O επικεφαλής της ιατρικής ομάδας της ΑΕΚ, Παντελής Νικολάου σε ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στην ΕΡΑ σπορ, αναφέρθηκε στην επανεκκίνηση του πρωταθλήματος της Super League και τόνισε ότι υπάρχει ρίσκο όμως ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει για να ξεκινήσει η επιστροφή στην κανονικότητα. Επίσης αναφέρθηκε στην παρουσία του Δημήτρη Μελισσανίδη, την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο αλλά και τους στόχους της ΑΕΚ.
Αναλυτικά :
Για το πώς ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο: «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν με μια μπάλα αγκαλιά. Μεγάλωσα σε μια περιοχή, όπως το Περιστέρι με πολλές αλάνες και μια ομάδα πολύ δημοφιλή, όπως ο Ατρόμητος όπου έπαιξα στα τσικό, όπως τα λέγαμε εκείνη την εποχή. Ανδρώθηκα σε αυτόν τον χώρο και σε συνδυασμό με τις σπουδές μου, κατάφερα και έπαιξα σε μια πολύ μεγάλη ομάδα όπως είναι η ΑΕΚ, την οποία υπηρετώ μέχρι και σήμερα. Δεν θα έλεγα ότι είναι το δεύτερο σπίτι μου, αλλά ότι είναι το ίδιο μαζί με το σπίτι μου».
Για τo δέσιμο του με την ΑΕΚ: «Οι συγγενείς και οι οικείοι μου ξέρουν πώς ακριβώς έγινα ΑΕΚτζής. Είχα ένα πατέρα που ήταν μαιευτήρας γυναικολόγος, αλλά ασχολείτο με το ποδόσφαιρο, αφού ήταν μέλος της τότε ΕΠΣΑ και φίλος του Παναθηναϊκού. Ο μεγάλος μου αδελφός τον ακολουθούσε πάντα στο γήπεδο της Λεωφόρου, αλλά εγώ έμενα σπίτι, αφού δεν με έπαιρναν μαζί επειδή ήμουν μικρός. Μέσα από τη ζήλια και το θυμό μου και με την παρουσία δύο συγγενών, ξαδέλφων (του Σωτήρη και του Λάκη) που ήταν ΑΕΚτζήδες, μεγαλύτεροι από μένα και μου έλεγαν μη στενοχωριέσαι μικρέ εμείς θα πάμε στην ΑΕΚ. Ξεκινούσαμε με τα πόδια από το Περιστέρι, περνούσαμε από τους Αγίους Αναργύρους, περνούσαμε το πολεμικό εργοστάσιο που υπήρχε εκεί και σε ένα μισάωρο αν έκοβες δρόμο ήσουν στο γήπεδο, γιατί δεν υπήρχαν αυτοί οι δρόμοι που υπάρχουν τώρα. Έτσι, λοιπόν, και μέσα στο χώρο του Περιστερίου με τις παράγκες, τους πρόσφυγες που οι περισσότεροι ήταν από την Πόλη με το Δικέφαλο στα εικονίσματά τους, όλες αυτές οι εικόνες με έκαναν ΑΕΚ. Και αν σας εκπλήσσει η λέξη, υπήρχαν κάποιες περιοχές που ήταν παράγκες, αλλά δυστυχώς τώρα έχουν αντικατασταθεί από κάτι πανύψηλα, δύσμορφα κτήρια».
