Περίμεναν 30 ολόκληρα χρόνια για να δουν την ομάδα τους να ανεβαίνει ξανά στην κορυφή του αγγλικού ποδοσφαίρου. Η πανδημία τους ανάγκασε να κάνουν λίγη υπομονή ακόμα. Όμως η αναμονή πήρε…επιτέλους τέλος για τους φίλους της Λίβερπουλ μετά από 11.016 ημέρες, καθώς η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ εξασφάλισε τον πρώτο τίτλο πρωταθλήτριας από το 1990, έπειτα από την ήττα της Μάντσεστερ Σίτι στην έδρα της Τσέλσι.

Η επιτυχία είναι ιστορική από πολλές απόψεις, καθώς έβαλε τέλος στη μεγαλύτερη αναμονή ανάμεσα σε δύο τίτλους των «ρεντς», εν μέσω μίας δύσκολης συγκυρίας, με αγώνες κεκλεισμένων των θυρών. Είναι επίσης και η παρθενική πρωτιά στην εποχή της Πρέμιερ Λιγκ, ενώ για πρώτη φορά εξασφάλισε πρωτάθλημα σε μέρα που δεν είχε καμία αγωνιστική δραστηριότητα! Μόνο στο πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα, είχε καπαρώσει τον τίτλο σε μέρα που αγωνιζόταν σε…φιλικό με την Έβερτον. Αναλυτικά πώς εξασφάλισε τους 19 τίτλους:

Τίτλος Νο. 1 (1900 – 1901)

29 Απριλίου 1901

Γουέστ Μπρόμιτς – Λίβερπουλ 0-1

Έχοντας ιδρυθεί το 1892, η Λίβερπουλ το 1896 προσέλαβε ως προπονητή τον Τομ Γουότσον, ο οποίος έμελλε να είναι και ο μακροβιότερος στον πάγκο με θητεία έως το 1915! Με την έλευση του 20ού αιώνα έχασε τον αρχισκόρερ της Τζορτζ Άλαν από φυματίωση σε ηλικία μόλις 24 ετών. Ο αντικαταστάτης του στην επίθεση, Σαμ Ρέιμπαουλντ, έμελλε να αποδειχτεί παίκτης – κλειδί για την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος. Χαρακτηριστικά, σκόραρε 67 φορές στα πρώτα 100 παιχνίδια με τους «κόκκινους», ρεκόρ που έπρεπε να φτάσει το 2020 για να το σπάσει ο Μοχάμεντ Σαλάχ! Κορυφαίος της σεζόν όμως ήταν ο Σκωτσέζος αμυντικός Άλεκ Ράισμπεκ, ο οποίος αγωνίστηκε 11 χρόνια στο «Άνφιλντ» και θεωρείται ο πρώτος σούπερ σταρ του κλαμπ.

Η σεζόν ξεκίνησε με τρεις σερί νίκες αλλά γρήγορα η απόδοση της ομάδας έπεσε και η Πρωτοχρονιά τη βρήκε στην έκτη θέση. Το φίνις όμως ήταν εκπληκτικό με αήττητο 12 αγώνων. Την τελευταία αγωνιστική χρειαζόταν έναν πόντο στην έδρα της Γουέστ Μπρόμιτς για να υποσκελίσει τη Σάντερλαντ, η οποία είχε τους ίδιους πόντους και καλύτερη διαφορά τερμάτων, αλλά είχε ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις της. Ένα γκολ του Ουόκερ στο 20ό λεπτό ήταν αρκετό για να χαρίσει τη νίκη και τον πρώτο ιστορικό τίτλο. Στην επιστροφή στο Λίβερπουλ από το «Χόθορνς», την αποστολή υποδέχτηκε μεταξύ άλλων μία μπάντα παιανίζοντας το «Τhe Conquering Hero»!

