Από την άλλη πλευρά, μερικοί πολύ λιγότερο επιφανείς παίκτες, είχαν την τύχη να βρεθούν στη σωστή ομάδα, την κατάλληλη στιγμή και θα έχουν να πουν πάντα μια εντυπωσιακή ιστορία στα παιδιά και στα εγγόνια τους όταν θα κάνουν αναδρομή στην καριέρα τους.
Παρακάτω παραθέτουμε έξι από τους πιο τυχερούς παίκτες που έχουν πάρει το πολύτιμο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ, την τελευταία δεκαετία, χωρίς να έχουν κάποια ιδιαίτερη επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας τους.
ΡΑΪΑΝ ΜΠΕΡΤΡΑΝΤ (ΤΣΕΛΣΙ)
Ήταν μία απρόβλεπτη επιλογή από τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο ο Ράιαν Μπέρτραντ, ένας ποδοσφαιριστής που δεν είχε παίξει ποτέ στο Τσάμπιονς Λιγκ πριν κάνει το ντεμπούτο του στη μεγαλύτερη σκηνή όλων.
Είχε αγωνιστεί ελάχιστα στους Λονδρέζους και πέρασε πολλά από τα προηγούμενα 6 χρόνια, ως δανεικός σε ομάδες κατώτερων κατηγοριών.
Στον τελικό του 2012 στο Μόναχο με αντίπαλο την Μπάγερν, ξεκίνησε στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής, με την εντολή να βοηθάει τον Άσλεϊ Κόουλ, στο μαρκάρισμα του Λαμ και του Ρόμπεν. Είχε αντικατασταθεί στο 73ο λεπτό από τον Μαλουντά. Μέτρησε μόλις 3 εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ, πριν δοθεί στην Σαουθάμπτον τον Φεβρουάριο του 2015.
ΖΟΣΕ ΜΠΟΣΙΝΓΚΟΥΑ (ΤΣΕΛΣΙ)
Ο τελικός του 2012 ήταν η δεύτερη γεύση του Μποσίνγκουα από τη δόξα του Τσάμπιονς Λιγκ, έχοντας επίσης κερδίσει το τρόπαιο με την Πόρτο το 2004. Εκείνη τη χρονιά είχε μείνει στον πάγκο και είχε ξεκινήσει βασικός ο Πάουλο Φερέιρα, αλλά οι ρόλοι τους αντιστράφηκαν οκτώ χρόνια αργότερα.
Αντιμετώπισε προβλήματα στη δεξιά πλευρά, αλλά έκανε ότι μπορούσε για να μην δημιουργηθούν κίνδυνοι για την εστία της ομάδας του, μέχρι βέβαια το 83ο λεπτό, που άνοιξε το σκορ ο Μίλερ. Τελικά πέντε λεπτά αργότερα ισοφάρισε ο Ντρογκμπά, ο Αφρικανός επιθετικός που πέτυχε και το νικητήριο γκολ στη διαδικασία των πέναλτι. Ο Μποσίνγκουα, έφυγε από την Τσέλσι εκείνο το καλοκαίρι και την επόμενη σεζόν υποβιβάστηκε με την ΚΠΡ.
ΖΕΡΕΜΙ ΜΑΤΙΕ (ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ)
Ο Γάλλος δεν ήταν τίποτε άλλο από ένας βοηθητικός στόπερ, σε μία φοβερή ομάδα που «μπάλωνε» τρύπες όταν υπήρχαν προβλήματα με απουσίες στην άμυνα. Αποκτήθηκε από τη Βαλένθια το καλοκαίρι του 20014 για να βοηθήσει είτε στο αριστερό άκρο της άμυνας, είτε ως στόπερ.
Πριν φτάσει στη Βαρκελώνη, είχε κερδίσει μόλις ένα τρόπαιο στην καριέρα του, το Λιγκ Καπ Γαλλίας με την Σοσό το 2004. Σύντομα ο Ματιέ γέμισε με…ασημικά, κατακτώντας πρωτάθλημα Ισπανίας και Τσάμπιονς Λιγκ, στην πρώτη του σεζόν στους Καταλανούς. Στον τελικό του 2015 με τη Γιουβέντους, μπήκε στο παιχνίδι στις καθυστερήσεις, αντικαθιστώντας τον Ράκιτιτς και ενώ η ομάδα του προηγούνταν με 2-1. Τελικά λίγο αργότερα ο Νεϊμάρ έγραψε το τελικό 3-1.
ΚΙΚΟ ΚΑΣΙΓΙΑ (ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ)
Ο Κίκο Κασίγια, παρακολουθούσε από τον πάγκο τις προσπάθειες των συμπαικτών του που τελικά έφτασαν στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 2016. Ήταν κάτι συνηθισμένο για τον Ισπανό, αφού τον ίδιο ρόλο είχε και στους 2 επίσης κερδισμένους, προηγούμενους τελικούς. Ο Κασίγια έφυγε από το «Μπερναμπέου» τον Ιανουάριο του 2019, με προορισμό την Αγγλία και την Λιντς. Έχει κάνει αρκετά σοβαρά λάθη κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Τσάμπιονσιπ και επίσης κρίθηκε ένοχος για επίθεση με ρατσιστικό περιεχόμενο στον Τζόναθαν Λέκο, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα απέναντι στην Τσάρλτον, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί με αποκλεισμό 8 αγώνων και πρόστιμο 68,5 χιλιάδων ευρώ.
ΧΕΣΕ ΡΟΝΤΡΙΓΚΕΣ
Ο Χεσέ Ροντρίγκες ήταν καθισμένος δίπλα στον Κασίγια στον πάγκο, στον τελικό του 2016 στο «Σαν Σίρο» όταν η Ρεάλ νίκησε τους μισητούς συμπολίτες της Ατλέτικο στα πέναλτι.
Η Χεσέ έφυγε στη συνέχεια για την Παρί Σεν Ζερμέν αντί 25 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά φόρεσε μόλις 10 φορές σε 4 χρόνια τη φανέλα των πρωταθλητών Γαλλίας, παίζοντας κατά σειρά δανεικός σε Λας Πάλμας, Στόουκ Σίτι, Μπέτις και Σπόρτινγκ Λισαβόνας.
ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΜΟΡΕΝΟ (ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ)
Η κίνηση της Λίβερπουλ να δαπανήσει 9 εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση του Άντι Ρόμπερτσον από τη Χαλ, ξεχωρίζει ως μία από τις μεγαλύτερες ευκαιρίες στη σύγχρονη ποδοσφαιρική ιστορία.
Η Σκωτσέζος αριστερός μπακ, θεωρείται πλέον ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες παγκοσμίως στη θέση του, οπότε μπορούμε να πούμε ότι ο Αλμπέρτο Μορένο στάθηκε άτυχος που κλήθηκε να ανταγωνιστεί έναν τόσο ποιοτικό παίκτη.
Ο Μορένο είχε άφθονη ενέργεια και ενθουσιασμό στο παιχνίδι του, αλλά ήταν επιρρεπής στο λάθος και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στη δυσκολίες και γενικότερα στις πολλές «δουλειές» που πρέπει να κάνει ένας σύγχρονος μπακ για να ξεχωρίσει. Τρεις μέρες μετά τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ πέρυσι, ο Ισπανός έμεινε ελεύθερος από τη Λίβερπουλ και υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο στη Βιγιαρεάλ.