Για το αν είμαστε έτοιμοι για την επανεκκίνηση: «Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Αν μιλήσουμε για θέματα ασφάλειας και να πούμε ότι είμαστε 100% έτοιμοι, θα έλεγα όχι. Θα έπρεπε, όμως, με κάποιο τρόπο να ξεκινήσει ξανά η ζωή μας. Κι έχοντας την καλή συμπεριφορά στην έναρξη της πανδημίας, θεωρώ ότι έφτασε η στιγμή με μια προοδευτικότητα να επανέλθουμε σε αυτό που λέμε κανονική ζωή, κανονική οικονομία, κανονική λειτουργία της οικογένειας και σε όλα αυτά. Εκείνο που μας δίδαξε αυτή η περίοδος των τριών μηνών, ήταν να εφαρμόζουμε λίγο κάποιους κανόνες ασφάλειας που πιθανό θα έπρεπε να έχουμε και χωρίς την ύπαρξη της πανδημίας. Έτσι, λοιπόν, ναι μεν έχουμε κινδύνους, έχουν ληφθεί κάποια μέτρα, αρκετά θα έλεγα, ώστε να περιορίσουμε την πιθανότητα να έχουμε επανάληψη επιθετικότητας ιού».
Για τους κινδύνους που υπάρχουν: «Μιλάμε για άθλημα επαφής μεταξύ αθλητών αλλά και επαφής της μπάλας με αθλητές. Αν σε χτυπήσει η μπάλα που νωρίτερα έχει χτυπήσει ένας ιδρωμένο ποδοσφαιριστή, έχεις πιθανότητες να κολλήσεις. Το ευχάριστο είναι ότι μιλάμε για ανοικτό χώρο, οπότε οι πιθανότητες είναι λιγότερες. Από την άλλη, μιλάμε για νέα παιδιά, με ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, οπότε είναι πιο δύσκολο να μολυνθεί».
Για το τι ισχύει με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας: «Σίγουρα ισχύουν οι γνωστοί κανόνες του να φοράμε μάσκα, να μην έχουμε στενή επαφή, να υπάρχει απόσταση, να μην αγκαλιαζόμαστε, είναι κανόνες που θέλουν να μας προστατεύσουν. Έχουν ληφθεί μέτρα και για τους γύρω από την ομάδα, γι αυτό κι έχει οριστεί αριθμός ατόμων, ποιος θα μπαίνει και ποιος όχι και ποιοι θα είναι κοντά στους ποδοσφαιριστές».
Για το οξύμωρο του περιορισμού των πανηγυρισμών, τη στιγμή που μιλάμε για ένα άθλημα επαφής: «Βλέποντας τα παιχνίδια του Γερμανικού πρωταθλήματος, αυτό που προσέξαμε είναι τα μεγάλα σκορ. Αυτό δείχνει ότι και οι ποδοσφαιριστές είναι επιφυλακτικοί στο στενό μαρκάρισμα και με αυτόν τον τρόπο δίνεται ευκαιρία κίνησης στους επιθετικούς. Τα σκορ είναι πολύ εντυπωσιακά, σε σχέση με την προ πανδημίας σεζόν. Θέλουν δεν θέλουν είναι πιο διστακτικοί. Με την επαφή, όμως, και την αγκαλιά, όταν γινόμαστε όλοι ένα κουβάρι, είναι μεγαλύτερες οι πιθανότητες».
Για το αν θα επιστρέψει κάποια στιγμή η κανονικότητα στα γήπεδα: «Θεωρώ ότι έχουμε περάσει ακόμη δυο τρεις μεγάλες πανδημίες με εκατομμύρια νεκρούς. Οπότε αυτή η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι θα επανέλθουμε. Πολύ περισσότερο σε μια εποχή όπως η σημερινή με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες έρευνας, ιατρικής βοήθειας και φαρμακευτικής υποστήριξης. Θεωρώ ότι πρόκειται για κάτι προσωρινό και θα θωρακιστούμε πάλι με τα διάφορα στοιχεία που θα μας κρατήσουν μακριά από τη μόλυνση. Δεν είμαι απαισιόδοξος».
Για το θέμα που προέκυψε με το παιχνίδι της Ξάνθης με τον Ατρόμητο: «Είναι κάτι που περιμέναμε στις οργανωμένες κοινωνίες είτε σε σημεία που υπάρχουν ομάδες μεταναστών και προσφύγων ή σε οργανωμένες κοινότητες που είναι στενά μεταξύ τους. Μη φανταστείτε ότι όλοι έχουν τη γνώση να κρατήσουν τα μέτρα της απόστασης και απελευθερώθηκε λίγο η συμπεριφορά τους. Θεωρώ ότι θα υπάρξουν τέτοια αλλά πρέπει να αντιμετωπιστούν με κατάλληλο τρόπο».