Τίτλος Νο. 2 (1905 – 1906)

16 Απριλίου 1906

Μπόλτον – Λίβερπουλ 3-2

Τρία χρόνια μετά την κατάκτηση του πρώτου της τίτλου, η Λίβερπουλ υποβιβάστηκε στην δεύτερη κατηγορία. Η παραμονή στο δεύτερο πάτωμα ήταν σύντομη και το 1904-05,  επανήλθε άμεσα στα «σαλόνια». Οι …νεοφώτιστοι, ξεκίνησαν την περίοδο 1905-06 με τρεις συνεχόμενες ήττες και πέντε συνολικά στις οκτώ πρώτες αγωνιστικές! Στα μέσα της σεζόν όμως η ομάδα του Γουότσον άρχισε να παίρνει τα πάνω της και από τα μέσα Δεκεμβρίου δεν έπεσε ποτέ από την κορυφή. Δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος, χρειαζόταν δύο πόντους για να αναδειχτεί πρωταθλήτρια όταν πήγε στο Μπόλτον μαζί με 1000 οπαδούς της. Οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν 2-0 και 3-1, πριν πάρουν τελικά τη νίκη με 3-2. Την ίδια ώρα όμως η δεύτερη Πρέστον έχανε στο Σάντερλαντ και ο δεύτερος τίτλος ήταν γεγονός…

Τίτλος Νο. 3 (1921 – 1922)

17 Απριλίου 1922

Λίβερπουλ – Μπέρνλι 2-1

Μιάμιση δεκαετία μετά το δεύτερο πρωτάθλημα και με έναν Παγκόσμιο Πόλεμο να έχει μεσολαβήσει, πολλά είχαν αλλάξει στο «Άνφιλντ» στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 1920. Προπονητής ήταν πλέον ο Ντέιβιντ Άνσγουορθ και στο ρόστερ δέσποζαν μερικές από τις εμβληματικότερες φυσιογνωμίες στην ιστορία της ομάδας. Τερματοφύλακας ο μεγάλος Ιρλανδός Ελάισα Σκοτ, που αγωνίστηκε 22 ολόκληρα χρόνια στο «Άνφιλντ» (1912-1934), 18 εκ των οποίων μαζί με τους ακραίους μπακ Έφρεϊμ Λόνγκγουορθ και Ντόναλντ Μακίνλι. Συνολικά οι τρεις τους αγωνίστηκαν σε 1.273 ματς με το κλαμπ!

Όλη αυτή η σταθερότητα μεταφράστηκε σε απόλυτη κυριαρχία στο πρωτάθλημα του 1921-22, το πρώτο που κατακτήθηκε μαθηματικά στο «Άνφιλντ». H στέψη ήρθε όταν η πρωταθλήτρια της προηγούμενης σεζόν Μπέρνλι υπέκυψε από τα γκολ των Τσέιμπερς και Φόρσο. Με τρεις αγώνες να απομένουν, η διαφορά από την δεύτερη Τότεναμ ήταν πλέον επτά βαθμοί και ο πρώτος τίτλος έπειτα από 16 χρόνια είχε εξασφαλιστεί…

Τίτλος Νο. 4 (1922 – 1923)

21 Απριλίου 1923

Λίβερπουλ – Χάντερσφιλντ 1-1

Οι «κόκκινοι» κατακτούν για πρώτη φορά πρωτάθλημα για δύο συνεχόμενες χρονιές, σε μία σεζόν που σημαδεύτηκε από αλλαγή προπονητή μεσούσης της περιόδου! Εκείνη την εποχή, το καλαντάρι του πρωταθλήματος προέβλεπε ότι κάθε ομάδα αντιμετώπιζε την αντίπαλό της δύο συνεχόμενες φορές μέσα σε μερικές μέρες, εντός και εκτός έδρας. Έτσι, τα δύο σερί ματς με την Όλνταμ είχαν προγραμματιστεί για τις 25 και 26 Δεκεμβρίου 1922. Τις προηγούμενες μέρες κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο προπονητής Ντέιβιντ Άνσγουορθ θα μετακόμιζε στην προσεχή αντίπαλο, καθώς το Όλνταμ είναι πιο κοντά στο Στόκπορτ, όπου ζούσαν η σύζυγος και η κόρη του, αμφότερες άτομα με ειδικές ανάγκες! Πράγματι, ο Άνσγουορθ έφυγε, κάθισε στον πάγκο της Όλνταμ όπου έχασε δύο φορές από την προ ημερών ομάδα του και στο τέλος της σεζόν υποβιβάστηκε. Όσο για τη τη Λίβερπουλ, δεν δέχτηκε καν γκολ σε επτά ματς από τις 30 Δεκεμβρίου έως τις 10 Φεβρουαρίου, παρ’ όλο που δεν είχε προσλάβει ακόμα νέο τεχνικό! Τελικά επιλέχθηκε ο παλιός παίκτης της ομάδας Ματ ΜακΚουίν, που έμελλε να την οδηγήσει στον τίτλο. Το πρωτάθλημα σφραγίστηκε τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος με ισοπαλία εντός έδρας κόντρα στη Χάντερσφιλντ χάρη σε γκολ του Τσέιμπερς. Ο τίτλος ήρθε τόσο άνετα, που δεν στοίχισε καν το γεγονός ότι η Λίβερπουλ κέρδισε μόνο ένα από τα επτά τελευταία παιχνίδια της!

