Μεγάλη και σπουδαία ήταν η καριέρα του Μιχάλη Σηφάκη στο ποδόσφαιρο. Επί δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια ήταν ο φύλακας άγγελος της εστίας πολλών επαγγελματικών ομάδων, τη φανέλα των οποίων φόρεσε. Χαρές πολλές, όπως και λύπες, όμως, καλύτερες στιγμές όλων η παρουσία του στο Euro 2012 με την Εθνική Ελλάδας και το “διπλό” με τον Άρη μέσα στη Μαδρίτη, όπως δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευξη που έδωσε την Κυριακή (31/5) στην ΕΡΑ.
Εκεί είπε ο πρώην διεθνής τερματοφύλακας:
“Σταμάτησα το ποδόσφαιρο, το λέω γιατί ακόμα με ρωτάνε πολλοί. Δεν το είχα ανακοινώσει ποτέ, πως αποχώρησα, γιατί μετά από δεκαεφτά χρόνια στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν νομίζω πως υπήρχε λόγος αφού ήταν επιλογή. Δεν περίμενα να με βραβεύσουν για αυτή την επιλογή. Μου φτάνει που με θυμάται ο κόσμος κάτω από τα δοκάρια. Ήμουν γιος του Μύρωνα Σηφάκη και φορούσα το νούμερο 87 (το κύπελλο του ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ) όχι για να τον τιμήσω, αλλά γιατί ήθελα να τον ξεπεράσω (γέλια). Τα γάντια ήταν αξεσουάρ του σπιτιού, αφού από τα τρία αδέρφια μόνο ένας δεν έγινε τερματοφύλακας, ο Μάριος. Ξεκίνησα να παίζω κάτω από τα δοκάρια κατά τύχη, όταν στο γήπεδο του Ατσαλένιου πήγαμε με τον μπαμπά να παίξουμε μπάλα, γιατί ο Μάριος είχε εγγραφεί στην ομάδα, όχι όμως εγώ, λόγω ότι ήμουνα μικρός σε ηλικία. Έτσι έπαιζε ο Μάριος και εγώ καθόμουν στην κερκίδα, ώσπου μια μέρα έλειπε ένας και με κατέβασαν να παίξω. Δεν ήθελα, δεν ήξερα την θέση, έτσι ξεκίνησα όμως και μετά κάθε μέρα μου λέγανε έλα να παίξεις…”
Για το πέρασμά του από την Τουρκία:
“Στην Τουρκία πήγα με τον επιστήθιο μου φίλο Γιώργο Σαμαρά, σε μια ιστορική και όμορφη πόλη, την Σαμψούντα, που έπαιζε στη Β’ Εθνική. Αν δεν κάνω λάθος, το τελευταίο μου παιχνίδι ήταν με την Γκαζιάντεπ Σπορ και δεν είχα μπει στον αγωνιστικό χώρο γνωρίζοντας ότι θα σταματήσω το ποδόσφαιρο, λόγω αρκετών ενοχλήσεων στη μέση και στην σπονδυλική στήλη. Το καλοκαίρι του 2018 παντρεύτηκα τη γυναίκα της ζωής μου, την Όλγα. Ξεκίνησα προετοιμασία και μετά το γάμο, επιστρέφοντας, είχα πρόταση από Ισραήλ, αλλά πονούσα στη μέση, με αποτέλεσμα ουσιαστικά να κρεμάσω τα γάντια στο νησί, στην Κρήτη”.
Για την Εθνική Ελλάδας:
“Εν όψει του Euro 2012, θυμάμαι την κουβέντα του Τζόρβα ότι μας έδωσε μεγάλη χαρά ο Σάντος. Αξίζαμε που ήμασταν στην αποστολή, γιατί από τα δέκα παιχνίδια των προκριματικών, έπαιξα τα έξι εγώ και τα τέσσερα ο Αλέξης, γιατί τραυματίστηκα. Ακολούθως είχα ζητήματα με τον Άρη για την ανανέωση, ενώ ο Αλέξης είχε τα δικά του θέματα με τον περίεργο πρόεδρο στο Παλέρμο. Έτσι, λοιπόν, στην πρεμιέρα του Euro με την Πολωνία δικαίως έπαιξε βασικός ο Χαλκιάς. Όμως, στο δεύτερο ματς με τους Τσέχους, τραυματίζεται ο Χαλκιάς, ενώ χάναμε 2-0 και φοράω τα γάντια στο μισάωρο. Με την Τσεχία δε, έχασα και το αήττητό μου, αφού είχα δεκαπέντε ματς αήττητος. Μετά ήρθε ο «τελικός» με τη Ρωσία που τους νικήσαμε και περάσαμε στους οχτώ. Θυμάμαι την κουβέντα του Καραγκούνη ότι αυτό το ματς ήταν το δεύτερο σημαντικότερο στην καριέρα του μετά τον τελικό του Euro 2004”.
Για το ότι πήγε από τον Άρη στη Σαρλερουά:
“Ήταν ένα περίεργο καλοκαίρι. Έγιναν ανατροπές και βρέθηκα την τελευταία μέρα των μεταγραφών στο μαγευτικό Σαρλερουά. Να σου αποκαλύψω ότι μετά το ματς με την Τσεχία είχα γραπτή πρόταση από την Λα Κορούνια, αλλά είχε έναν περίεργο όρο ότι έπρεπε να απαντήσω πριν παίξουμε με τη Ρωσία, που παίζαμε σε τρεις μέρες. Δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος προσέγγισης των Ισπανών, γιατί η Εθνική καιγόταν και εγώ μαζί της και δεν μπορούσα να σκέφτομαι το ατομικό μου συμφέρον.
