Έμεινε στην ιστορία, ως μία από τις σπουδαιότερες ομάδες που εμφανίστηκαν ποτέ. Είναι η Μίλαν του Αρίγκο Σάκι, της περιόδου 1987-91. Και για την ποιότητα του ποδοσφαίρου που έπαιξε σε αυτό το διάστημα και για τους τίτλους που κατέκτησε και για τις προπονητικές μεθόδους του. Αυτός ήταν ο «Προφήτης του Φουζινιάνο», όπως ήταν το παρατσούκλι του Αρίγκο Σάκι. Τo Φουζινιάνο, ήταν ο τόπος καταγωγής του Ιταλού τεχνικού.
Πήγε στην Μίλαν άσημος, ως πρώην πωλητής παπουτσιών και έφυγε ως μύθος, που η προπονητική του φιλοσοφία γράφηκε στο εγχειρίδιο τακτικής του ιταλικού ποδοσφαίρου. Παίζοντας ερασιτεχνικά ποδόσφαιρο, δούλευε παράλληλα ως πωλητής παπουτσιών.
Στην πρώτη του καλή «δουλειά» ως τεχνικός οδήγησε την Πάρμα από την 3η κατηγορία στη Serie A, μέσα σε δύο σεζόν και το 1987, ανέλαβε το βαρύ φορτίο να «ανοικοδομήσει» την Μίλαν. Μπορεί οι «ροσονέρι» να ήταν ένας μεγάλος σύλλογος, αλλά από την περίοδο 1978-79, όταν και κατέκτησε το πρωτάθλημα Ιταλίας, είχε μείνει για όλο αυτό το διάστημα, χωρίς κάποιο τρόπαιο, «βολοδέρνοντας», ανάμεσα στην 1η και την 2η κατηγορία.
Το 1986 λοιπόν ήρθε ο Μπερλουσκόνι, είχε ως έμπιστο συνεργάτη του τον Αντριάνο Γκαλιάνι και όραμα να οδηγήσει την Μίλαν ξανά στην κορυφή. Όταν ανακοινώθηκε από την ομάδα ο Σάκι, λοιδορήθηκε πολύ από τα Μέσα της Ιταλίας που θεωρούσαν αδιανόητο να έχει ο Μπερλουσκόνι μεγαλεπήβολα σχέδια , με αυτόν τον άγνωστο προπονητή στον πάγκο.
To πρωτοσέλιδο της Gazzetta dello Sport της 6ης Ιουλίου 1987, στην πρώτη συνέντευξη του Σάκι μετά την ανάληψη των καθηκόντων του στην Μίλαν. Στην ερώτηση τι Μίλαν θα δει ο κόσμος στη συνέχεια, ο Σάκι έδωσε το στίγμα για τα μεγάλα πράγματα που ετοίμαζε στο άμεσο μέλλον. Είπε μεταξύ άλλων:
«Υπόσχομαι δύο πράγματα. Ότι κάθε Κυριακή θα δίνουμε το καλύτερο δυνατό κι ότι θα είμαστε όλοι ένα. Παίκτες διοίκηση και εγώ. Η αίσθηση μου για τον Μπερλουσκόνι είναι ιδανική. Ο Λίντχολμ ήταν μεγάλος προπονητής, αλλά δεν ήταν ο άνθρωπος που θα έφερνε μία νέα φιλοσοφία στην ομάδα. Θα προετοιμάσω μία ομάδα που θα έχει την απόλυτη κατοχή στο παιχνίδι, με κύριους άξονες τον Γκούλιτ και τον Φαν Μπάστεν».
.
Με την στήριξη του προέδρου λοιπόν, ο Σάκι άρχισε να θέτει σε εφαρμογή τα πλάνα του για την ομάδα, ώστε να την μετατρέψει στον «μεγαλύτερο σύλλογο στον κόσμο» όπως είχε πει. «Κληρονόμησε» δύο σπουδαίους Ιταλούς αστέρες τον Μπαρέζι και τον Τασότι, δύο πολύ ταλαντούχους παίκτες, τον Μαλντίνι και τον Κοστακούρτα και δύο σπουδαίους Ολλανδούς, τον Φαν Μπάστεν και τον Γκούλιτ. Η πρόκληση ήταν να διαχειριστεί τα αστέρια αυτά και να τα βάλει με σειρά… στο πλοίο.
Για σύνθετα θέματα, ακολουθούσε τα βήματα του Φάμπιο Καπέλο και του μεγάλου Νιλς Λίντχολμ, σπουδαίων προπονητών που δεν κατάφεραν να κερδίσουν τίτλους κατά τη διάρκεια της θητείας τους στους «ροσονέρι».
