Ικανοποιημένος με τη νίκη του ΠΑΟΚ επί της Σάμροκ Ρόβερς στην Ιρλανδία, εμφανίστηκε ο Κώστας Ορφανός. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του «Δικέφαλου» του Βορρά τόνισε πως βγήκε στον Μπόλονι το επιθετικό σχήμα με τους τρεις γρήγορους, Σαλπιγγίδη, Γεωργιάδη και Βιεϊρίνια. Ο Ορφανός μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra 103,3». Αναλυτικά δήλωσε:
Για τις διακοπές του ΑΝΤ1 την ώρα της μετάδοσης:
«Ο κόσμος, το ποδόσφαιρο αυτή την εποχή, εκτός από θέαμα και διασκέδαση, το βλέπει σαν εναλλακτική λύση σε όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας. Και εκείνη την ώρα, όταν άλλαξε η εικόνα, καταλαβαίνετε πόσο άσχημα νιώσαμε εμείς οι τηλεθεατές, γιατί ήταν και καλή εικόνα. Ο ΠΑΟΚ είχε σχεδόν καθαρίσει το παιχνίδι. Ήταν λίγο υπερβολικό. Βέβαια, τα γεγονότα είναι πάρα πολύ σοβαρά που συμβαίνουν στη χώρα μας και σίγουρα ο κόσμος θέλει να ενημερωθεί. Είναι αλήθεια ότι την ενημέρωση όταν την έχει και αλλάζει κανάλι να δει κάτι πιο ελαφρύ, πιο χαλαρό, ενοχλείται. Αυτή είναι η αλήθεια και πιθανότατα και κάποιοι φίλοι του ΠΑΟΚ να ενοχλήθηκαν από αυτό».
Για το αν επέστρεψε ο καλός ΠΑΟΚ: «Εγώ είμαι ευχαριστημένος από το ποδόσφαιρο που προσπαθεί τουλάχιστον να παίξει ο κύριος Μπόλονι με τον ΠΑΟΚ. Η φιλοσοφία του μου αρέσει. Ειλικρινά το λέω και το δηλώνω ευθέως ότι μου αρέσει περισσότερο από τη φιλοσοφία του κύριου Σάντος. Όμως, επειδή τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ο κύριος Σάντος ήταν απόλυτα επιτυχημένος στον ΠΑΟΚ επειδή ακριβώς κατάφερε με τον τρόπο που αγωνιζόταν να παίρνει τα αποτελέσματα. Βλέπουμε με τον κύριο Μπόλονι ότι υπάρχουν παιχνίδια στα οποία πραγματικά χαιρόμαστε να βλέπουμε τον ΠΑΟΚ, να θυμηθούμε λίγο και το παιχνίδι με την ΑΕΚ μέσα στην Τούμπα που πέρασε ένα πολύ ευχάριστο απόγευμα-βράδυ. Και υπάρχουν παιχνίδια στα οποία όχι μόνο δυσκολεύεται αλλά δεν καταφέρνει να πάρει και αποτελέσματα, όπως ήταν το παιχνίδι με τον ΟΦΗ και τελευταία η ήττα με τον Παναθηναϊκό που πραγματικά, ανεξάρτητα αν ο Παναθηναϊκός βρέθηκε σε πολύ καλή κατάσταση, βρέθηκε με ένα σχέδιο, με ένα πλάνο, η Τούμπα είναι πάντα Τούμπα και δεν νομίζω ότι κανείς μπορεί να περνάει τόσο εύκολα όπως πέρασε ο Παναθηναϊκός. Αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το δει η ομάδα, να το δει ο κύριος Μπόλονι και να προσπαθήσουν να το διορθώσουν. Δηλαδή ενδεχομένως σε κάποια παιχνίδια να ρίχνουμε και λίγο νερό στο κρασί μας και να πηγαίνουμε με μια λογική, ας πούμε Ντόρτμουντ, παίζοντας με έναν Ολυμπιακό που δεν είναι καλύτερη ομάδα κατά τεκμήριο, στην Ευρώπη αυτό πιστεύουν, από την πρωταθλήτρια Γερμανία που όταν έβαλε το γκολ και μετά προσπάθησε να κάνει διαχείριση αποτελέσματος και έπαιζε και στην έδρα της. Καμιά φορά αξίζει τον κόπο κάποια πράγματα να αλλάζουν γιατί μας χρειάζεται το αποτέλεσμα το οποίο είναι χρήσιμο πάντα για τη συνέχεια, για την ψυχολογία και για ό,τι άλλο».