Φεύγοντας από την Πολωνία, συμφώνησα προφορικά με την Μπεσίκτας, αλλά δεν βρέθηκα εγώ στην Πόλη, αλλά ο McGregor της Ρέιντζερς, αφού οι Σκωτσέζοι υποβιβάστηκαν στη Δ’ Εθνική. Έγιναν πολλά λάθη για να βρεθώ στο μαγευτικό Σαρλερουά. Τρίτωσε το κακό με τον Άρη. Δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα από σεβασμό, αν και από τον Άρη δεν με σεβάστηκαν καθόλου. Μου έδειξαν, κάνοντας μια προσφορά της πλάκας, πως δεν με ήθελαν.
Έτσι βρέθηκα στο Σαρλερουα απροπόνητος, τραυματίας και πίσω από τον Μανταντά, τον αδερφό του διεθνή Γάλλου κίπερ. Τότε με βοήθησε ο γιατρός της ομάδας μπάσκετ της Σαρλερουά ώστε να γίνω καλά. Από τον Γενάρη έπαιξα βασικός, κάνοντας δεκαπέντε παιχνίδια. Λάθος μου που έφυγα για να έρθω πίσω, παίζοντας σε Ατρόμητο και Λεβαδειακό. Το κατάλαβα όταν επέστρεψα πίσω στην Κορτράικ”.
Για το ότι πλέον έγινε μάνατζερ:
“Mένοντας μόνιμα στην Αθήνα με την Όλγα, αποφάσισα μετά από ώριμη σκέψη να ακολουθήσω το επάγγελμα του εκπροσώπου παικτών. Ξεκίνησα με τον Κώστα Γιαννούλη την πρώτη μου απόπειρα και μετά έφερα τον Γκαγιέχο στον πάγκο του Βόλου. Νομίζω πως είναι μονόδρομος η επένδυση στις ακαδημίες, που κάνουν Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, ώστε να μάθουμε να εξάγουμε και όχι συνεχώς να εισάγουμε.
Το ποδόσφαιρο γίνεται όλο και πιο δύσκολο στην Ελλάδα, γιατί όλοι θέλουν να παίρνουν φθηνούς και καλούς ποδοσφαιριστές. Είναι μια δύσκολη δουλειά και άρεσε στον πατέρα μου η στροφή μου σε αυτό το επάγγελμα. Με συμβούλευε να μιλάω στα ίσα και να είμαι κοινωνικός. Η ευγένεια και το χαμόγελο ανοίγουν πόρτες. Για μένα είναι σημαντικό να είναι ξεκάθαρες οι σχέσεις ατζέντη και ποδοσφαιριστή, πολύ ξεκάθαρες”.
Για το σπουδαίο διπλό του Άρη στη Μαδρίτη:
“Το ότι είμαστε η πρώτη ελληνική ομάδα που έχει κερδίσει στην Μαδρίτη νομίζω τα λέει όλα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει φίλαθλος, να έχει δει εκείνο το ματς και να μην χάρηκε. Μετά το Euro 2012 είναι η μεγαλύτερη χαρά που είχα στην καριέρα μου. Ο Άρης βλέπω ότι είναι σε καλό δρόμο, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη την ομάδα. Τότε έφτανε ένα εξάρι, κόφτης.
Τώρα όλοι θέλουν δύο οχτάρια. Έχουν αλλάξει τα πάντα. Παίζοντας με τον Άρη, ακόμα με ρωτούν για εκείνο το επεισόδιο με τον οπαδό του Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο. Βραβεύτηκα από τον ΠΣΑΠ για την ηρεμία που επέδειξα, αλλά υπάρχει παρασκήνιο. Τον είχα δει αυτόν τον οπαδό πηγαίνοντας στην εστία, γι’ αυτό ήμουν χαλαρός. Ήμουνα εγκρατής, γιατί είχα στο μυαλό μου την Εθνική ομάδα και δεν ήθελα να τιμωρηθώ, γιατί είχε συμβεί κάτι ανάλογο με τον Αντώνη Νικοπολίδη μέσα στην Τούμπα με οπαδούς του ΠΑΟΚ και είχε αποβληθεί ο Αντώνης”.
Για το κεφάλαιο του ΟΦΗ:
“Γνωρίζω ότι οι σπουδαίοι παίχτες που έπαιζαν σε ομάδες και ακολούθως έγιναν ατζέντηδες, επέστρεψαν στην ομάδα ως τεχνικοί διευθυντές, όπως οι Λυμπερόπουλος, Χαριστέας, Ίβιτς. Δεν ξέρω αν γίνει το ίδιο και με εμένα, γιατί ο ΟΦΗ έχει μπει σε ένα πολύ καλό οργανωτικό πλαίσιο. Εκεί είναι και ο αδερφικός μου φίλος, Γιώργος Σαμαράς, που μαζί με τον πατέρα του τρέχουν ένα πολύ ωραίο πρότζεκτ για τον ΟΦΗ. Γνωρίζω πολύ καλά την οικογένεια του Γιάννη Σαμαρά και ήξερα ότι θα πετύχει. Δεν περίμενα να μπουν στα play off με τόσο άνεση. Δεν υπήρχε άγχος, οπότε αυτό ήταν στα υπέρ. Το πιο σημαντικό κομμάτι για την επιτυχία είναι ο ο επενδυτής και η συμπεριφορά του, όπως ο Μιχάλης Μπούσης στον ΟΦΗ. Ακολούθως πρέπει να υπάρχει υπομονή, ώστε να υποστηριχθεί το πλάνο και να δρέψουν επιτυχίες άπαντες”.
