Η Λάτσιο είναι μια από τις ομάδες που ζητούν και εδώ και καιρό την επανέναρξη του πρωταθλήματος, καθώς έχει την ευκαιρία μετά από 20 χρόνια να ανέβει στο πιο ψηλό σκαλί του Ιταλικού ποδοσφαίρου και να σπάσει επιτέλους την κυριαρχία της Γιουβέντους. Οι Ρωμαίοι πανηγύρισαν τον πρώτο τίτλο στην ιστορία τους την δεκαετία του 70′. Η Λάτσιο είχε πάρει τα σκήπτρα από την Μεγάλη Κυρία που είχε πάρει πρωτάθλημα το 73′ και την επόμενη σεζόν (74′) ήταν η σειρά της ομάδας από την πρωτεύουσα να πανηγυρίσει τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της. Πέρασαν 26 χρόνια, Μίλαν και Γιουβέντους μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον κερδίζοντας το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο. Το 1996 ο Σβεν Γκόραν Έρικσον αποφάσισε να αφήσει την Σαμπντόρια, κάθισε ακόμα ένα χρόνο στην Γένοβα και προσγειώθηκε στη Ρώμη για να αναλάβει ένα μεγάλο σύλλογο, με μοναδικό στόχο να τον φέρει στη κορυφή. Για να ”σπάσει” την κυριαρχία τεράστιων συλλόγων στο Καπιονάτο,εκτός από τον στρατηγό στο τιμόνι, τα χρήματα της διοίκησης Κρανιότι, χρειάζεσαι και τα κατάλληλα πιόνια στον αγωνιστικό χώρο και η Λάτσιο διέθετε πολλά…
Ο Λούκα Μαρκετζιάνι έπιανε με την αρχοντική του παρουσία όλο το τέρμα και αποτέλεσε τον βασικό τερματοφύλακα στην εκπληκτική πορεία…Στην άμυνα ένας πραγματικός χαμός με άπειρες λύσεις για τον Σουηδό προπονητή. Η εμπειρία του Αργεντινού Νέστορ Σενσίνι, που ήρθε από την Πάρμα, πήρε τίτλο και ξαναγύρισε, Η δίψα του Αλεσάντρο Νέστα να μάθει δίπλα στους κορυφαίους. Ένας ψηλός και δυνατός στόπερ με κλασικά χαρακτηριστικά ιταλού αμυντικού, που ανδρώθηκε στη Ρώμη, φόρεσε το περιβραχιόνιο και αργότερα εντυπωσίασε στο Μιλάνο. Οι κούρσες και οι λύσεις που έδινε ο Τζουσέπε Φαβάλι,ο τίμιος Πάολο Νέγκρο που πέρασε την μισή καριέρα στη Λάτσιο τιμώντας την φανέλα της με το παραπάνω και ο Πορτογάλος Φερνάντο Κόουτο,ο οποίος άφησε την Μπαρτσελόνα, κάθισε 7 σεζόν, μοιράστηκε το χρόνο με τους συμπαίκτες του πανηγυρίζοντας πρωτάθλημα με 3η διαφορετική φανέλα και σε διαφορετική χώρα (Πόρτο, Μπαρτσελόνα). Τέλος, ο τίμιος Τζουσέπε Πάνκαρο που ήρθε από τη Σαρδηνια και την Κάλλιαρι και έγινε ένα από τα πιο αξιόπιστα μπακ στο Καπιονάτο, ύστερα από έξι χρόνια αναχώρησε για τη Μίλαν.
