Ο Παναγιώτης Γλύκος, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΠΑΟΚ, μίλησε για τον τραυματισμό του, εκφράζοντας την επιθυμία του να επιστρέψει γρήγορα στους αγωνιστικούς χώρους.
Αναλυτικά:
Βρισκόμαστε στο δικό σου χώρο, πως είναι να μπαίνεις εδώ μέσα (σ.σ. αποδυτήρια) και να τα βλέπεις άδεια;
«Δεν είναι και ό,τι καλύτερο, έχω συνηθίσει να έρχομαι εδώ με τους συμπαίκτες μου και όλο το τιμ που εργάζεται στην ομάδα, για να δίνουμε τη μάχη μας. Δεν έρχονται όλα όπως τα περιμένεις. Εγώ βρίσκομαι εδώ για να κάνω τη θεραπεία μου, σίγουρα δεν είναι ότι καλύτερο αυτό που περνάω. Στη ζωή όλα γίνονται για κάποιο λόγο και εμείς είμαστε εδώ για να τα ξεπερνάμε και να τα αφήνουμε πίσω».
Τι είναι αυτό που σε κάνει να βουρκώνεις, σε συγκινεί;
«Είναι γενικότερα καταστάσεις που περνάω στη ζωή μου. Εκείνη τη στιγμή δηλαδή περνάνε από μπροστά μου σαν ένα φως θα έλεγα. Θυμάμαι γενικά όλη την πορεία μου μέχρι να φτάσω εδώ και σίγουρα μου βγαίνει κάτι πολύ έντονο και δεν μπορώ να κρατήσω τα συναισθήματα μου».
Ποια είναι η πιο έντονη στιγμή που θυμάσαι;
«Το πιο έντονο είναι ο τραυματισμός που είχα περάσει στο άλλο πόδι. Έπρεπε να αφήσω την ομάδα στις τελευταίες ημέρες των μεταγραφών και να μετακομίσω στον Αγροτικό Αστέρα ως δανεικός. Ήταν μία από τις πιο δύσκολες στιγμές στην καριέρα μου, γιατί ενώ είχαμε πανηγυρίσει μία μεγάλη πρόκριση μέσα στην Τουρκία με τη Φενέρμπαχτσε, εγώ την επόμενη μέρα που θα έπρεπε να είμαι χαρούμενος, ήμουν σε μία δυσάρεστη θέση. Θα έπρεπε να επιλέξω τι είναι καλό για την καριέρα μου. Αυτό που είχαμε συζητήσει τότε ήταν να μετακομίσω στον Αστέρα, ώστε να πάρω κάποια παιχνίδια που θα έκαναν καλό και σε μένα. Τα πράγματα τότε διοικητικά ήταν λίγο δύσκολα, είχαμε λίγα προβλήματα. Ήμασταν κάποιους μήνες απλήρωτοι. Τότε με επηρέαζε αρκετά, γιατί δεν ήμουν οικονομικά άνετος. Αργούσαμε να πάρουμε τα χρήματα μας και είχα κάποιες υποχρεώσεις που έπρεπε να καλύπτω κάθε μήνα. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα, γιατί αν δεν είχα την οικογένεια μου να με στηρίζει, δεν ξέρω πως θα τα έβγαζα πέρα. Επίσης, τη δεύτερη μέρα στον Αγροτικό Αστέρα έπαθα ρήξη χιαστών που με κράτησε έξι μήνες εκτός αγωνιστικών χώρων. Σε συνδυασμό με όλα αυτά που προανέφερα, ένιωθα λίγο μόνος. Έπρεπε να βρω τη δύναμη να τα ξεπεράσω όλα αυτά και να καταφέρω να επανέλθω, να κάνω όλη την αποθεραπεία σχετικά μόνος. Ό,τι έκανα τότε για το πόδι μου, το έκανα μόνος μου, δεν είχα βοήθεια από κανέναν. Αυτό είναι που μου δίνει δύναμη όταν σκέφτομαι τις καταστάσεις που πέρασα. Θα είναι κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα, θα μου δίνει δύναμη μέχρι να σταματήσω το ποδόσφαιρο».
Ο πόνος είναι πιο δυνατό συναίσθημα από τη χαρά;
«Ο πόνος είναι πιο έντονος σαν συναίσθημα. Γενικά στη ζωή μου έχω περάσει από καταστάσεις που είχαν πολύ πόνο, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Αυτή, όμως, είναι η δύναμη μου. Όταν πονάω πολύ βάζω στον εαυτό μου ένα στόχο, ώστε να γυρνάω πιο δυνατός και να ξεπερνάω όλες αυτές τις συνθήκες που με έκαναν να πονέσω».
Ποιος είναι ο στόχος σου τώρα;
«Ο στόχος μου πρώτα από όλα είναι να γυρίσω όσο πιο σύντομα γίνεται, γιατί θέλω να είμαι με όλα τα παιδιά και να δίνω το 100% και για τους συμπαίκτες μου και για την ομάδα. Θέλω να είμαι εδώ για να είμαι μαζί με τους συμπαίκτες μυ και να αγωνίζομαι για αυτούς».
Τι πέρασε από το μυαλό σου όταν άκουσες ότι δεν θα ξαναμπείς στο γήπεδο για τους επόμενους έξι μήνες;
«’Όταν το άκουσα λύγισα, γιατί έξι μήνες δεν είναι και λίγοι… Από εκεί και πέρα περνάνε 1-2 λεπτά ώστε να ηρεμήσεις , το μυαλό αρχίζει να λειτουργεί και περνάνε όλα πιο γρήγορα, μέχρι να φτάσει η μέρα που θα ξαναμπείς και πάλι στο γήπεδο».
Ποιο είναι το πιο δύσκολο διάστημα μετά από έναν τέτοιο τραυματισμό;
«Ο πρώτος μήνας ο πιο δύσκολος. Όσο πιο σύντομο είναι ένα χειρουργείο, τόσο πιο δύσκολο είναι να επανέλθει το πόδι σε κανονικούς ρυθμούς. Τον πρώτο καιρό χρειάζεσαι, εννοείται, τη βοήθεια των δικών σου ανθρώπων και, φυσικά, είναι λίγο καλύτερα».
Πώς φαντάζεσαι τη νέα σεζόν;
«Πάνω από όλα θέλω να είμαι υγιής. Ήταν μία πολύ καλή χρονιά για μένα, εκτός από ένα παιχνίδι που είχα ένα μικρό πρόβλημα. Ήταν μία γεμάτη και καλή χρονιά. Αυτό που έχω να λέω και θα το λέω όσο ζω είναι να έχω την υγεία μου πάνω από όλα, αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα».