Ο Παναγιώτης Ρέτσος, λίγο πριν αναχωρήσει για τη Γερμανία και την Μπάγερ Λεβερκούζεν, με δάκρυα στα μάτια μίλησε στο Novasports.gr και τον Αποστόλη Λάμπο τόσο για την επικείμενη αλλαγή σελίδας στην καριέρα του αλλά και για όλα όσα έζησε με τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Αναλυτικά:
Για τη μεταγραφή του στη Λεβερκούζεν: «Πραγματικά δεν έχω λόγια. Μόνο και μόνο που έδειξαν τόση υπομονή και επιμονή για να με αγοράσουν πραγματικά το είδα όταν συμφωνήσαμε, είμαι πολύ χαρούμενος που θα πάω σε μία τόσο σπουδαία ομάδα όπως είναι η Λεβερκούζεν, θα δώσω το 100% και εύχομαι όλα να πάνε καλά, να συνεχίσω και να κάνω το επόμενο βήμα στην καριέρα μου».
Για τους Μανθάτη, Ανδρούτσο και τα υπόλοιπα παιδιά του Ολυμπιακού: «Είναι αδέρφια μου, δεν είναι απλά συμπαίκτες μου. Με το που το έμαθαν ήταν δίπλα μου, μου έχουν σταθεί σαν οικογένεια, ένα μεγάλο ευχαριστώ, τίποτα άλλο».
Για το ότι αποτελεί τη μεγαλύτερη μεταγραφή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου: «Δεν έχω συνειδητοποιήσει τι γίνεται. Μέσα σε λίγες μέρες έχουν γίνει τόσα πράγματα, θετικά για μένα. Είμαι πολύ χαρούμενος και συγκινημένος, είναι πραγματικά ένα μεγάλο βήμα για τη ζωή μου και την καριέρα μου και πιστεύω πως είμαι έτοιμος να το πραγματοποιήσω. Από κει και πέρα, μου ήρθε πολύ απότομα αλλά όλα για καλό είναι και θα είναι πολύ σημαντικό για τη συνέχεια της καριέρας μου».
Για το αν το περίμενε ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο: «Δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα. Κάθε χρόνο τα περίμενα διαφορετικά. Ήλπιζα να μείνω στην ομάδα και μετά τους Κ20 που έπαιρνα προπονήσεις με τους άντρες άρχιζα να το πιστεύω πιο πολύ. Εδώ θέλω να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Μπέντο και στον κύριο Σίλβα και στον κύριο Βίκτορ αλλά κυρίως στον κύριο Μπέντο που με πίστεψε γιατί πέρυσι είχα 34 συμμετοχές και είμαι πολύ χαρούμενος που τον είχα προπονητή και εύχομαι να τον ξανασυναντήσω».
Για την ακαδημία του Ολυμπιακού: «Ήμουν πολλές ώρες στου Ρέντη, έκανα φίλους που θα έχω για μια ζωή, είναι μεγάλη τιμή να φοράς αυτή τη φανέλα και ειδικά αν είσαι και αρχηγός. Η μεγαλύτερη τιμή ήταν η περσινή που κατάφερα να είμαι για ενενήντα λεπτά αρχηγός στο ματς με τον Ατρόμητο, ήταν απ’ τις πιο συγκινητικές και ευχάριστες στιγμές της ζωής μου και δεν θα τη ξεχάσω ποτέ. Είναι μεγάλη τιμή και όλα αυτά τα κατάφερα γιατί έχω δίπλα μου ανθρώπους που με πίστεψαν, δούλεψα μαζί τους και ήταν πάντα εκεί για ό,τι χρειαζόμουν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους μου, στην οικογένειά μου και στο Θεό γιατί αν δεν είχα την υγεία μου δεν θα μπορούσα να έχω τίποτα απ’ όλα αυτά».
Για την Εθνική: «Η Εθνική είναι απ’ τα μεγαλύτερα επιτεύγματα που έχω απέναντι σε μεγάλους παίκτες και συμπαίκτες που δεν σκεφτόμουν ποτέ που θα ήμουν σε τόσο μικρή ηλικία. Προσπαθώ να μαθαίνω από αυτούς κάθε φορά που είμαι στην Εθνική».