Τίτλος Νο. 5 (1946 – 1947)

14 Ιουνίου 1947

Λίβερπουλ – Έβερτον 2-1

Ο μόνος τίτλος των «ρεντς» μέχρι και αυτόν του 2020 που κατακτήθηκε σε μέρα όπου δεν αγωνίζονταν για το πρωτάθλημα! Αντίθετα με φέτος όμως, η ομάδα δεν βρισκόταν σε …ξενοδοχείο, αλλά εν μέσω φιλικού αγώνα με τη γειτόνισσα Έβερτον! Έπειτα από επταετή διακοπή λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Λίβερπουλ στέφθηκε πρώτη μεταπολεμική πρωταθλήτρια, έχοντας στον πάγκο τον Τζορτζ Κέι και αστέρια τους φοβερούς επιθετικούς Άλμπερτ Στάμπινς και Μπίλι Λίντελ. Οι «ρεντς» είχαν ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις τους στο πρωτάθλημα, έχοντας αφήσει έναν πόντο πίσω Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Γουλβς και δύο την Στόουκ, που είχε όμως ένα ματς λιγότερο. Στις 14 Ιουνίου του 1947, η Λίβερπουλ έδινε φιλικό με την Έβερτον στο «Άνφιλντ» – κέρδισε 2-1- όταν έγινε γνωστό ότι η Στόουκ έχασε την ίδια ώρα από την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, σφραγίζοντας τον τίτλο των «ρεντς»!

Τίτλος Νο. 6 (1963 – 1964)

18 Απριλίου 1964

Λίβερπουλ – Άρσεναλ 5-0

Το 1959 η Λίβερπουλ αποτελούσε έναν κοιμώμενο γίγαντα, με την ομάδα στην δεύτερη κατηγορία, προσέλαβε στον πάγκο τον Μπιλ Σάνκλι. Ο χαρισματικός Σκωτσέζος, επανέφερε τους «ρεντς» στην πρώτη κατηγορία το 1962 και δύο χρόνια αργότερα την οδήγησε στον πρώτο τίτλο πρωταθλήτριας Αγγλίας από το 1947 με την πρώτη του μεγάλη ομάδα: ξεχώριζαν οι αμυντικοί Τζέρι Μπερν και Ρον Γέιτς, ο μέσος Ίαν Κάλαχαν και οι επιθετικοί Ρότζερ Χαντ και Ίαν Σεντ Τζον. Πάνω απ΄όλα όμως, ο ίδιος ο Σάνκλι έγινε ένα με την εξέδρα του «Άνφιλντ» και ειδικά με το «πέταλο» του Κοp.

Στην τελευταία αγωνιστική της σεζόν 1963-64, η κάμερα του BBC κατέγραψε το πνεύμα της εποχής, όταν οι «ρεντς» συνέτριψαν την Άρσεναλ με 5-0 (τα γκολ οι Σεντ Τζον, Άροουσμιθ, Π. Τόμπσον 2 και Χαντ) κατακτώντας τον πρώτο τίτλο τους υπό τον θρυλικό Σκωτσέζο…

Τίτλος Νο. 7 (1965 – 1966)

30 Απριλίου 1966

Λίβερπουλ – Τσέλσι 2-1

Στο ξεκίνημα της προηγούμενης σεζόν, έπειτα από εντολή του Σάνκλι, η Λίβερπουλ καθιέρωσε για πρώτη φορά τις ολοκόκκινες εμφανίσεις που φορά μέχρι και σήμερα, καθώς ο Σκωτσέζος θεωρούσε ότι οι παίκτες του φαίνονταν έτσι πιο επιβλητικοί! Το κόλπο σίγουρα λειτούργησε το 1965-66, με τους…«κόκκινους» να κατακτούν το πρωτάθλημα με έξι πόντους διαφορά από Μπέρνλι και Λιντς.