Στον χώρο της μεσαίας γραμμής, μια πλιάδα με αδιανόητο ταλέντο και ποδοσφαιρική ευφυία. Ο σκληρός Ντιέγκο Σιμεόνε, είχε πάρει πρωτάθλημα στην Ισπανία με την φανέλα της Ατλέτικο Μαδρίτης που έφυγε από το Μιλάνο και την Ίντερ για να βρει την παρέα από την Αργεντινή. Δίπλα του στο κέντρο, ο Έρικσον χρησιμοποιούσε τους συμπατριώτες του Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν (βασικός), Ματίας Αλμέιδα (αναπληρωματικός) . Όλοι διεθνείς και ποδοσφαιριστές που δεν φοβήθηκαν ποτέ στην καριέρα τους να ”τσαλακωθούν” και να βάλουν τα πόδια τους στη ”φωτιά”. Ο Αλμέιδα ήρθε από την Σεβίλη, έπαιξε τρία χρόνια, έβαλε ένα καταπληκτικό γκολ στον Μπουφόν απέναντι στην Πάρμα την στην χρονιά του τίτλου και αποχώρησε πρωταθλητής για την Πάρμα. Ο Βερόν έκανε το αντίθετο δρομολόγιο και από το Ένιο Ταρντίνι μετακόμισε στο Ολίμπικο για δύο χρόνια. Συνεργάστηκε με επιτυχία στη Γένοβα με τον Σβεν Γκόραν Έρικσον και το ίδιο έγινε με το καλημέρα , καθώς βοήθησε τη Λάτσιο στην πρώτη του σεζόν με την ποιότητα, τα γκολ (8) και τις ηγετικές του ικανότητες. Από τη Πόρτο στη Λάτσιο ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο έφερε νέο ταπεραμέντο και κλάση και ο έμπειρος ”καραφλός αετός”, Ατίλιο Λομπάρντο που στα δύο χρόνια με τη θαλασσί φανέλα δεν πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής, αλλά πρόσθεσε εμπειρία ερχόμενος από Σαμπντόρια και Γιουβέντους, κατακτώντας πέντε τρόπαια.
Το 1998 η Λάτσιο έβαλε βαθιά το χέρι στη τσέπη για να φέρει από το Βελιγράδι ένα μεγάλο ταλέντο. Ο Ντέγιαν Στάνκοβιτς κατάφερε να σταθεί στο πλευρό των Σιμεόνε και Βερόν χάρη στην απαράμιλλη εργατικότητα και την τεράστια δίψα που είχε να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο κατακτώντας τίτλους. Ο ”δράκος”, είχε 5.5 πετυχημένες σεζόν με τους λατσιάλι και αναχώρησε για την Ίντερ.
Δίπλα σε αυτούς, ένας Τσέχος με ξανθιά μαλλιά, ο Πάβελ Νέντβεντ. Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχει βγάλει ποτέ η Τσέχικη δημοκρατία, έφυγε από την Σπάρτα Πράγας και έφτασε να βρίσκεται το 1999, στη λίστα με τους καλύτερα αμειβόμενους ποδοσφαιριστές στο Καπιονάτο. Ο Νέντβεντ άξιζε ότι πήρε και ήταν από τους βασικούς λόγους που η ομάδα από τη Ρώμη είδε επιτέλους ένα πρωτάθλημα μετά από 26 χρόνια. Μετά από πέντε σεζόν, ήταν αδύνατο να παραμείνει στον σύλλογο καθώς τον πολιορκούσε η μισή Ευρώπη. Τον κέρδισε η Γιουβέντους όταν είχε χρήματα να αγοράσει κόσμο με την πώληση του Ζιντάν στη Ρεάλ Μαδρίτης. Η μεσαία πλούσια γραμμή συμπληρώνεται από τον Σίνισα Μιχάιλοβιτς που γνώριζε τα ιταλικά γήπεδα έχοντας παίξει σε Ρόμα και Σαμπντόρια, ο έμπειρος Σέρβος και σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις φάουλ, έκανε 26 συμμετοχές, πέτυχε 7 γκολ και αποχώρησε πρωταθλητής για την Ίντερ, όπου στη ”δύση” της καριέρας του μετακόμισε στο κέντρο της άμυνας.
