Με τη Γιουβέντους πεντακάθαρο φαβορί τίτλου (54 βαθμοί) και τη Λάτσιο ισχυρό αουτσάιντερ (49 βαθμοί και ματς λιγότερο με τη Βερόνα), βάσει απόδοσης και Ιμόμπιλε, τα περιθώρια της Ίντερ για τέταρτο σερί στραβοπάτημα στο Ούντινε ήταν στενά, αν ήθελε να παραμείνει σε θέση βολής (νίκησε και πήγε στους 51, στο τρίποντο από την κορυφή).
Απέναντι στην πρόκληση αυτή και μετά από τρείς σερί ισοπαλίες σε ματς στα οποία προηγήθηκε στο σκορ (με Κάλιαρι, Λέτσε και Αταλάντα), η Ίντερ εμφανίστηκε στο Φριούλι με τρία νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα, όλα στα χαφ: Έρικσεν, Γιανγκ και Μόουζες. Με Μπαρέλα εξάρι αντί Μπρόζοβιτς και Εσπόζιτο αντί Μαρτίνες, η πρώτη επιλογή ήταν τακτικής, η δεύτερη αναγκαστική απουσία.
Ο Κόντε πήρε ρίσκο που ήξερε: θέλουν χρόνο οι νέοι να μάθουν τη φιλοσοφία του παιχνιδιού της ομάδας, αλλά πρέπει να παίξουν για να συμβεί αυτό!
Η συμπαγής Ουντινέζε του μαγικού Ντε Πάουλ έπαιξε έξυπνα, άφησε χώρους, χτύπησε στην κόντρα, αλλά το θέμα στο ματς δεν ήταν η ομάδα του Γκότι, αλλά η Ίντερ. Μπλοκαρισμένη, άχρωμη, νευρική και αναποτελεσματική. Πριν τη μια ώρα αγώνα, ο Κόντε αντιδρά. Μέσα Μπρόζοβιτς και Σάντσες, έξω Εσπόζιτο και Έρικσεν. Πήρε τη μπαγκέτα ο κόουτς.
Ως δια μαγείας, ηρεμία στην ανάπτυξη, καθαρό μυαλό στην οργάνωση, ο Μπαρέλα σε θέση Έρικσεν, ο Μπρόζοβιτς σε θέση έξι και 0-2! Τόσο απλά. Με μυαλό και ταχύτητα. Και την ευχέρεια στο γκολ του Λουκάκου, ο οποίος για μια ώρα δεινοπαθούσε με τον Ντε Μαϊό προσωπικό αντίπαλο, και με άμυνα πέντε παικτών. Ήταν θέμα χρόνου. Η δοκιμή Έρισκεν πέτυχε, το πλάνο υλοποιήθηκε όμως με τη συνταγή Μπρόζοβιτς.
Ο Λουκάκου πήρε τη μπάλα μια φορά στην περιοχή, 0-1. Και η Ουντινέζε με συνοπτικές διαδικασίες γνώρισε τρίτη σερί ήττα. Και η Ίντερ κρατάει την απόσταση ασφαλείας από την κορυφή και όσο ζει ελπίζει ακόμη και για τίτλο. Που πάντως είναι στα στιβαρά χέρια της Γιουβέντους. Εκτός κι αν η φοβερή και τρομερή Λάτσιο του Ιμόμπιλε (25 γκολ σε 21 ματς) έχει διαφορετική γνώμη…