες μερικές φορές μπορεί να γίνουν πολύ επιθετικές.
Επιλέγουν ατομικά κάποιους παίκτες και εσύ απλά ελπίζεις να έχεις παίξει καλά και να μην σε κοιτάξουν. Ευτυχώς δεν έχει υπάρξει κάτι για εμένα μέχρι στιγμής. Ο αρχηγός μπορεί να μιλήσει εκ μέρους των παικτών, αν του το ζητήσουν. Κανείς δεν μιλάει, αν δεν του το ζητήσουν.
Μπορείς να μεταφράσεις τι λένε, απλά κοιτώντας… Είναι ένα φοβερό παράξενο πράγματα, να το παρακολουθείς. Δεν λέω οτι είναι σωστό, αλλά από την άλλη δεν έχει κάνει «ζημιά».
Όλα αυτά τα πράγματα, τα απολαμβάνω και βλέπω πως γίνονται τα πράγματα εδώ. Είναι πολύ ζωηρά.
Έχεις κάθε στιγμή της ζωής σου να παρακολουθείται. Δεν έχω συνηθίσει έτσι. Δεν είναι χαρούμενοι αν σε δουν έξω μετά από ένα κακό αποτέλεσμα. Είναι πολύ έντονο. Η πίεση του να πετύχεις, είναι ένας λόγο που αγαπώ αυτό που κάνω εδώ τόσο πολύ”.
Στη συνέχεια, τόνισε για το όνειρό του, που είναι να φορέσει τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας: “Το θέμα είναι οτι μερικοί μας βάζουν σε κατηγορίες, κάτι το οποίο είναι ΟΚ, αλλά πρέπει να αποφασίσεις αν το δέχεσαι. Δεν μπορούσα να κάτσω και να περιμένω. Νιώθω οτι κάνω πολύ καλή δουλειά που είχε περάσει απαρατήρητη στην Μπάρνσλεϊ. Αυτή ήταν η ευκαιρία για να χτυπήσω την πόρτα….
Μερικές φορές το όλο σύστημα είναι λάθος. Ο Τζέιμι Βάρντι είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Είναι κάποιος που το έχει αποδείξει σε μεγαλύτερο βαθμό από εμένα. Η παρακολούθηση των παικτών δεν γίνεται σε μεγάλο βάθος…
Είναι καλό που είμαι στο… ραντάρ του. Είναι ένα καλό σημάδι προς το παρόν. Θα κολυμπούσα για να φτάσω στην Γαλλία. Ρίσκαρα πολλά με το να έρθω εδώ. Χωρίς να ακούγομαι υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό μου, ήξερα οτι μπορούσα να παίξω σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη.
Το συμβόλαιό μου ήταν αρκετά χαμηλό, αλλά παίζοντας τόσα παιχνίδια πέρυσι μου προσέφεραν νέο”.
Τέλος, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην ατμόσφαιρα των ντέρμπι των “αιωνίων”: “Έχεις βεγγαλικά, φωτοβολίες, καπνογόνα… Νομίζεις οτι είσαι σε γύρισμα ταινίας. Πάντα περιμένεις περίπου 10-15 λεπτά για να καθαρίσει η ατμόσφαιρα, καθώς κανείς δεν βλέπει την μπάλα.
Στην διαδρομή δεν βλέπουμε αυτοκίνητο για χιλιόμετρα, καθώς οι δρόμοι κλείνουν για να περάσουμε. Μας έχουν περικυκλωμένους ειδικά λεωφορεία της αστυνομίας.
Δεν λέω ψέματα, δεν βλέπεις ούτε έναν οπαδό μέχρι να μπεις στον αγωνιστικό χώρο για το ζέσταμα. Μετά έρχεται η στιγμή που βγαίνεις για το ξεκίνημα του ματς και γνωρίζεις την εκκωφαντική αποθέωση του κόσμου. Είναι ο λόγος που έρχεσαι σε αυτά τα μέρη. Δεν θα το άλλαζα. Κέρδισα τόσα πολλά εδώ, καθώς με έκανε καλύτερο τερματοφύλακα.
Τα μικρότερα γήπεδα, είναι τα χειρότερα. Στο γήπεδο του ΟΦΗ που έπεσε πέρυσι, ήσουν τόσο κοντά με τις εξέδρες που για πρώτη φορά ένιωσα κίνδυνο. Πράγματα μου έρχονταν στο κεφάλι όπως αναπτήρες”.