Ο Ντάριο Φερνάντεζ μίλησε στα panionianea.gr και δεν έκρυψε την αγάπη του για τον Ιστορικό τονίζοντας πως ο Πανιώνιος είναι τα πάντα γι’ αυτόν και την οικογένειά του.
Αναλυτικά:
Είσαι ένας από τους παίκτες που αγαπήθηκαν πολύ στη Νέα Σμύρνη. Τι είναι για εσένα ο Πανιώνιος, σήμερα;
Ο Πανιώνιος είναι σχεδόν τα πάντα για εμένα και την οικογένεια μου. Είναι η ομάδα που με ανέδειξε, μου έδωσε την ευκαιρία να δείξω τις δυνατότητες μου και μου άνοιξε την πόρτα για την Ευρώπη. Κάθε φορά που έπαιζα με τα κυανέρυθρα, έδινα και την ψυχή μου! Ήθελα με αυτόν τον τρόπο να δείξω την ευγνωμοσύνη μου στην ομάδα και σε όλους τους Πανιώνιους, για την αγάπη και τον σεβασμό που μου έδειχναν. Χωρίς τον Πανιώνιο, δεν ξέρω αν θα έκανα την ίδια καριέρα… Αγαπώ πολύ την Νέα Σμύρνη και θα τους είμαι πάντα υπόχρεος. Εύχομαι όλα τα προβλήματα του συλλόγου να ξεπεραστούν και να επιστρέψει εκεί που του αξίζει.
Το 2012 ήσουν πολύ κοντά στο να επιστρέψεις στον Πανιώνιο αλλά δεν έγινε. Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, θα το άλλαζες αυτό;
Δεν θα μπορούσα να αλλάξω κάτι. Είχα αποφασίσει να επιστρέψω, ήταν το όνειρο μου και ήθελα πολύ να αγωνιστώ ξανά για τον Πανιώνιο. Ωστόσο, ένα προσωπικό πρόβλημα με ανάγκασε να μείνω στο Ισραήλ, αυτός ήταν και ο λόγος που πήγα τελικά στην Beitar. Εκείνη την περίοδο, επικοινώνησα με τον κύριο Τσακίρη και του ζήτησα να μου υποσχεθεί πως όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες θα επέστρεφα. Ωστόσο, τα πράγματα στην ζωή μου δεν εξελίχθηκαν όπως προγραμμάτιζα. Ήταν μεγάλη απογοήτευση για εμένα το ότι δεν κατάφερα τελικά να γυρίσω στον Πανιώνιο…
Τι θεωρείς πως πρέπει να αλλάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Νομίζω πως πρέπει να αλλάξει το επίπεδο των παικτών αλλά και γενικότερα του πρωταθλήματος. Φυσικά, υπάρχουν αρκετοί καλοί ποδοσφαιριστές στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά η οικονομική κρίση που υπάρχει στην χώρα λειτουργεί αποτρεπτικά στο να έρθουν περισσότεροι…
Εγώ ήρθα στην Ελλάδα σε μια πολύ καλή εποχή (2005), οι ελληνικές ομάδες είχαν καλές παρουσίες και στην Ευρώπη. Το επίπεδο ήταν αρκετά υψηλό και όλοι οι σύλλογοι είχαν αξιόλογους ποδοσφαιριστές. Ο Πανιώνιος, ειδικά την σεζόν 2006- 2007 είχε πολύ καλή ομάδα με εξαιρετικούς παίκτες.