Η επίθεση πετούσε φωτιές…Μετά το μουντιάλ της Γαλλίας το 1998, ο Κρανιότι έφερε από την Ρίβερ Πλέιτ τον Μαρσέλο Σάλας. Οι εμφανίσεις του με τη Χιλή και στην Αργεντινή έπεισαν την διοίκηση και δικαιώθηκε. Ο Σάλας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας με 12 γκολ και αποτέλεσε βαρόμετρο στην γραμμή κρούσης. Η Γιουβέντους αποτέλεσε χωρίς επιτυχία τον επόμενό του σταθμό. Ο Κροάτης Άλεν Μπόκσιτς που άφησε πρωταθλητής την Γιουβέντους και στην δεύτερη θητεία του με τη Λάτσιο πανηγύρισε τον 2ο πρωτάθλημα στην καριέρα του. Επειδή υπήρξε συνωστισμός, ο Μπόκσιτς δεν έπαιζε βασικός αλλά έδωσε εμπειρία και τέσσερα γκολ.
Ο Έρικσον, μετρ του rotation, παρά την ποιότητα που είχε στην διάθεσή του, μοίρασε το χρόνο και έδωσε ευκαιρίες. Μια από αυτές, άρπαξε από τα μαλλιά, ο αδερφός του Πίπο, Σιμόνε Ινζάγκι, αγωνίστηκε σε 22 από τα 34 παιχνίδια και τελείωσε την εκπληκτική χρονιά με 7 γκολ. Ο νυν προπονητής των ‘λατσιάλι’ , τελείωσε την καριέρα του στη Ρώμη με δανεικά περάσματα σε Αταλάντα και Σαμπντόρια. Για φινάλε, άφησα τον Προφεσόρ, τον νυν ομοσπονδιακό τεχνικό της Εθνικής Ιταλίας Ρομπέρτο Μαντσίνι. Έμπειρος, χορτασμένος, πρωταθλητής με τη Σαμπντόρια, δεν έβαλε γκολ στα 20 ματς που έπαιξε, αλλά μονάχα η παρουσία του στα αποδυτήρια και στον αγωνιστικό χώρο έφτασε. Αργότερα έγινε βοηθός του Έρικσον και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Τερμάτισε μετά από 34 αγώνες στη κορυφή και άφησε δεύτερη τη Γιουβέντους με ένα πόντο διαφορά
κάνοντας μια λιγότερη ήττα. Στα μεταξύ τους ραντεβού έφερε λευκή ισοπαλία στο Ολίμπικο και πήρε μεγάλο διπλό τίτλου μέσα στο Τορίνο. Η νίκη της μέσα στο έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση στον Έρικσον και τους ποδοσφαιριστές του, που πίστεψαν στον στόχο τους. Η Λάτσιο έκανε αήττητο φίνις (5 νίκες – 1 ισοπαλία) στήνοντας πάρτι τελευταία αγωνιστική στη Ρώμη απέναντι στην αδιάφορη Ρετζίνα (3-0). Την ίδια χρονιά πανηγύρισε και το κύπελλο επικρατώντας στον τελικό που διεξήχθη στο Σαν Σίρο της Ίντερ (2-1). Ήταν το 3ο κύπελλο στην ιστορία της από τα 7 συνολικά που έχει σήμερα στην τροπαιοθήκη της.
Η Λάτσιο φέτος, είναι αποφασισμένη να επιστρέψει στην κορυφή και να πανηγυρίσει το τρίτο πρωτάθλημα στην ιστορία της.Ο πρόεδρος, Κλαούντιο Λοτίτο, επιμένει στην επανεκκίνηση και μέχρι και αγώνες πλέι οφ κόντρα στη Γιουβέντους έχει ρίξει στο τραπέζι σε περίπτωση που δεν συνεχιστεί το πρωτάθλημα, πράγμα δύσκολο έως απίθανο. Τα τελευταία ρεπορτάζ αναφέρουν πως όλες οι ομάδες τάχθηκαν υπέρ της επανεκκίνησης. Αφενός ο πρόεδρος σέβεται το σύστημα, αφετέρου κινδυνεύει η υγεία των συνανθρώπων του. Ας περιμένουμε να δούμε αν θα μπορέσει να βάλει από κάτω την μόνιμη κάτοχο Γιουβέντους και να γυρίσει πίσω το σκουντέτο στην πρωτεύουσα που έχει να δει πρωτάθλημα από το 2001 με τη Ρόμα να παίρνει την σκυτάλη από την συμπολίτισσα.