Παραδόξως η ΑΕΛ είναι από τις λίγες ομάδες φέτος στο πρωτάθλημα που έχουν κάνει δύο ολικές ανατροπές. Δύο φορές που ενώ έχανε κατάφερε να νικήσει και μάλιστα το έκανε και τις δύο φορές εκτός έδρας. Ομάδα που μας έδειξε ότι έχει χαρακτήρα.
Το παραδόξως όμως, αφορά το γεγονός ότι στα τελευταία τρία ματς των Playout η ΑΕΛ βρέθηκε πίσω στο σκορ και ένιωθε αλλά και έμοιαζε με μια ομάδα που έχει να ανέβει ένα βουνό.
Για τις ομάδες που δίνουν μάχη για την παραμονή στην κατηγορία είναι σημαντικό να έχουν ένα σημείο αναφοράς στην επίθεση. Παίκτες που έχουν εύκολο γκολ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τρεις τελευταίοι της βαθμολογίας, ΑΕΛ, Παναιτωλικός και ΟΦΗ είναι οι ομάδες που έχουν πάρει γκολ από μόλις 9 παίκτες φέτος, τους λιγότερους από όλους στην Superleague.
Πρώτος σκόρερ της ΑΕΛ φέτος ήταν ο Πινακάς με 7 γκολ πετυχαίνοντας μόλις ένα από αυτά όμως στα τελευταία 16 παιχνίδια και κανένα στα Playout.
Πήρε ελάχιστα από τους ξένους παίκτες της γενικά οι οποίοι για ακόμη μια φορά ήταν και πάρα πολλοί καθώς άλλαξαν αρκετά πρόσωπα μέσα στην χρονιά.
Πήρε εννέα γκολ από τους ξένους της τα λιγότερα από όλες τις ομάδες στο πρωτάθλημα μαζί με τον Ατρόμητο.
Και αν δεν μπορείς να είσαι καλός επιθετικά. Κάνε το αντίθετο γίνε ανίκητος αμυντικά όπως η Λαμία που έχει κρατήσει το μηδέν στην άμυνά της φέτος 13 φορές, περισσότερες τα έχουν καταφέρει μόνο Άρης και Ολυμπιακός.
Η ΑΕΛ κράτησε μόλις επτά φορές το μηδέν τις λιγότερες από όλους μαζί με τον ΟΦΗ ο οποίος όμως όταν έπρεπε, στα playout δηλαδή, κράτησε το μηδέν σε τέσσερα από τα έξι ματς.
Η ΑΕΛ σίγουρα έχει την φανέλα για να επιστρέψει γρήγορα στην Superleague και αν κρατήσει τον κορμό της ομάδας από τον Ιανουάριο και μετά μπορεί να το καταφέρει και άνετα.
Παίκτες όπως ο Ακούνια, ο Κολομπίνο, ο Στίφλερ, ο Ζίζιτς, ο Πινακάς, ο Γιακιμόβσκι μπορούν άνετα να κάνουν την διαφορά στην Superleague 2.
Το θέμα είναι η πτώση αλλά και ο τρόπος που ήρθε αυτή να γίνουν μάθημα για να μην πάθει ξανά η ΑΕΛ τα ίδια στο μέλλον.