Το αρχικό έργο του Σάκι στο Μιλάνο, επικεντρώθηκε στο στυλ προπόνησης, το οποίο είναι πλέον δημοφιλές στο ποδόσφαιρο, αυτό που ονομάζεται «παιχνίδι σκιών». Συμμετέχουν οι παίκτες που δουλεύουν μαζί, χωρίς τη μπάλα.
Μια μεγάλη ιστορία από τότε, εμφανίστηκε αργότερα. Ήταν ένας «κατάσκοπος» αντίπαλης ομάδας, που είχε κρυφτεί στους θάμνους στο Milanello και είδε τις πρώτες προπονήσεις του Σάκι. Όταν αναφέρθηκε στους προπονητές της ομάδας του, εξήγησε ότι ο Σάκι είχε τους παίκτες να δουλεύουν σε σχήμα … αλλά χωρίς μπάλα. Ο προπονητής της ομάδας, του είπε ότι έχει τρελαθεί, του ζήτησε να φύγει και να συνεχίσει τις προετοιμασίες του για το παιχνίδι, χωρίς να του λέει άλλες τέτοιες ιστορίες.
Παρά το γεγονός ότι ήταν λάτρης της πειθαρχίας, ο Σάκι πίστευε επίσης στη δύναμη που μπορεί να έχει μια σφιχτή ομάδα. Ο Ιταλός κόουτς είπε κάποτε:
«Ο μόνος τρόπος για να φτιάξεις μια καλή ομάδα, είναι να πάρεις παίκτες που μιλούν την ίδια γλώσσα και μπορούν να παίξουν ένα ομαδικό παιχνίδι. Δεν μπορείς να επιτύχεις τίποτα μόνος σου και αν το κάνεις σε κάποια στιγμή, δεν θα διαρκέσει πολύ». Συχνά ανέφερε τι είχε πει ο Μιχαήλ Άγγελος: «Το πνεύμα καθοδηγεί το χέρι».
Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων του στο τιμόνι της Μίλαν, ο Σάκι κέρδισε οκτώ τίτλους, μεταξύ των οποίων το Scudetto, τα back-to-back Κύπελλα Πρωταθλητριών και δύο Κύπελλα Intercontinental. Το υψηλής πίεσης παιχνίδι του ήταν μάλλον καλύτερα εξοπλισμένο για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της Ευρώπης από την βαθιά-επιμελημένη και επιφυλακτική Serie A.
Ο Μπάρεζι δήλωσε κάποτε ότι οι μέθοδοι προπόνησης και η προσοχή του Σάκι στις λεπτομέρειες ήταν δικαιολογημένες και αυτό φάνηκε όταν ο Φρανκ Ράικαρντ σκόραρε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου του 1990 εναντίον της Μπενφίκα. Οι κεντρικοί αμυντικοί της πορτογαλικής ομάδας τραβήχτηκαν για να μαρκάρουν τον Φαν Μπάστεν που οπισθοχώρησε και, ως εκ τούτου, πρόσφεραν χώρο πίσω. Ο Σάκι διέταξε τον Φαν Μπάστεν να πάει βαθύτερα και να πάρει τον αμυντικό μαζί του ώστε ο Ράικαρντ να φύγει σαν βέλος στον κενό χώρο και να σκοράρει. Ήταν θέμα του εγχειριδίου. Ο Σάκι αργότερα είπε ότι είχε κάνει την συγκεκριμένη κίνηση περίπου 30 φορές στην προπόνηση πριν από το παιχνίδι!
Όπως και ο Πεπ Γκουαρντιόλα αναγκάστηκε να φύγει από τη Βαρκελώνη αφού τα αιτήματά του έγιναν πάρα πολύ για μια ομάδα που είχε ζήσει από κάθε λέξη του, ο Σάκι αντιμετώπισε τα ίδια ζητήματα 21 χρόνια νωρίτερα. Με τον Φαν Μπάστεν τραυματία, έχασε την επιρροή ενός μεγάλου σκόρερ στην αρχική του ενδεκάδα. Ήταν τεράστια απώλεια για τον Σάκι, ο οποίος βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στην ικανότητα ενός αποδεδειγμένα καλού σκόρερ και πολύ έξυπνου επιθετικού, όπως ήταν ο Ολλανδός.
