Σαν GPS ήταν και για τους δύο αυτό το ντέρμπι. Για τον νικητή Αρη σαν να του δείχνει ποιον “δρόμο” πρέπει να πάρει για να έχει ρότα για τη συνέχεια.
Για τον ΠΑΟΚ σαν του δείχνει ποιους “δρόμους” να αποφύγει για να είναι στην πορεία του.
Για την αποτελεσματικότητα μίλησαν όλοι. Ο Άρης πέτυχε 4 γκολ με το απόλυτο, έχοντας 4/4 τελικές σε όλο το παιχνίδι.
Πίσω από αυτό όμως για τους νικητές: είχαν συγκέντρωση στο πλάνο και δεν παρέκκλιναν.
Του Άρη του βγήκε το παιχνίδι και το υπηρέτησε, δεν άφησε τον ενθουσιασμό του να τον παρασύρει ακόμη κι όταν ήταν 3-1, νωρίς στο β’ μέρος.
Το υψηλό ποσοστό αποτελεσματικότητας άλλοτε συμβαίνει, άλλοτε όχι. Για τον -αγωνιστικά αφελή σε αρκετά παιχνίδια στη σεζόν- Άρη, η προσήλωση στο πλάνο ήταν ένα κέρδος πίσω από τη νίκη στο ντέρμπι.
Ο ΠΑΟΚ μπήκε πιο δυνατά στο παιχνίδι. Προηγήθηκε. Ο Κουέστα είπε “όχι” στο 0-2 (13’ Μίσιτς) ή στο 1-2 (21’ Σφιντέρσκι).
Το καλό μπάσιμο “πότισε” τον ΠΑΟΚ (με το εντυπωσιακό σερί των 51 αγώνων αήττητος και του -άνω της διετίας- συνεχούς σκοραρίσματος) με τη νοοτροπία ότι -με κάποιον τρόπο- θα έρθει ένα γκολ που θα του δώσει ξανά προβάδισμα.
Ένας εφησυχασμός πάντως που όσο περνούσε η ώρα δεν δικαιωνόταν από την εικόνα του ΠΑΟΚ υπό την έννοια ότι πλην του Μίσιτς ή του Γιαννούλη, οι υπόλοιποι ήταν -μάλλον- εκτός ρυθμού. Κι ας είχε ο ΠΑΟΚ ποσοστό κατοχής μπάλας πάνω από 60%.
Δεν είχε πρόβλημα με αυτό ο Άρης.
Η διαφορά στη νοοτροπία και στο πόσο μπήκαν (και κρατήθηκαν) στο “πετσί του ρόλου” ενός ντέρμπι οι παίκτες των δύο ομάδων μέτρησε.
Στην τακτική; Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι καμία έκπληξη δεν είχαν οι επιλογές του Μίχαελ Ενινγκ και τον Αμπέλ Φερέιρα.
Ο Ενινγκ έπαιξε πάλι με τον Ροζ δεξιό μπακ κάτι που διαφαινόταν όλες τις προηγούμενες μέρες και έγινε σίγουρο από τη στιγμή που άφησε εκτός αποστολής τον Σούντγκρεν.
Η επιλογή του Ενινγκ ήταν δεδομένη για να περιμένει από τη δική του δεξιά πλευρά τη δυνατή αριστερή του ΠΑΟΚ.
Και είχε τον Λάρσον (μαζί με Σάσα οι καλύτεροι του Άρη) να είναι στο 4-4-1-1 πίσω από τον Ιντέγε. Ο Σουηδός έκανε έκτο σερί παιχνίδι βασικός και θυμίζει πια τον παίκτη της προηγούμενης σεζόν.
Ο Λάρσον που από τα έξι παιχνίδια βασικός είναι σε τέταρτο σερί στον νέο του ρόλο. Οχι στην αριστερή πλευρά ως πλάγιος επιθετικός αλλά πίσω από τον Ιντέγε ή (ακόμη) και στην κορυφή της επίθεσης με κίνηση στον χώρο όταν ο Ιντέγε πηγαίνει στο πλάι.