Για τα τεστ που γίνονται στις ομάδες: «Έχουν οριστεί δυο με τρεις ημέρες πριν από κάθε αγωνιστική, να γίνονται τεστ σε όλο το προσωπικό που εμπλέκεται με τη διεξαγωγή του παιχνιδιού. Σήμερα το απόγευμα, για παράδειγμα, θα κάνουμε εμείς στην ΑΕΚ».
Για την αγωνιστική ετοιμότητα των παικτών: «Υπάρχει μια δυσκολία και ένας φόβος. Η περίοδος που έμειναν εκτός δραστηριοτήτων με όχι και τόσο καλό τρόπο ζωής, γιατί ήσουν κλεισμένος στο σπίτι, δύσκολα μπορούσες να βγεις, που δεν είχε ενέργεια το σώμα, σε συνδυασμό με τη γρήγορη προσπάθεια επανέναρξης, ενέχει στοιχεία κινδύνου. Στην ομάδα, πάντως, δεν είχαμε τους τραυματισμούς που θα περιμέναμε. Αυτό που παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο είναι η γρήγορη επανένταξη στις αγωνιστικές δραστηριότητες. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, αφού δεν κάνεις κανονική προετοιμασία. Μην ξεχνάμε ότι για να μπει μια ομάδα σε κανονικό ρυθμό παίζει φιλικά, έρχεται σε επαφή. Τώρα δεν υπάρχει συντονισμός στον σχηματισμό, γιατί έγιναν λίγες προπονήσεις σε συνθήκες αγώνα».
Για το τι χάνουν οι παίκτες μετά τρεις μήνες εγκλεισμού: «Στην καλοκαιρινή διακοπή του πρωταθλήματος που είναι έξι με οκτώ εβδομάδες, κάνεις μπάνιο, διακοπές, κινείσαι, δραστηριοποιείσαι. Οπότε μιλάμε για πολύ χειρότερο διάστημα από τις διακοπές. Χάνει ο οργανισμός. Φανταστείτε τον εαυτό σας να μείνετε δυο μέρες στο κρεβάτι, πόσο δύσκολο θα είναι όταν θα σηκωθείτε. Το πρόβλημα που δημιουργείται είναι και μυικό και καρδιοαναπνευστικό. Ευτυχώς είμαστε σε θέση η ομάδα να πλαισιώνεται από τους ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν και δεν υπάρχει μόνο ένας γιατρός που καλύπτει τα πάντα. Κι αυτό συμβαίνει σε όλες τις ομάδες και γι αυτό υπάρχει καλύτερη αντιμετώπιση».
Για το αν οι ποδοσφαιριστές φοβούνται περισσότερο την πανδημία ή τους τραυματισμούς: «Από την επαφή μου με τους παίκτες, βλέπω ότι περισσότερο τους απασχολεί η φυσική κατάσταση και λιγότερο ο κίνδυνος να κολλήσουν. Άλλωστε, κάθε βδομάδα γίνονται τα τεστ, βλέπουν ότι δουλεύουν σε ένα καθαρό περιβάλλον και νοιώθουν δυνατοί σαν νέοι άνθρωποι. Οπότε περισσότερο έχουν στο μυαλό τους την αποφυγή των τραυματισμών, παρά την αίσθηση του ιού».
Για τον χρόνο που απαιτείται ώστε να επανέλθουν σε φυσιολογική κατάσταση: «Εξαρτάται από την περίοδο της αποχής, αλλά και από φυσική κατάσταση του ίδιου του αθλητή. Δεν μπορούμε να ορίσουμε κάτι συγκεκριμένο, αλλά τρεις με τέσσερις εβδομάδες είναι αναγκαίες για να προσαρμοστούν ξανά στις ανάγκες του πρωταθλήματος».