Κάποτε ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Στιβ Αμόλα, συνόψισε τον χρόνο του Σάκι στην Μίλαν με τον καλύτερο τρόπο στην κριτική του για την αυτοβιογραφίας του Σάκι: «Οπως ο Μπόμπι Ρόμπσον και ο Λουίς Φαν Χάαλ ενέπνευσαν τον άγνωστο νεαρό τεχνικό τότε, τον Ζοσέ Μουρίνιο, έτσι και ο Μπερλουσκόνι ήταν ο μέντορας του άγνωστου Σάκι σε ένα πολύ μεγαλύτερο κόσμο του διεθνούς ποδοσφαίρου. Αναγνώρισε το ταλέντο του και έδωσε μια ευκαιρία σε έναν «Mr Nobody» να δείξει το ταλέντο του. Άλλωστε ο Σάκι ήταν ο τελευταίος προπονητής που πήρε διαδοχικά Τσάμπιονς Λιγκ, πριν του καταρρίψει το ρεκόρ ο Ζιντάν με την Ρεάλ.
Τα στοιχεία που έβαλε στο παιχνίδι της Μίλαν ήταν σύνθετα. Εξαιρετική αμυντική λειτουργία και με τέλεια εφαρμογή του τεχνητού οφσάιντ, που συνοδευόταν από μεγάλη επιθετικότητα και ανελέητο πρεσάρισμα σε όλους τους χώρους, δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα στον αντίπαλο. Σιγά-σιγά, με μεγάλες ευχαριστίες στον Σάκι, οι αμυντικές κληρονομιές του Ελένιο Ερέρα και του Νιλς Λίντχολμ άρχισαν να καταρρέουν.
«Θέλω 11 ενεργούς παίκτες σε κάθε στιγμή του παιχνιδιού, τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση», έλεγε ο Σάκι. Ακούγεται φυσιολογικό σήμερα, αλλά 30 χρόνια πριν ηχούσε άκρως ριζοσπαστικό. Γι΄αυτό άλλωστε η Μίλαν του Σάκι θεωρείται απ΄όλους τους ειδικούς, μέσα στις 10 καλύτερες ομάδες (Εθνικές και συλλόγους) που εμφανίστηκαν ποτέ στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα.
Τα αστέρια του Σάκι
Φράνκο Μπαρέζι: «Kaiser Franz» τον έλεγε ο Λίντχολμ. Κέρδισε πρωτάθλημα Ιταλίας την περίοδο 1978-79 και πέρασε δύσκολες στιγμές μέχρι τον ερχομό του Αρίγκο Σάκι που τον έχρισε ηγέτη σε μία φοβερή και τρομερή τετράδα άμυνας με Κοστακούρτα, Τασότι και Μαλντίνι.
Ρουντ Γκούλιτ : Η επιτομή του συνολικού στυλ ποδοσφαίρου που επέβαλε ο Σάκι. Ο Γκούλιτ θα μπορούσε να απειλήσει από οποιαδήποτε θέση. «Είναι ένας σπουδαίος παίκτης , ένας ηγέτης» δήλωσε ο Τζορτζ Μπεστ το 1990. «Φοβάσαι για τα πράγματα που μπορεί να κάνει με την μπάλα και μοιάζει να απολαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο. Είναι ακόμα καλύτερος παίκτης από τον Μαραντόνα!».
Μάρκο Φαν Μπαστεν: «Παραμένει ο καλύτερος επιθετικός όλων των εποχών κατά τη γνώμη μου», είπε κάποτε ο Σάκι για τον Ολλανδό. «Κανένας άλλος δεν δούλεψε σκληρά για την ομάδα όπως έκανε ο Μάρκο στο Μιλάνο, αλλά κυρίως τον θυμάμαι για την κομψότητα, τη χάρη του και την απίστευτη ικανότητα του».
Τι είπαν
Ρομπέρτο Ντοναντόνι: «Ο Σάκι ξεκίνησε μια επανάσταση στο ιταλικό ποδόσφαιρο, σε πνευματικό και τακτικό επίπεδο».
Κάρλο Αντσελότι: «Ο Αρίγκο άλλαξε εντελώς το ιταλικό ποδόσφαιρο, τη φιλοσοφία, τις μεθόδους κατάρτισης, την ένταση, την τακτική, τις ιταλικές ομάδες που επικεντρώνονταν στην άμυνα».
Τσάβι: «Νιώθω εξαιρετικά υπερήφανος όταν κάποιος μιλάει για την Μίλαν του Σάκι, που έγραψε ιστορία στο ποδόσφαιρο».
ΤΑ ΤΡΟΠΑΙΑ ΤΟΥ ΣΑΚΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΛΑΝ
• Serie A (1): 1987–88
• Supercoppa Italiana (1): 1988
• European Cup (2): 1988–89, 1989–90
• European Supercup (2): 1989, 1990
• Intercontinental Cup (2): 1989, 1990