Ο «Σανκς» χρησιμοποίησε μόλις 15 παίκτες όλη τη σεζόν! Κορυφαίος ο επιθετικός Χαντ, τα 29 γκολ του οποίου θα του χάριζαν μία θέση στην αποστολή της Αγγλίας για το Μουντιάλ του 1966. Ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Λίβερπουλ που θα γινόταν παγκόσμιος πρωταθλητής, πέτυχε και τα δύο γκολ που έφεραν τη μαθηματική κατάκτηση του τίτλου κόντρα στην Τσέλσι, μία αγωνιστική πριν από το τέλος….

Τίτλος Νο. 8 (1972 – 1973)

28 Απριλίου 1973

Λίβερπουλ – Λέστερ 0-0

Μετά από επτά χρόνια χωρίς πρωτάθλημα, ο Σάνκλι οδήγησε τους «ρεντς» στον τρίτο τίτλο υπό τις οδηγίες του. Ίσως άργησε λίγο να …αποσύρει την πρώτη μεγάλη ομάδα του, αλλά η δεύτερη έμελλε να αφήσει εποχή με αστέρια όπως οι Ρέι Κλέμενς, Τόμι Σμιθ, Έμλιν Χιούζ, Κέβιν Κίγκαν, Φιλ Τόμπσον και Στιβ Χάιγουεϊ. Ο τίτλος σφραγίστηκε σε ματς με τη Λέστερ στο «Άνφιλντ», με το Kop πιο θορυβώδες από ποτέ.

Στα επινίκια αυτού του τίτλου, εκτιλύχθηκε και ένα περιστατικό που έχει λάβει περίοπτη θέση στην ανθολογία των μύθων του Σάνκλι. Συγκεκριμένα, την ώρα των πανηγυρισμών μπροστά από το Kop, ένας πιτσιρικάς πέταξε ένα κασκόλ προς το μέρος του προπονητή, το οποίο προσγειώθηκε στο γρασίδι. Ένας αστυνομικός το παραμέρισε με το πόδι για να δεχτεί την παρατήρηση του Σκωτσέζου. «Τι κάνεις; Αυτό για σένα είναι απλά ένα κασκόλ, αλλά για κάποιο παιδί είναι ολόκληρη η ζωή του», του είπε και το πέρασε γύρω από το λαιμό του!

Τίτλος Νο. 9 (1975 – 1976)

4 Μαΐου 1976

Γουλβς – Λίβερπουλ 1-3

Ένα από τα πιο δραματικά φίνις σεζόν με κατάκτηση πρωταθλήματος για τη Λίβερπουλ. Ο Μπομπ Πέισλι είχε αναλάβει στη θέση του Σάνκλι και  την περίοδο 1975-76 υποσκέλισε την ΚΠΡ σε μία μάχη του τίτλου που κρίθηκε στο νήμα. Την τελευταία αγωνιστική η Λίβερπουλ ταξίδεψε στην έδρα της Γουλβςμε τις δύο ομάδες να καίγονται για τη νίκη, οι γηπεδούχοι για να αποφύγουν τον υποβιβασμό και οι «κόκκινοι» για να σφραγίσουν τον τίτλο.

Οι «λύκοι» άνοιξαν το σκορ με τον Κίντον στο 13ο λεπτό και κράτησαν το 1-0 για 75 λεπτά. Στο 76′ όμως ο Κίγκαν έκανε το 1-1, στο 85′ ο «Διόσκουρός» του στην επίθεση Τζον Τόσακ έβαλε μπροστά στο σκορ τους φιλοξενούμενους και στο 89′ ο Ρέι Κένεντι σφράγισε τον τίτλο με έναν πόντο διαφορά!

Τίτλος Νο. 10 (1976 – 1977)

14 Μαΐου 1977

Λίβερπουλ – Γουέστ Χαμ 0-0

Μία από τις πιο επιτυχημένες σεζόν στην ιστορία της ομάδας του λιμανιού. Ο τίτλος ήρθε μία αγωνιστική πριν από το τέλος της περιόδου, με το 0-0 εντός κόντρα στη Γουέστ Χαμ να κρατά σε απόσταση ασφαλείας τη δεύτερη Μάντσεστερ Σίτι.