Για την πρόταση του ΟΦΗ περί περιορισμένης παρουσίας φιλάθλων στα γήπεδα: «Ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου χαίρομαι να έχει κόσμο το γήπεδο. Ακόμη και στις προπονήσεις, στην εποχή μου, είχαμε πολύ κόσμο, αφού υπήρχαν τουλάχιστον 500 άτομα. Έτσι λοιπόν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να υπάρχει κόσμος. Και είναι κρίμα και τώρα και με επεισόδια να γίνονται τα παιχνίδια χωρίς θεατές. Δεν είναι, όμως, τόσο το πώς θα καθίσουν στις εξέδρες, αλλά ο συνωστισμός που θα υπάρχει κατά τη διάρκεια της εισόδου και της εξόδου. Θα πρέπει κάποιος να ξεκινήσει να γεμίζει το γήπεδο δυο και τρεις ώρες πριν από το παιχνίδι. Πόσο εύκολο μπορεί να είναι να τηρηθούν αποστάσεις σε 10 με 15 χιλιάδες κόσμο. Είναι θέμα συνωστισμού. Άλλο κάτι αναγκαίο, όπως είναι ένα ταξίδι κι άλλο να πάω κάπου για να διασκεδάσω και να χαρώ την ομάδα μου. Δυστυχώς, όμως, μαζευόμαστε πολύς κόσμος σε περιορισμένο χώρο».
Για την κατάσταση που επικρατεί στο Ελληνικό ποδόσφαιρο: «Το ποδόσφαιρο περνάει δύσκολες στιγμές και πάντα υπήρχε εκμετάλλευση από παράγοντες ακόμη κι από πολιτικές καταστάσεις. Τα πράγματα πλέον έχουν ξεφύγει και πρέπει κάπως να καθοριστεί το εξωαγωνιστικό, το παραγοντικό κομμάτι, κυρίως από τις αρμόδιες αρχές που θα έπρεπε να εποπτεύουν και να μην κωφεύουν σε αυτά που γίνονται. Έχουμε δει παράγοντες και τον τρόπο που συμπεριφέρονται σε όλες τις ομάδες. Εκεί θα πρέπει να υπάρξουν αυστηρές ποινές και όχι συμβατικότητα, ανεξάρτητα με το ποιος είναι και τι είναι. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία, γιατί δημιουργείται δυσπιστία για τους κανόνες διεξαγωγής σε ό,τι είναι γύρω από ποδόσφαιρο. Είναι θέμα Πολιτείας να πάρει τα κατάλληλα μέτρα και να μην κρύβεται πίσω από το όποιο πολιτικό κόστος υπάρχει».
Για το αν έχει μετανιώσει για την ενασχόλησή του με τα διοικητικά: «Έχω μετανιώσει που παραιτήθηκα από το διοικητικό συμβούλιο της ΕΠΟ. Αν ο καθένας έβλεπε τις δυσκολίες και τα παράταγε, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ελπίζουμε σε βελτίωση. Όταν παραιτήθηκα, η μικρή μου κόρη που το έμαθε από την τηλεόραση και είχε δει το έργο που είχε γίνει τους τέσσερις πέντε μήνες που ήμουν στην υγειονομική επιτροπή και κάποιες καλές ιδέες να αξιοποιούνται, μου είπε δυστυχώς τώρα εσύ θα καθίσεις και θα απολαύσεις την οικογένειά σου, εμείς οι νέοι άνθρωποι όμως τι θα γίνουμε αν ο καθένας από εσάς σηκώνεται να φύγει. Για το δεύτερο δεν μετάνιωσα γιατί όταν μπήκα να διοικήσω με την ENIC είχε δύο στόχους. Ο ένας να ξεφύγουμε από τη μιζέρια που είχε διαμορφωθεί τα προηγούμενα χρόνια, λόγω της κακοδιοίκησης και της κακής κατάστασης της ομάδας και ο άλλος το γήπεδο. Μην ξεχνάτε ότι είμαστε στα Ολυμπιακά έργα το 1998 και ήθελα να παρακολουθήσω από κοντά τη διενέργεια αυτής της κατάστασης και να τσεκάρω την αναμόρφωση του γηπέδου μας. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για 22 χρόνια πριν και θα είχαμε γήπεδο. Μέσα σε μια νύχτα μας έβγαλαν από τα Ολυμπιακά έργα, ενώ είχαμε ήδη προεισπράξει τότε τρία δισεκατομμύρια δραχμές για να ξεκινήσουν τα έργα και να ετοιμαστεί το γήπεδο για τον τελικό του Ολυμπιακού τουρνουά ποδοσφαίρου. Και μάλιστα μας ζήτησαν πίσω αυτά τα χρήματα. Το λέω με κάθε γνώση, το τονίζω, γιατί το έζησα ότι είχαμε προχωρήσει πολύ, είχαμε βοήθεια για το θέμα από τον Κώστα Λαλιώτη, αλλά κάποια στιγμή εξαιτίας της πολιτικής σκοπιμότητας, έπρεπε να φύγει το γήπεδο από την ΑΕΚ. Και τότε έφυγα. Μόλις το είδα παραιτήθηκα, γιατί δεν είχα λόγο ύπαρξης, αφού δεν είχα σκοπό να γίνω παράγοντας του ελληνικού ποδοσφαίρου ούτε να διοικήσω την ΑΕΚ, λόγω χρόνου και ιδιαίτερης ενασχόλησης. Μόλις είδα σε οκτώ εννέα μήνες ότι συνέβη αυτό που συνέβη, το έβαλα στα πόδια, γιατί είδα ότι κάποια πράγματα γίνονται κάτω από το τραπέζι».
Για το τι έγινε μέσα σε μια νύχτα: «Είχα δώσει συνέντευξη που έγινε δισέλιδο στην Ελευθεροτυπία και τα Νέα, αλλά στις αθλητικές πέρασε στο ντούκου και δεν ίδρωσε το αφτί κανενός. Το ξεχάσαμε, φτάσαμε σε άλλα θέματα, γκρεμίστηκε το γήπεδο για άλλους λόγους και ευτυχώς πλέον, ελπίζω σε λίγους μήνες να έχουμε το στολίδι που ετοιμάζεται. Και αυτό το οφείλουμε στον Μελισσανίδη και μόνο σε αυτόν. Αναμόρφωσε την ομάδα από την Γ’ Εθνική, πήραμε πρωτάθλημα και Κύπελλο κι ευτυχώς που υπήρξε κι έδωσε τις δυνατότητες να έχουμε γήπεδο. Και θεωρώ πολύ σωστή ενέργεια να μη δώσει στο γήπεδο το όνομά του, όπως ο Μπερναμπέου ή το όνομα κάποιου παλιού παράγοντα όπως «Απόστολος Νικολαΐδης» ή «Νίκος Γκούμας». Το είπε «Αγιά Σοφιά» για να τιμήσει αυτό που αντιπροσωπεύει η ομάδα. Τις μνήμες, αυτό που έζησα εγώ στα παιδικά μου χρόνια με τους πρόσφυγες στο Περιστέρι. Το όνομα λέει πάρα πολλά πράγματα. Τιμώντας τις μνήμες, φτιάχνοντας το μουσείο του ποντιακού ελληνισμού και δίνοντας στοιχεία που δείχνουν τις καταβολές της ομάδας είναι πολύ σημαντικό, γιατί βρισκόμαστε πλέον στην τρίτη γενιά από την έλευση των προσφύγων κι αυτό το αντιπροσωπεύει η ΑΕΚ. Πέρασαν το Αιγαίο για να ξαναχτίσουν τη ζωή τους, πρόσφεραν πολλά πράγματα μέσα στη δυστυχία τους κι έφεραν πολλά πολιτισμικά στοιχεία που έλειπαν κι αναπτύχθηκαν από δύσκολες κι αντίξοες συνθήκες».