Είναι αυτή η διαφοροποίηση που κάνει ο Ενινγκ στο σύστημα του Άρη από την Κρήτη και το ματς με τον ΟΦΗ και μετά. Εκεί έχασε. Η μοναδική ήττα του Γερμανού σε 11 παιχνίδια. Πίστεψε όμως στο 4-4-1-1 και το κράτησε.
Από την πλευρά του ο Φερέιρα στα τρία από τα 4 προηγούμενα παιχνίδια είχε βασικούς τον Μαουρίσιο και τον Βιεϊρίνια. Τους επέλεξε και τώρα.
Στο “Πέλκας ή Μπίσεσβαρ” επέλεξε τον πρώτο όπως το έκανε στα τέσσερα από τα πέντε παιχνίδια που είναι βασικός ο Βιεϊρίνια. Αρα, κάπως αναμενόμενο και αυτό.
Ο Άρης πήγε στο ντέρμπι με μία 11άδα που πλην του Ροζ (τρίτο παιχνίδι ως δεξιός μπακ) όλοι οι άλλοι είναι περισσότερο καιρό μαζί και με ρυθμό.
Στον ΠΑΟΚ φάνηκε να λείπει -τη δεδομένη στιγμή- ο ρυθμός από Μαουρίσιο, Βιεϊρίνια. Να είναι ο Βαρέλα (αναγκαστικά) αριστερός κεντρικός αμυντικός. Και όχι δεξιός όπως όταν παίζει δίδυμο με τον Κρέσπο. Και για τον Βαρέλα να είναι το δεύτερο παιχνίδι ως βασικός μετά την επιστροφή από τον τραυματισμό.
Οι αντιδράσεις από τους δύο πάγκους; Ο Ενινγκ δεν είχε λόγο να επέμβει την ώρα του αγώνα. Αν δεν είχε ενοχλήσεις ο Λάρσον θα αργούσε πολύ περισσότερο η πρώτη αλλαγή που έγινε στο 65’.
Κι αν σκεφτεί κάποιος ότι η μία αλλαγή (Λάρσον) ήταν αναγκαστική και οι άλλες δύο στο τέλος (στο 89’ ο Μπα και στις καθυστερήσεις ο Μαρτίνες) θα μπορούσε να τελειώσει το παιχνίδι και χωρίς αλλαγή.
Το πλάνο και το πώς το υπηρέτησε. Ο Άρης είχε τις στιγμές του παιχνιδιού και τη διαχείριση.
Ο Φερέιρα; Θα μπορούσε να επέμβει νωρίτερα; Το “ναι” είναι η πιθανότερη απάντηση.
Με Μαουρίσιο και Βιεϊρίνια εκτός ρυθμού, με Πέλκα και Λημνιό να “χάνονται” σε αρκετά σημεία την ώρα του αγώνα, ο Μπίσεσβαρ π.χ. θα μπορούσε να μπει νωρίτερα του 62’.
Κι όταν στο 72’ βάζει τον Ακπομ στη θέση του Σφιντέρσκι δεν ανακατεύει κάτι κι ενώ κυνηγάει από το 4-1 σε εκείνο το σημείο.
Απλώς αλλάζει τον “φουνταριστό” του κι ενώ σε άλλα παιχνίδια στη σεζόν τους έχει και τους δύο (Σφιντέρσκι και Ακπομ) στο παιχνίδι.
Δεν έβαλε σε διαδικασία τον αντίπαλο του, Ενινγκ, για νέες οδηγίες.
Ένα ακόμη ντέρμπι μεταξύ των δύο πέρασε στη μακρά ιστορία των αναμετρήσεων των δύο ομάδων. Ένα παιχνίδι που άφησε τους δύο μονομάχους γεμάτους συμπεράσματα.
Στην ευχέρεια του καθενός είναι το φιλτράρισμά τους.
