Το πήρε μόνος του! Κανονικά αυτό το Κύπελλο, το 18ο για τον Παναθηναϊκό συνολικά, ο Μάρκους Μπεργκ πρέπει να το πάρει σπίτι του. Να το τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στην τροπαιοθήκη του για να έχει να θυμάται το κατόρθωμά του.
ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΗ ΔΑΔΑΛΙΑΡΑ
Το πήρε μόνος του! Κανονικά αυτό το Κύπελλο, το 18ο για τον Παναθηναϊκό συνολικά, ο Μάρκους Μπεργκ πρέπει να το πάρει σπίτι του. Να το τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στην τροπαιοθήκη του για να έχει να θυμάται το κατόρθωμά του.
Το εμφατικό 4-1 με το οποίο κέρδισε ο Παναθηναϊκός τον ΠΑΟΚ στον τελικό του ΟΑΚΑ ήταν -εν πολλοίς- δημιούργημα του εκπληκτικού Σουηδού. Ασφαλώς, τα τρία γκολ που σημείωσε (χατ τρικ σε τέτοιο παιχνίδι δεν είναι μικρό πράγμα) λένε πολλά, όμως, δε ήταν μόνον αυτά. Ήταν η συνολική παρουσία του στο τερέν! Κρατούσε ολόκληρη την άμυνα του ΠΑΟΚ μόνος του, έδινε απίστευτη σιγουριά στους συμπαίκτες του και, βεβαίως, το σημαντικότερο, ήταν αποτελεσματικός όποτε του δόθηκε η ευκαιρία. Πολλές δουλειές μαζί, δεν συμφωνείτε;
Ο τίτλος του MVP του αγώνα ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα που έφτιαξε ο ίδιος για να τη σερβίρει λαχταριστή στους φίλους της ομάδας του, αλλά και σε όλους τους φίλους του ποδοσφαίρου που ήθελαν να χαρούν μια όμορφη ποδοσφαιρική παράσταση.
Στο κατόρθωμά του ο σούπερ Βίκινγκ είχε -φυσικά- και συμπαραστάτες. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού στάθηκαν με το παραπάνω στο ύψος της περίστασης. Ήταν ΟΛΟΙ πάνω του καλού. Δικαίως χόρεψαν συρτάκι στο κέντρο του γηπέδου στο φινάλε του αγώνα, αφού νωρίτερα είχαν χορέψει στο. ταψί τους αντιπάλους τους. Ιδιαίτερη αναφορά, πάντως, θα μπορούσε να κάνει κανείς στο Νάνο, αλλά και στον Καρέλη, σκόρερ του μοναδικού γκολ που δεν σημείωσε ο Μπεργκ.
Φυσικά, ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στον Γιάννη Αναστασίου, αρχιτέκτονα όχι μόνο της νίκης του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά συνολικά αυτής της ομάδας, η οποία είναι παραπάνω από θελκτική στα μάτια όλων όσοι την παρακολουθούν. Χίλια μπράβο για την αγωνιστική εικόνα που έχει καταφέρει να παρουσιάζει η ομάδα του!
Και στην αντίπερα όχθη, τι ; Στο «τι» η απάντηση είναι «τίποτα»! Το ζήτημα, λοιπόν, είναι γιατί τίποτα; Για πολλούς λόγους:
Ο ΠΑΟΚ έδωσε γη και ύδωρ στον αντίπαλό του μέχρι το 35ο, διάστημα στο οποίο ήταν ήδη πίσω στο σκορ 1-0.
Όταν αποφάσισε να μπει στο παιχνίδι, δημιούργησε τρεις ευκαιρίες σε διάστημα δέκα λεπτών, χωρίς καμία να κάνει γκολ. Ατυχία ή ανικανότητα; Ο καθένας μπορεί να διαλέξει τη δική του απάντηση.
Στο δεύτερο ημίχρονο θα περίμενε κανείς να μπει δυνατά στο παιχνίδι για να ισοφαρίσει, διατηρώντας κεκτημένη ταχύτητα από το τελευταίο δεκάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου. Αντ’ αυτού, μπήκε χλιαρά και στο 50ό βρέθηκε πίσω 2-0. Τρία λεπτά αργότερα, 3-0. Τα κάστανα ήταν δύσκολο πλέον να βγούνε από τη φωτιά…
Κανένα από τα ατού του δεν τράβηξε. Μόνο ο Στοχ προσπάθησε να κρατήσει ψηλά το λάβαρο, όμως, ήταν αδύνατο να τα καταφέρει ολομόναχος. Ένας εναντίον έντεκα γίνεται;
Παίκτες που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά, όπως ο Αθανασιάδης, ο Νάτχο και ο Κατσουράνης, πλήρωσαν ακριβά το υπέρμετρο πάθος στον δεύτερο ημιτελικό απέναντι στον Ολυμπιακό. Μαζί τους την πλήρωσε και ο ΠΑΟΚ τελικά. Κι αν πει κανείς ότι το λέμε εκ του αφαλούς, η απάντηση είναι ότι ο ΠΑΟΚ στηρίζεται εν πολλοίς και στους τρεις, ειδικά από το μισό της σεζόν και μετά, που αποκτήθηκε ο Νάτχο. Και οι τρεις ταυτόχρονα να απουσιάζουν από τέτοιο παιχνίδι ήταν too much για τον «Δικέφαλο».
Εν κατακλείδι, αυτό που μένει στον Παναθηναϊκό, πέρα από την όλο… γλύκα κούπα που πήρε, είναι ότι γύρισε οριστικά ο διακόπτης για ένα νέο δυναμικό αγωνιστικό ξεκίνημα. Αυτό που έμεινε στον ΠΑΟΚ, πέρα από την αβάσταχτη πίκρα, είναι η ακόμη μεγαλύτερη δίψα για διάκριση. Μια διάκριση, που μπορεί πλέον να είναι το εισιτήριο συμμετοχής στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να σβήσει αυτή η δίψα. Εν μέρει μόνο, όμως, καθώς από τον «Δικέφαλο» λείπουν και τα πολλά τρόπαια και οι μεγάλες διακρίσεις. Το στοίχημα για τους «ασπρόμαυρους», λοιπόν, είναι να βάλουν πλώρη -με σοβαρότητα και σωστό σχεδιασμό- γι’ αυτές τις διακρίσεις. Στο χέρι τους είναι…