Ήταν 17 Μαρτίου του 1988 όταν αφαιρέθηκαν από την ΑΕΛ 4 βαθμοί, λόγω ντοπαρίσματος μ’ αποτέλεσμα να κλείσουν μαγαζιά, σχολεία, ν’ αποκλειστεί η Εθνική οδός και ο σιδηρόδρομος…
«Η εξέγερση του 1988», όπως αποκαλούν οι οπαδοί της Λάρισας την πιο ένδοξη στιγμή τους, κατέχει δεσπόζουσα θέση στο οπαδικό αφήγημα της πόλης. Μάλιστα η Θύρα 1 των οργανωμένων οπαδών περηφανευόταν ότι χωρίς καμία ιδιαίτερη προετοιμασία κατόρθωσε να κινητοποιήσει «ολόκληρη την πόλη» για να υπερασπιστεί το «δίκαιο» της ποδοσφαιρικής ομάδας.
Η ανίχνευση παράνομων ουσιών στον οργανισμό του ποδοσφαιριστή της Λάρισας Γκέοργκι Τσίγκοφ και η αφαίρεση τεσσάρων βαθμών έδωσαν σήμαινε ότι η ομάδα θα έχανε το πρωτάθλημα που για πρώτη φορά θα κατακτούσε την ιστορία της. Με προπονητή τον Γιάτσεκ Γκμοχ η ΑΕΛ είχε πετύχει να είναι πρώτη στη βαθμολογία και να ελπίζει βάσιμα σε κατάκτηση του τίτλου….
Η ΑΕΛ είχε ήδη καθιερωθεί στο φίλαθλο κοινό ως ισχυρή ομάδα μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 1985, αλλά το να πάρει πρωτάθλημα ήταν πέρα από κάθε φαντασία, ειδικά του «ποδοσφαιρικού κατεστημένου της Αθήνας».
Η είδηση για την επιβολή της ποινής προκάλεσε αρχικά την αντίδραση μελών της Θύρας 1, τα οποία αποφάσισαν να φτιάξουν ένα πρόχειρο πανό και να εγκατασταθούν στην κεντρική πλατεία της πόλης. Ωστόσο σε αυτή την κίνηση μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ανταποκρίθηκε μεγάλος αριθμός Λαρισαίων. Κάποιοι από τους συγκεντρωμένους έριξαν την ιδέα για το κλείσιμο μαγαζιών της πόλης και για τον αποκλεισμό της εθνικής οδού και του σιδηροδρομικού δικτύου.
Η ιδέα υιοθετήθηκε από τους παρευρισκομένους και πολύ γρήγορα καταστηματάρχες έκλεισαν τα μαγαζιά τους, οι μαθητές έφυγαν από τις σχολικές αίθουσες για να συμμετάσχουν στη διαμαρτυρία και οι περαστικοί ενώθηκαν με το πλήθος εκδηλώνοντας τη διάθεση τους να αποτρέψουν την «αδικία σε βάρος της ομάδας και της περιοχής» τους….
Κορύφωση των αυθόρμητων εκδηλώσεων «οργής» αποτέλεσε η ογκώδης πορεία προς την εθνική οδό και τον σταθμό του σιδηρόδρομου. Εκεί τόσο το οδικό όσο και το σιδηροδρομικό δίκτυο αποκλείστηκαν. Οι συγκεντρωμένοι έκαιγαν λάστιχα αυτοκινήτων και έστηναν πρόχειρα οδοφράγματα, ενώ σε αυτά παρευρίσκονταν ακόμη και ιερείς της πόλης.
Τελικά, η απόσυρση της ποινής που είχε επιβληθεί στην ΑΕΛ και η κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδας 1987-88, θεωρήθηκαν ως κατορθώματα ολόκληρης της πόλης που αντιστάθηκε στο «σχέδιο καταστροφής της ομάδας και παραμερισμού μιας ολόκληρης περιοχής» καθώς και δικαίωση της άποψης ότι τα πρωταθλήματα πρέπει να κερδίζονται μέσα στα γήπεδα και όχι στις δικαστικές αίθουσες.
Η απόσυρση του επίμαχου άρθρου 32 του ΚΑΠ στις 21 Μαρτίου 1988 με τη συναίνεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ επισφράγισε το επαναλαμβανόμενο σύνθημα της αποκέντρωσης. Από τότε τα γεγονότα του 1987 ανακαλούνται στην μνήμη των οργανωμένων οπαδών της ΑΕΛ και πολλών κατοίκων της Λάρισας όχι μόνο ως η αναγκαία συνθήκη ενός αθλητικού κατορθώματος, αλλά κυρίως ως μια «μεγαλειώδης εξέγερση» κοινωνικού χαρακτήρα….
ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο «Η Ελλάδα στη δεκαετία του 80», εκδόσεις Επίκεντρο…