Ο αντιπρόεδρος του ΟΦΗ μίλησε στο ολλανδικό περιοδικό “EFL Voetbal”.
Χαρακτηριστικά, ο Σαμαράς δήλωσε: “Στη Χέρενφεϊν υπέγραψα μετά από δέκα μέρες προπονήσεων. Μην ξεχνάτε πώς ήταν οι εποχές. Τότε ήταν δύσκολο για ένα νεαρό ποδοσφαιριστή από τη Δυτική Ευρώπη να πάει στην Ολλανδία και να ξεκινήσει την καριέρα του. Τώρα είναι πολύ πιο εύκολο. Είτε είσαι από τη Νιγηρία, τη Βουλγαρία, το Ισραήλ και την Ουγκάντα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Οι σκάουτς ταξιδεύουν σε ολόκληρο τον κόσμο και οι μάνατζερ γεμίζουν το διαδίκτυο με φωτογραφίες και video. Τότε έπρεπε να εκπροσωπείς μόνος σου τον εαυτό του. Τότε η Χέρενφεϊν ήταν ένα πολύ γνωστό κλαμπ που έδινε ευκαιρίες σε νέους ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό. Η αρχή ήταν επιτυχημένη”.
Και συμπλήρωσε στη συνέχεια: “Μετά την πρώτη προπόνηση πήγα κατευθείαν στον πρόεδρο. Με περίμενε με ένα μεγάλο φάκελο και με ρώτησε αν είχα μαζί μου το διαβατήριό μου. Τότε έβγαλε το συμβόλαιό μου και υπέγραψα. Ήμουν έκπληκτος. Κάλεσα αμέσως στο σπίτι μου, ο πατέρας μου νόμιζε πως του έκανα πλάκα. Πέταξε για την Ολλανδία πέντε ημέρες μετά και προς έκπληξήν μου η αρχή ήταν δύσκολη για εμένα. Έπρεπε να συνηθίσω τον τρόπο ζωής, τον καιρό, το φαγητό. Είμαι ευγνώμων ως ποδοσφαιριστής που στα πρώτα μου βήματα συνάντησα τον Leen van der Lee, ο οποίος με βοήθησε αρκετά. Σύντομα κατάλαβα πως η Χέρενφεϊν ήταν ένα οικογενειακό κλαμπ. Οι νέοι παίκτες έρχονταν σε μια οικογένεια. Στην αρχή έμενα σε ξενοδοχείο, μετά μετακομίσαμε σε ένα συγκρότημα διαμερισμάτων όπου έμεναν κι άλλοι ποδοσφαιριστές. Τις δύο πρώτες χρονιές η μητέρα μου ερχόταν συχνά για να μείνει μαζί μου. Ο πατέρας μου δεν μπορούσε να έρθει επειδή ήταν προπονητής στον ΟΦΗ. Όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό του το 2002 ήρθε και έμεινε μόνιμα στην Ολλανδία. Μετακομίσαμε στο Lemmer. Έχουμε ακόμα το σπίτι, ο πατέρας μου έρχεται και μένει δύο τρεις φορές τον χρόνο και το χρησιμοποιεί σαν βάση ώστε να κάνει σκάουτινγκ σε Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία και Γερμανία ενώ εγώ δεν έχω έρθει ακόμα τα τελευταία πέντε χρόνια”.