Για το αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα: «Δεν θα το έλεγα ακριβώς έτσι, αλλά εν πάσει περιπτώσει να έχουμε εναλλακτικές στο παιχνίδι μας. Χθες ήταν φανερό ότι παίζοντας με τρεις γρήγορους κυνηγούς, όπως είναι ο Βιεϊρίνια, ο Σαλπιγγίδης και ο Γεωργιάδης. Τρεις κοντοί, μπασκετικό σχήμα… Να πω ότι και ο Παναθηναϊκός αγωνίζεται κάπως έτσι, με την έννοια ότι δεν έχει κλασικούς φορ, κλασικούς επιθετικούς. Όλοι αυτοί που παίζουν είναι μεσοεπιθετικοί, ακόμα και ο Λέτο σκοράρει συνεχώς από την αρχή του πρωταθλήματος. Θέλω να πω πως καμιά φορά ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεσαι είναι ενδεικτικός και του τι θέλεις και έχει σχέση και με το τι υλικό έχεις. Εχθές ας πούμε ο Γεωργιάδης, ο οποίος εμένα μου άρεσε και στο προηγούμενο παιχνίδι εκτός έδρας που έπαιξε ο ΠΑΟΚ με τη ρώσικη ομάδα, ήταν πολύ καλός και είναι ένας πάρα πολύ χρήσιμος παίκτης, φαίνεται ιδιαίτερα στα εκτός έδρας παιχνίδια γιατί ακόμη από πλευράς τακτικής δεν έχει αποκτήσει την εμπειρία να παίζει το ίδιο καλά μέσα στην Τούμπα που χρειάζεται να ανοίξει κλειστές άμυνες. Πάντως, οι τρεις γρήγοροι επιθετικοί έδωσαν το στίγμα από το ξεκίνημα του παιχνιδιού και ευτύχησαν, ευτυχήσαμε να βάλουμε νωρίς γκολ και να καθαρίσουμε το παιχνίδι από το πρώτο ημίχρονο, γιατί αυτά τα παιχνίδια είναι παγίδες που δεν σου δίνουν τίποτα, δεν κερδίζεις τίποτα, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να χάσεις».
Για τους οργανωμένους οπαδούς που στρέφονται κατά του Σαλπιγγίδη και τον ίδιο που χθες πανηγύρισε από την άλλη πλευρά: «Επειδή έχω προσωπική άποψη για το θέμα, ο Δημητράκης τον έφερα εγώ όταν ήμουν αντιπρόεδρος το 1996, τότε με τον γιο μου παίζανε δίδυμο στη δεύτερη ομάδα και βέβαια η συνέχεια είναι γνωστή για τον Δημήτρη, είναι ένα παιδί που το γνωρίζω, ξέρω την ψυχοσύνθεσή του, ξέρω πως λειτουργεί, πραγματικά είναι ορισμένες φορές που αδικείται. Αλλά και ο ίδιος και την περσινή χρονιά και φέτος, έχει μεγάλα κενά στην απόδοσή του. Εγώ θα έλεγα ότι η μετακίνησή του στο άκρως της επίθεσης ειδικά για τον ΠΑΟΚ, δεν μιλάω για τον Παναθηναϊκό όπου υπήρχε ένας Σισέ, υπήρχε μια άλλη ομάδα που δούλευε με ένα διαφορετικό τρόπο. Εδώ ο Δημητράκης ένιωσε ότι πηγαίνοντας στα άκρα, ας το πω κατά μία έννοια, παραγκωνίζεται. Δηλαδή ένας βασικός σέντερ φορ της εθνικής Ελλάδας, όταν είναι υποχρεωμένος να παίξει σε μια θέση η οποία δεν του αρέσει να παίζει, με την έννοια ότι δεν είναι η θέση στην οποία θα είναι παραγωγικός, γιατί ο Σαλπιγγίδης έχει σχέση με το γκολ, δεν έχει σχέση με τη δημιουργία».
