Διαλέγοντας την τακτική του 4-4-2, επιλέγω τον Γιαννιώτη ως τερματοφύλακα, ο οποίος έπαιξε σε όλα τα ματς από τότε που πήγε στον Ατρόμητο, ενώ ο Π.Α.Ο.Κ. που έχει την καλύτερη αμυντική επίδοση, μοίρασε το χρόνο μεταξύ Ρέι και Πασχαλάκη. Στο κέντρο της άμυνας τοποθετώ το δίδυμο Βράνιες-Βαρέλα, με αναπληρωματικό τον Μαυροπάνο, ενώ στη δεξιά πλευρά στο δίλημμα Μάτος-Κιβρακίδη, δίνω στο…νήμα προβάδισμα στο Βραζιλιάνο, επειδή έχει περισσότερες ασίστ από τον Έλληνα μπακ, αφού στα γκολ και στα ανεβάσματα έχουν την ίδια εικόνα. Μολονότι δεν είναι η θέση του, ο Μπακάκης στην αριστερή πλευρά τα πηγαίνει εξαιρετικά και με «υποχρεώνει» να αφήσω στον πάγκο τον Ναδάλες. Παίζω με ένα αμυντικό χαφ διαλέγοντας τον Μάντσον, ο οποίος κάνει τη βασική δουλειά του αμυντικού χαφ χωρίς φιοριτούρες: κόβει και δίνει την εύκολη πάσα των 5-10 μέτρων στο 8αρι του. Μπροστά του βάζω τον Οτζίτζα-Οφόε για κάθετο παιχνίδι και σωστό μοίρασμα της μπάλας, κατ’ εμέ ο Βέλγος είναι το καλύτερο χαφ της Super League. Στο δεξί άκρο ψηφίζω τον ταχύτατο, αποτελεσματικό και διεισδυτικό Σπιριντόνοβιτς και στο αριστερό τον Πέλκα, χωρίς να είναι εξτρέμ, ζητώντας του να συγκλίνει για να συνεργαστεί με τους επιθετικούς. Εκεί δείχνω προτίμηση στο δίδυμο Λιβάια-Ανσαριφάρντ, με τον Κροάτη να είναι λίγο πιο πίσω από τον Ιρανό. Το θεωρώ ιδανικό δίδυμο –μολονότι ο πιο αποτελεσματικός επιθετικός της Super League βάσει αριθμών είναι ο Πρίγιοβιτς- καθώς αμφότεροι διαθέτουν πνεύμα συνεργασίας και δουλεύουν περισσότερο για την ομάδα παρά για τα ατομικά στατιστικά τους, τα οποία πάντως είναι «πλούσια» κι αποδίδουν ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.
Γιαννιώτης- Μάτος, Βαρέλα, Βράνιες, Μπακάκης – Μάντσον, Οτζίτζα-Οφόε, Σπιριντόνοβιτς, Πέλκας – Λιβάια, Ανσαριφάρντ