Ο Χαβιέ Ούμπιδες αποχαιρέτησε μέσω της προσωπικής του σελίδας, την αδερφή του, η οποία έχασε τη «μάχη» για τη ζωή, σε ηλικία 35 ετών, πριν από λίγες ημέρες.

Ο Χαβιέ Ούμπιδες αποχαιρέτησε μέσω της προσωπικής του σελίδας, την αδερφή του, η οποία έχασε τη «μάχη» για τη ζωή, σε ηλικία 35 ετών, πριν από λίγες ημέρες. Η αδερφή του Αργεντινού ποδοσφαιριστή του Ατρομήτου έπασχε από καρκίνο. Ο έμπειρος ποδοσφαιριστής των Περιστεριωτών θέλησε να εξωτερικεύσει τα όσα αισθάνεται το τελευταίο χρονικό διάστημα, σε ένα συγκινητικό μήνυμα.


Αναλυτικά: «Δυσκολεύτηκα να το γράψω. Ποτέ δεν μίλησα για σένα. Πάντα προσπαθούσα να το κρύβω. Χαμογελούσα συχνά, χωρίς να το επιθυμώ. Συνέχισα την καθημερινότητά μου σαν να μην είχε συμβεί τίποτα και προσπαθούσα πάντα να μην αναρωτιέμαι γιατί το ένα και γιατί το άλλο. Έπρεπε να σου κρατάμε το χέρι και να σου δίνουμε κουράγιο σε αυτήν την τεράστια μάχη σου. Μία μάχη, η οποία έφτασε στο τέλος και το μόνο “θύμα” ήσουν εσύ και κανένας άλλος. Νιώθω ένα τεράστιο κενό, λύπη και πόνο. Νιώθω πως οτιδήποτε κάνω με φέρνει μπροστά σε σένα.


Εάν αποφάσισα να δημοσιοποιήσω όλα αυτά είναι γιατί ελπίζω μέσα μου ότι έτσι θα το αποδεχτώ πιο εύκολα. Όλοι έχουμε ένα τέλος στον δρόμο μας. Η ζωή μας είναι μία φλόγα που ανάβει με τη γέννησή μας και σιγά σιγά σβήνει. Υπάρχει κάποιος που αποφασίζει πόσο θα κρατήσει αναμμένη η φλόγα. Ακούω πολλούς που λένε ότι είσαι σε ένα καλύτερο μέρος και ρωτάω τον εαυτό μου: πώς είναι δυνατόν να είναι καλά;


Ελπίζω ότι είσαι σε ένα μέρος με τους ανθρώπους που ήθελες, που αγάπησες και σε αγαπούν. Μου έλεγες πάντα ότι δεν ήθελες να σε δω γονατισμένη. Δεν θα άφηνες ποτέ κανέναν να σε δει με οίκτο, ότι θα περπατούσες πάντα με το κεφάλι ψηλά. Το έκανες αυτό συνέχεια και το μόνο που έχω να σου πω είναι “σ’ ευχαριστώ”. Σ’ ευχαριστώ που πάλεψες και ήσουν πάντα δυνατή. Ήθελες πραγματικά να μείνεις μαζί μας και το έδειξες μέχρι και την τελευταία μέρα.


Σήμερα δεν θέλω να με δεις ηττημένο, επειδή αποφάσισα να εκφράσω τα συναισθήματά μου. Έπρεπε να το κάνω, για να σ’ αφήσω να ξεκουραστείς. Δεν είχα κανέναν άλλον τρόπο. Ίσως είναι η τελευταία φορά που το έκανα, αλλά είχα ανάγκη να σου γράψω και ελπίζω ότι θα με καταλάβεις. Μου λείπεις πολύ, αδερφή μου».