Τώρα ασχολείσαι με την προπονητική. Θα επέστρεφες σαν προπονητής στην Ελλάδα;
Φυσικά και θα το έκανα! Αυτό το διάστημα είμαι προπονητής αναπτυξιακών ηλικιών στο Ντάλας. Είναι κάτι που με γεμίζει και με ευχαριστεί πολύ. Προσπαθώ να μεταφέρω στα παιδιά τις εμπειρίες και τις γνώσεις μου, ώστε να μπορέσουν να εξελιχθούν όσο καλύτερα γίνεται στο ποδόσφαιρο. Αν σου έλεγα πως δεν θέλω να έρθω σαν προπονητής στον Πανιώνιο, θα ήταν ψέμα! Είναι κάτι που θέλω να γίνει κάποια στιγμή. Προς το παρόν, είμαι ενθουσιασμένος με αυτό που κάνω, το να συνεισφέρω στην ανάπτυξη των νέων αθλητών, είναι για εμένα πολύ σημαντικό. Τα παιδιά είναι το μέλλον του ποδοσφαίρου.
Ποιό είναι το πιο σημαντικό που πρέπει να μάθει ένα παιδί από τον προπονητή του;
Δεν νομίζω πως μπορώ να σου πω μόνο ένα. Ο προπονητής πρέπει να μεταφέρει στα παιδιά την αγάπη για τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο. Πρέπει να τα κάνει να ” ερωτευτούν ” την μπάλα και μέσα από αυτόν τον έρωτα να αναδειχθούν τα καλύτερα στοιχεία κάθε παιδιού. Το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση, γι’αυτό ο προπονητής πρέπει να φροντίζει να περνάνε καλά οι νέοι αθλητές και να φεύγουν χαρούμενοι από το γήπεδο. Επιπλέον, πρέπει να αποτελεί έμπνευση για τους μαθητές του, θα πρέπει να τους μάθει να τιμούν την φανέλα που φοράνε και να τους θυμίζει καθημερινά πως είναι το μέλλον του αθλήματος. Με στήριξη και αγάπη πρέπει να εξελίξει τα παιδιά σε τακτική και τεχνική στον βαθμό που μπορεί.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σου πω, πως αυτό είναι κάτι που πρέπει να μαθαίνουν και οι νέοι αθλητές του Πανιωνίου. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν, την ιστορία της φανέλας που φοράνε. Ειδικά εμείς, οι ποδοσφαιριστές που έχουμε αγωνιστεί για τον Πανιώνιο, θα πρέπει να τους δείξουμε πόσο μεγάλη ομάδα είναι. Πολλά παιδιά θα ήθελαν να αγωνιστούν με τα κυανέρυθρα, πρέπει να είναι υπερήφανοι που παίζουν σε αυτόν τον ιστορικό σύλλογο!
Τι σχέδια έχεις για το μέλλον;
Αυτή την στιγμή είμαι πολύ χαρούμενος που ασχολούμαι με τις αναπτυξιακές ηλικίες. Είναι κάτι που θέλω να συνεχίσω να κάνω, έχω πολλά να δώσω αλλά και να μάθω σαν προπονητής. Μελλοντικά, θα ήθελα να ασχοληθώ ξανά με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, σε κάποια αντρική ομάδα. Μετά από δεκαεπτά χρόνια σαν επαγγελματίας, μου λείπει αυτή η αδρεναλίνη, αυτή η ” πίεση ” του επαγγελματικού ποδοσφαίρου αλλά και η μαγική ατμόσφαιρα του γηπέδου. Ελπίζω, πως θα το ζήσω και πάλι, κάποια στιγμή.
Τι θέλεις να πεις στον κόσμο που δοκιμάζεται εν μέσω πανδημίας;
Όλοι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να αντιμετωπίσουμε την δύσκολη αυτή κατάσταση με υπευθυνότητα. Πρέπει να μείνουμε σπίτι και να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας. Αφήστε τους επαγγελματίες υγείας να κάνουν ο, τι καλύτερο μπορούν και βοηθήστε τους με το να ακολουθείτε τους κανόνες υγιεινής και να τηρείτε τα μέτρα προστασίας. Θα έρθει η στιγμή που θα παίξουμε και πάλι ποδόσφαιρο και θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας. Για να γίνει αυτό, επιβάλλεται να μείνουμε υγιείς.