Για το τι σημαίνει το γήπεδο για την ΑΕΚ: «Ό,τι σημαίνει και το σπίτι για μια οικογένεια. Είναι πολύ σημαντικό και περιμένουμε πώς και πώς να επιστρέψουμε».
Για το γεγονός ότι ο εκφυλισμός του ποδοσφαίρου απομακρύνει ολοένα και περισσότερο κόσμο από τα γήπεδα: «Είναι θέμα πολιτισμού. Νομίζω ότι η εξέλιξη της κάθε γενιάς φέρνει μερικά πράγματα. Το ποδόσφαιρο δεν βαδίζει με καλά βήματα κι απ’ ότι βλέπω και στο μπάσκετ συμβαίνει το ίδιο πράγμα, αφού υπάρχουν μεγάλες διαφορές για το πώς θα γίνει το πρωτάθλημα. Είπα ότι είναι θέμα της Πολιτείας. Κι εμείς που ασχολούμαστε πρέπει να δώσουμε δείγμα καλής γραφής. Όπως το να δώσουμε χώρους που να μπορούν να προσφέρουν σιγουριά σε κάποια άτομα που έχουν ανάγκη να βρεθούν στο γήπεδο και δεν έχουν ανοχή όπως εμείς να δεχθούμε ύβρεις ή να… μας πάρουν στο κυνήγι. Είναι θέμα πολιτισμού και να κρατήσουμε τις αρχές που πρέπει να κρατήσει μια πολιτισμένη κοινωνία. Τα περισσότερα ξεκινάνε από την ομάδα κι εκεί βλέπουμε τον πολιτισμό της ίδιας της κοινωνίας της ομάδας και το πώς συμπεριφέρεται. Αυτό που συμβαίνει με τους οργανωμένους είναι καθαρά κοινωνικό θέμα, αφού η ανασφάλεια κάποιων παιδιών στο τι συμβαίνει γύρω τους, στο να βρουν δουλειά ή η οικογενειακή τους κατάσταση, ωθεί κάποιους να τους συγκεντρώσουν και να τους χρησιμοποιήσουν δίνοντάς τους ένα σκοπό που δεν είναι αυτός που πρέπει και κατευθύνονται στα γήπεδα, δημιουργώντας αυτές τις καταστάσεις».
Για το αν η ΑΕΚ μπορεί να πάρει τη δεύτερη θέση και το εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ: «Είδα ότι έγινε καλή προετοιμασία, έχουμε καλό προπονητή και επιτελείο. Παλιότερα δεν ήμουν τόσο κοντά στην ομάδα λόγω της ενασχόλησής μου, αλλά αυτές τις μέρες τους είδα σε πολλές προπονήσεις. Μου αρέσει η ομάδα και έχουμε καλούς παίκτες σε όλες τις γραμμές. Θεωρώ ότι χτυπιέται η δεύτερη θέση με τη διαφορά του ενός βαθμού από τον ΠΑΟΚ. Είμαι πάντα αισιόδοξος και πάντα έμπαινα στο γήπεδο για τη νίκη. Και τώρα θα μπούμε στο γήπεδο για τις νίκες. Παλιότερα, στην Εθνική, είχαμε προπονητή τον Αλκέτα Παναγούλια που έλεγε ότι έχουμε τις δυνατότητες να κερδίσουμε, πάμε να κερδίσουμε, κι αυτό είναι το σχέδιο για να κρατήσουμε κάποια πράγματα. Μας έδινε τη δυνατότητα να ανέβουμε ψυχολογικά και γι αυτό και οι πρώτες επιτυχίες στην Εθνική ήρθαν με προπονητή τον Αλκέτα. Το ίδιο και ο Φάντροκ στην ΑΕΚ που έμεινε πέντε χρόνια στην ομάδα κι εκτός από τις προπονητικές του αρετές, είχε και ψυχολογική υποστήριξη στους παίκτες κι αυτό έπαιζε ρόλο».