Για το γεγονός πως ο Σαλπιγγίδης είναι πρώτος ευρω-σκόρερ των ελληνικών ομάδων: «Αυτό κάτι λέει για το παιδί αυτό. Όμως, θα έλεγα το εξής, όταν πήγε στα άκρα λίγο βολεύτηκε με το να γράφουμε, να λέμε όλοι ότι ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης έκανε πολλή δουλειά, γύρισε, μάρκαρε, έτρεξε. Ναι αλλά, είναι μακριά από ατού που έχει, από το πλεονέκτημα που έχει μέσα στο box, που λέτε εσείς οι μπασκετικοί, να σπρώχνει την μπάλα στα δίχτυα εξ επαφής. Τα δύο γκολ που έβαλε χθες, θυμηθείτε όλα τα γκολ που έβαλε από την αρχή της χρονιάς και με την εθνική ομάδα, ήταν όλα γκολ μέσα στην μικρή περιοχή, στην οποία έχει το τσαφ, έχει αυτό που χρειάζεται ο παίκτης εκείνος που δεν έχει τα φυσικά προσόντα του σέντερ φορ Γκομέζ για παράδειγμα, αλλά είναι ο παίκτης ο οποίος θα σπρώξει την μπάλα μέσα στα δίχτυα από εκείνο το κομμάτι. Εγώ νομίζω ότι και ο Δημητράκης βολεύτηκε στο ότι όλοι λέγαμε, κάνει δουλειά, τρέχει, παλεύει, αλλά αυτή δεν είναι η δουλειά του, δεν είναι μάλλον η δουλειά που την ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον και το λέω αυτό γιατί αυτή τη θέση έτυχε να την παίζω εγώ πάρα πολλά χρόνια και ταυτόχρονα έπρεπε να μαρκάρουμε τον μπακ και εκείνες τις εποχές, έπρεπε να δημιουργούμε, έπρεπε να βγάζουμε δέκα σέντρες σε κάθε παιχνίδι και αν δεν σκοράραμε την επόμενη ημέρα οι εφημερίδες έγραφαν όλα καλά, αλλά δεν είχε αποτελεσματικότητα, δεν έβαλε γκολ. Δεν είναι αυτό το στοιχείο το οποίο είναι το ατού του Δημήτρη και νομίζω ότι κάθε φορά που του δίνεται η ευκαιρία παίζοντας σαν κεντρικός επιθετικός να το πούμε, σαν φουνταριστός, νομίζω αποδεικνύει του λόγου το αληθές και βέβαια πάντα η ομάδα είναι πάνω από τους παίκτες, αλλά από την ώρα που θέλουμε να κάνουμε σωστή κριτική πρέπει να βλέπουμε και αυτή την παράμετρο και να βλέπουμε ότι ναι μεν βοηθάει το σύνολο της ομάδας, αλλά εγώ θα έλεγα πως η ομάδα περισσότερο θα βοηθιόταν από τον ίδιο τον παίκτη εάν αγωνιζόταν περισσότερο πιο κοντά στην εστία».