Μία εβδομάδα αργότερα, η ομάδα του Πέισλι έχασε στον τελικό Κυπέλλου από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά αποζημίωσε τους οπαδούς της τέσσερις μέρες μετά, κατακτώντας το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία της με νίκη επί της Γκλάντμπαχ στη Ρώμη. Αυτό ήταν και το τελευταίο ματς στα κόκκινα για τον μεγάλο Κέβιν Κίγκαν. Η εποχή Κένι Νταλγκλίς όμως ήταν προ των πυλών…

Τίτλος Νο. 11 (1978 – 1979)

8 Μαΐου 1979

Λίβερπουλ – Άστον Βίλα 3-0

Οι παλιοί λένε ότι αυτή η Λίβερπουλ είναι η καλύτερη όλων των εποχών όσον αφορά το πρωτάθλημα, κατακτώντας τον τίτλο με ρεκόρ βαθμών (68 με σύστημα δύο πόντων για τη νίκη), μόλις 16 γκολ παθητικό (δέχτηκε μόνο 4 εντός έδρας!) και ανέπαφη εστία σε 28 από τις 42 αγωνιστικές!

Η ενδεκάδα των Κλέμενς, Φιλ Νιλ, Άλαν Κένεντι, Τόμπσον, Ρ. Κένεντι, Άλαν Χάνσεν, Νταλγκλίς, Τζίμι Κέις, Ντέιβιντ Τζόνσον, Τέρι ΜακΝτέρμοτ και Γκρέιαμ Σούνες μπαίνει κάλλιστα ατόφια στο Hall of Fame του συλλόγου. Ο τίτλος ήρθε με οκτώ πόντους διαφορά από τον δεύτερο και κατακτήθηκε τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος σε ένα καυτό «Άνφιλντ» με νίκη επί της Βίλα, χάρη σε τέρματα των Α. Κένεντι, Νταλγκλίς και ΜακΝτέρμοτ. Έπρεπε να περάσουν 41 χρόνια ώστε οι φίλοι της Λίβερπουλ να ξαναδούν την ομάδα τους να κυριαρχεί στο πρωτάθλημα με τέτοιο τρόπο…

Τίτλος Νο. 12 (1979 – 1980)

3 Μαΐου 1980

Λίβερπουλ – Άστον Βίλα 4-1

Η ομάδα του Πέισλι συνέχισε με κεκτημένη ταχύτητα από την προηγούμενη χρονιά.

Κρατώντας απόρθητο το «Άνφιλντ» σε ολόκληρο το πρωτάθλημα, κατέκτησε τον τίτλο μαθηματικά για δεύτερη σερί σεζόν με εντός έδρας νίκη επί της Άστον Βίλα, μία αγωνιστική πριν το τέλος. Ο αρχισκόρερ Τζόνσον άνοιξε το σκορ στο 3′ και πέτυχε το δεύτερο προσωπικό του γκολ στο 72′, ενώ ενδιάμεσα σκόραρε ο Άβι Κόεν (50′). Ένα αυτογκόλ του Μπλέικ στο 78′ ολοκλήρωσε άλλη μία επιτυχημένη περίοδο.

Τίτλος Νο. 13 (1981 – 1982)

15 Μαΐου 1982

Λίβερπουλ – Τότεναμ 3-1

Μία μεταβατική σεζόν με ευτυχές τέλος που έβαλε τα θεμέλια άλλης μίας all time classic γενιάς, χάρη στις εύστοχες επιλογές του Πέισλι. Το καλοκαίρι του 1981, παίκτες όπως οι Μπρους Γκρόμπελααρ, Μαρκ Λόρενσον, Ίαν Ρας, Ρόνι Γουίλαν και Κρεγκ Τζόνστον θα μετακόμιζαν στο «Άνφιλντ» ή θα αποκτούσαν πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο, υποσκελίζοντας βασικούς προηγούμενων ετών.

Τα Χριστούγεννα η ομάδα του Πέισλι ήταν στην 12η θέση αλλά από εκείνη τη στιγμή έχασε μόνο δύο ματς και τελείωσε με αήττητο 16 αγώνων. Η μαθηματική κατάκτηση του τίτλου ήρθε μία αγωνιστική πριν από το τέλος κόντρα στην Τότεναμ, στην επιστροφή για πρώτη φορά του μεγάλου Ρέι Κλέμενς στο «Άνφιλντ» ως αντίπαλος, υπερασπιζόμενος την εστία των Λονδρέζων. Οι «σπερς» προηγήθηκαν με τρομερό σουτ του Γκλεν Χοντλ, όμως οι Λόρενσον, Νταλγκλίς και Γουίλαν έκαναν την ανατροπή….

