Ο προπονητής της Λάτσιο, Σιμόνε Ιντζάγκι ήταν στην ομάδα του Σβεν-Γκόραν Έρικσον όταν κατέκτησε τη Serie A στις 14 Μαΐου 2000, το πρώτο πρωτάθλημα σε 26 χρόνια.
«Αυτό ήταν το μεγαλύτερο συναίσθημα που θα μπορούσε να νιώσει κανείς κάτι εντελώς απροσδόκητο, γιατί κανείς δεν πίστευε πριν από την έναρξη της σεζόν ότι θα κερδίζαμε το Scudetto», δήλωσε ο Κρανιότι στην εφημερίδα Corriere dello Sport.
Ήταν μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του ιταλικού πρωταθλήματος. Η Γιουβέντους, με 8 παιχνίδια να απομένουν, είχε διαφορά 9 βαθμών από τη Λάτσιο! Κι όμως έχασε το πρωτάθλημα. Όλα κρίθηκαν την τελευταία αγωνιστική. Η Γιουβέντους ηττήθηκε από την αδιάφορη Περούτζια 1-0 και η Λάτσιο πήρε εύκολη εντός έδρας νίκη, 3-0 επί της Ρετζίνα.
«Φαινόταν εύκολο για τη Γιουβέντους, παίζοντας εκτός με την Περούτζια, η νίκη ήταν εγγύηση. Θυμάμαι εκείνη την ημέρα ότι υπέγραψα τη σύμβαση χορηγίας με τη Siemens. Αν περίμενα μερικές μέρες, θα μπορούσα να τους χρεώσω πολύ περισσότερο ως πρωταθλητές!».
Αυτό που συνέβη ήταν η περίφημη «βροχερή μέρα στην Περούτζια», όταν ο Λάτσιο ολοκλήρωσε τη νίκη της στο «Ολίμπικο» και περίμενε δύο ώρες για να μάθει τα νέα από το Στάδιο «Ρενάτο Κούρι. Μετά την πρόσκαιρη διακοπή του παιχνιδιού εκεί λόγω μιας απίστευτης καταιγίδας, η Γιουβέντους ηττήθηκε 1-0.
«Οι προπονητές, οι παίκτες, η σύζυγός μου και οι φίλοι μας , κάθονταν όλοι στο τμήμα Monte Mario. Ακούγαμε τη ραδιοφωνική κάλυψη του παιχνιδιού της Γιουβέντους τόσο δυνατά, που ο ήχος ακόμη αντηχεί στο μυαλό μου!
Νομίζω ότι είναι μέρος της ιστορίας αυτού του συλλόγου ότι πρέπει να υποφέρουμε στο τέλος και να είμαστε απρόβλεπτοι. Θα ήμασταν ευχαριστημένοι ακόμη και με ισοπαλία της Γιούβε, καθώς αισθανόμασταν ανώτεροι από τη Γιουβέντους και ήμασταν έτοιμοι να κερδίσουμε το Scudetto, ακόμη και σε έξτρα αγώνα».
ΤΟ «ΚΕΦΑΛΑΙΟ» ΙΝΤΖΑΓΚΙ
«Κανείς τότε δεν θα έλεγε ότι ο Ιντζάγκι θα μπορούσε να γίνει σπουδαίος προπονητής. Μου αρέσει ο τρόπος που στέκεται πάντα στην γραμμή, φωνάζοντας στους παίκτες του. Έμοιαζε τόσο εσωστρεφής ως παίκτης, αλλά δημιούργησε αυτή τη Λάτσιο και αξίζει απόλυτα να είναι εκεί».
Ο «ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ» ΠΟΥ ΛΕΓΟΤΑΝ ΓΚΑΣΚΟΪΝ!
Ο Κρανιότι έχει μικτές αναμνήσεις για τον χρόνο που πέρασε ο Πολ Γκασκόιν στη Λάτσιο, μία περίοδος που κυριάρχησαν οι τραυματισμοί.
«Περισσότερο από μια ποδοσφαιρική κίνηση, ήταν μία υπέροχη κίνηση μάρκετινγκ, επειδή έκανε γνωστό το όνομα της Λάτσιο σε όλο τον κόσμο. Οι φανέλες μας εμφανίστηκαν στα μεγάλα αγγλικά καταστήματα. Η Λάτσιο δεν ήταν πολύ γνωστή έξω από την Ιταλία εκείνη την εποχή, αλλά ξαφνικά ήμασταν στην πρώτη σελίδα όλων των αγγλικών εφημερίδων! Αποδείχθηκε πολύ δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις ως άντρας με άντρα. Είναι κρίμα που το μεγάλο ταλέντο του χάθηκε στον καπνό».