Για τον Μιραλάς και τη θέση του στον Ολυμπιακό: «Να κάνω ένα σχόλιο και για αυτό γιατί πραγματικά σήμερα το πρωί βλέποντας τις εφημερίδες και διαβάζοντας κάτι για τον Μιραλάς, αυτό ακριβώς σκέφτηκα. Σκέφτηκα ότι ο Μιραλάς δεν είναι το ίδιο καλός ή το ίδιο χρήσιμος στην ομάδα όπως ήταν πέρυσι, γιατί πέρυσι ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο κομμάτι αυτό, ούτε έπαιζε στα άκρα, έπαιζε όπου ήθελε, ήταν ο παίκτης που έπαιρνε την μπάλα και μπορούσε να ντριμπλάρει τρεις παίκτες όπως στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ που πέτυχε ένα καταπληκτικό γκολ. Ήταν ο παίκτης ο οποίος εξ επαφής θα το έκανε, ήταν ο παίκτης ο οποίος θα δημιουργούσε, όμως είχε μια ελευθερία μεγαλύτερη κινήσεων από ό,τι έχει φέτος. Εκεί, σε αυτό το κομμάτι φέτος αγωνίζεται ο Τζιμπούρ. Μπορεί ο Ολυμπιακός να χάνει από τον Μιραλάς κάτι που το παίρνει σε μεγαλύτερο βαθμό, αυτή τη στιγμή, από τον Τζιμπούρ».
Για το αν γίνεται το ίδιο με τους Σαλπιγγίδη – Αθανασιάδη: «Βέβαια. Είναι ακριβώς αυτό που λέμε. Δείτε τον Σισέ ας πούμε. Ο Σισέ παίζει στη Λάτσιο, φέτος δεν σκοράρει. Θα μου πείτε δεν είναι το ίδιο το ιταλικό με το ελληνικό πρωτάθλημα, σε καμία περίπτωση. Αλλά εγώ αυτό που βλέπω, γιατί έτυχε να δω αρκετά παιχνίδια της Λάτσιο, είναι ότι είναι υποχρεωμένος να κάνει σουτ από πολύ μακρινές αποστάσεις και το έχει αυτό και το έδειξε και στην Ελλάδα, δυστυχώς όμως δεν βρίσκεται τόσο κοντά στο τέρμα, δεν παίρνει τόσες πολλές τελικές πάσες για να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα, για αυτό δεν είναι τόσο αποτελεσματικός όσο ήταν εδώ, γιατί εκεί υπάρχει για παράδειγμα ο Κλόζε, υπάρχει ένας βασικός σέντερ φορ, άλλου τύπου. Αλλάζουν οι ρόλοι. Παλιότερα έχει τύχει στον Ολυμπιακό, εγώ με τον Αναστόπουλο ας πούμε, είχαμε ένα θέμα τέτοιο, με την έννοια ότι ο Νίκος ήθελε την μπάλα να την σπρώχνει στα δίχτυα. Όταν είσαι κι εσύ όμως, από τη φύση σου σκόρερ, θες κι εσύ το ίδιο να κάνεις, οπότε καμιά φορά αυτό το πράγμα δημιουργεί πρόβλημα στον προπονητή. Σου λέει θα βάλω δύο παίκτες οι οποίοι θέλουν να σκοράρουν και οι δύο ή έχουν σαν ικανότητα να σκοράρουν και οι δύο και εν πάσει περιπτώσει επέλεγε κάποιον να χρησιμοποιεί κατά το δοκούν, ανάλογα με το παιχνίδι, ή τι πίστευε ό,τι χρειαζόταν περισσότερο. Θέλω να πω πως στις μεγάλες ομάδες μπορεί να συμβαίνει αυτό και επειδή αυτή τη στιγμή συζητήσαμε και ασχοληθήκαμε και με τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη, εγώ πιστεύω ότι το βασικό θέμα είναι αυτό, ότι θα ήθελε να παίζει πιο καλά στη μεγάλη περιοχή. Γιατί να σας πω ξεκάθαρα πράγματα, πως σκέφτεται το παιδί αυτό. Έχει λιγότερη δουλειά εκεί και ευκολότερες επιτυχίες. Στα άκρα έχει δυσκολότερη δουλειά και δυσκολότερα έρχεται η επιτυχία η προσωπική μιλάω. Αλλά όπως είπες κι εσύ πριν, η ομάδα είναι πάνω από τους παίκτες και οι προπονητές είναι αυτοί που επιλέγουν πού θα παίξει ο καθένας».