Τίτλος Νο. 14 (1982 – 1983)

30 Απριλίου 1983

Τότεναμ – Λίβερπουλ 2-0

Στην τελευταία χρονιά του Πέισλι, οι «ρεντς» κατέκτησαν το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα με χαρακτηριστική άνεση. Παρ’ όλο που είχαν πέντε ήττες και μία ισοπαλία στις έξι τελευταίες αγωνιστικές, τερμάτισαν 11 πόντους πίσω από τη δεύτερη Γουότφορντ! Το πρωτάθλημα εξασφαλίστηκε τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος, καθώς παρά την ήττα από την Τότεναμ από δύο γκολ του Άρτσιμπαλντ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – η μόνη που θα μπορούσε να την πιάσει μαθηματικά εκείνη τη χρονική στιγμή, αλλά τερμάτισε τελικά τρίτη -, έφερε ισοπαλία στην έδρα της Νόριτς.

Τίτλος Νο. 15 (1983 – 1984)

12 Μαΐου 1984

Νοτς Κάουντι – Λίβερπουλ 0-0

Το καλοκαίρι του 1983, ο Μπομπ Πέισλι αποσύρθηκε από τους πάγκους μετά από εννέα χρόνια με έξι πρωταθλήματα και τρία Πρωταθλητριών. Όπως ο ίδιος ως βοηθός είχε διαδεχτεί τον Σάνκλι, έτσι στη θέση του μετά τη συνταξιοδότησή του βρέθηκε το «δεξί χέρι» του Τζο Φέιγκαν.

Business as usual καθώς οι «ρεντς» κυριάρχησαν απόλυτα, κατακτώντας το Λιγκ Καπ Αγγλίας, το τρίτο σερί πρωτάθλημα με έξι πόντους διαφορά από Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Σαουθάμπτον, αλλά και το τέταρτο Κύπελλο Πρωταθλητριών, μέσα στην έδρα της Ρόμα! Ο Φέιγκαν έγινε έτσι ο πρώτος προπονητής αγγλικής ομάδας που κατέκτησε τρεμπλ…

Τίτλος Νο. 16 (1985 – 1986)

3 Μαΐου 1986

Τσέλσι – Λίβερπουλ 0-1

Μία επική σεζόν που ολοκληρώθηκε με μνημειώδη τρόπο για τους «ρεντς» και τον Κένι Νταλγκλίς, που δικαιολόγησε απόλυτα τον τίτλο του King Kenny. Στο ξεκίνημα της περιόδου, ο Σκωτσέζος αντικατέστησε στον πάγκο τον Τζο Φέιγκαν – ο οποίος δεν άντεξε τον συναισθηματικό φόρτο της τραγωδίας του Χέιζελ -, στον διπλό ρόλο του παίκτη – προπονητή. Η χρονιά δεν ξεκίνησε όπως περίμεναν στο «Άνφιλντ» αλλά από τον Φεβρουάριο και μετά έτρεξε αήττητο σερί. Στην τελική ευθεία προερχόταν από επτά σερί νίκες και ήθελε άλλη μία στην έδρα της Τσέλσι για να κατακτήσει τον τίτλο.

Στο 23ο λεπτό, ο Τζιμ Μπέγκλιν έκανε τη μπαλιά στον Νταλγκλίς, ο παίκτης – προπονητής στόπαρε με το στήθος και σούταρε για να πετύχει το γκολ – πρωτάθλημα! Λίγες μέρες αργότερα, η Λίβερπουλ κέρδισε και την Έβερτον στον τελικό Κυπέλλου κάνοντας για πρώτη φορά νταμπλ, στην παρθενική σεζόν του Σκωτσέζου ως προπονητής…

Τίτλος Νο. 17 (1987 – 1988)

2 Μαΐου 1988

Λίβερπουλ – Σαουθάμπτον 1-1

Το καλοκαίρι του 1987 ο Νταλγκλίς προχώρησε σε μερικές από τις πιο επιτυχημένες καλοκαιρινές μεταγραφικές επιλογές στην ιστορία του συλλόγου. Δίπλα στον επιθετικό Τζον Όλντριτζ -που είχε αποκτηθεί την περασμένη άνοιξη για να αντικαταστήσει τον Ίαν Ρας που μετακόμισε στη Γιουβέντους-, αφίχθη ο επιθετικός Πίτερ Μπίρντσλι, ο μέσος Ρέι Χάουτον και ο «μάγος» εξτρέμ Τζον Μπαρνς. Αποτέλεσμα; Μία από τις πιο ελκυστικές ομάδες της Λίβερπουλ όλων των εποχών με αήττητο 37 αγώνων σε όλες τις διοργανώσεις από το ξεκίνημα της σεζόν έως τα τέλη Φεβρουαρίου!

Ο τίτλος κατακτήθηκε τέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος, σε μία περίοδο με μόλις δύο ήττες σε 40 αγώνες πρωταθλήματος. Μοναδικό ψεγάδι στη χρονιά, η ήττα στον τελικό Κυπέλλου από την «Τρελή Συμμορία» της Γουίμπλεντον.

Τίτλος Νο. 18 (1989 – 1990)

28 Απριλίου 1990

Λίβερπουλ – ΚΠΡ 2-1

Προερχόμενη από την τραγωδία του Χίλσμπορο και την απώλεια του τίτλου του 1989 την τελευταία αγωνιστική, η ομάδα του Κένι Νταλγκλίς έκανε αντεπίθεση το 1989-90 και επέστρεψε στην κορυφή. Τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος, οι «κόκκινοι» υποδέχτηκαν την ΚΠΡ, η οποία προηγήθηκε με τον Ουέγκερλι στα πρώτα λεπτά. Στο 40′ όμως ο Ρας -που είχε επιστρέψει από την Ιταλία- ισοφάρισε σε 1-1 και στο 63′ ο Μπαρνς με πέναλτι έγραψε το τελικό 2-1. Την ίδια ώρα η δεύτερη Άστον Βίλα κόλλησε στο 3-3 με τη Νόριτς και έμεινε τέσσερις πόντους πίσω από τη Λίβερπουλ. Όμως έχοντας μόνο ένα ματς να δώσει ακόμα, ο 18ος τίτλος είχε σφραγιστεί και μαθηματικά για τους «κόκκινους», που τελικά θα τον κατακτούσαν με εννέα πόντους διαφορά.

«Ο τίτλος πανηγυρίστηκε με αξιοπρέπεια και καλούς τρόπους», σχολίασαν οι Times, καθώς η ατμόσφαιρα στο «Άνφιλντ» ήταν ακόμα επηρεασμένη από το τραύμα του Χίλσμπορο. Λίγους μήνες μετά, ο Νταλγκλίς θα υπέβαλλε την παραίτησή του, ανοίγοντας έναν κύκλο ανομβρίας στο πρωτάθλημα, που χρειάστηκε 30 χρόνια για να κλείσει…

Τίτλος Νο. 19 (2019-20)

25 Ιουνίου 2020

Τσέλσι – Μάντσεστερ Σίτι 2-1

Το ξεκίνημα – ρεκόρ της ομάδας του Γιούργκεν Κλοπ την έφερε μόλις δύο νίκες πριν από τη λύτρωση, πριν έρθει ο κορωνοϊός για να θέσει σε αμφισβήτηση το τέλος της αναμονής δεκαετιών. Μετά από τρίμηνη διακοπή η σεζόν ξεκίνησε ξανά εν μέσω καλοκαιριού και με άδειες εξέδρες. Μετά την μουδιασμένη ισοπαλία απέναντι στην Έβερτον, η Λίβερπουλ κέρδισε άνετα την Κρίσταλ Πάλας, φτάνοντας μία ανάσα από τον τίτλο. Η νίκη της Τσέλσι επί της Σίτι ήταν που έφερε τη μαθηματική κατάκτηση επτά αγωνιστικές πριν το τέλος (!), με τους παίκτες να πανηγυρίζουν σε ξενοδοχείο και τους οπαδούς στους δρόμους της πόλης…

Our history continues… pic.twitter.com/7PlqeIZy5m

— Liverpool FC (Premier League Champions ?) (@LFC) June 25, 2020