Από την ημέρα που ο Πορτογάλος ανέλαβε την Γιουνάιτεντ και ο Καταλανός την Σίτι, πολλοί είχαν σημειώσει στο ημερολόγιό τους την 10η Σεπτεμβρίου και το μεγάλο τοπικό ντέρμπι της Πρέμιερ Λιγκ ως ένα από τα highlights της σεζόν.
Λογικό, μια και όταν Μουρίνιο και Γκουαρδιόλα βρίσκονται στο ίδιο γήπεδο, από το 1996 ως τώρα, ο ποδοσφαιρικός πλανήτης κρατά την ανάσα του. Το χρονικό της σχέσης των δύο Ιβήρων, θα το ζήλευε και ο καλύτερος σεναριογράφος…
Οι αγκαλιές στα χρόνια της Μπαρτσελόνα
Η κοινή τους ιστορία ξεκινά το 1996, όταν ο θρυλικός σερ Μπόμπι Ρόμπσον μετακόμισε από την Πόρτο στην Καταλονία, παίρνοντας μαζί του στην Μπαρτσελόνα έναν νεαρό συνεργάτη.
Δεν ήταν άλλος από τον Ζοσέ Μουρίνιο, έναν άβγαλτο τότε Πορτογάλο προπονητή ο οποίος είχε προσληφθεί απο τον Άγγλο τεχνικό για να τον βοηθά στις μεταφράσεις στα χρόνια της Σπόρτινγκ Λισσαβόνας. Ο Μουρίνιο, αποδείχτηκε εξ’ ίσου ικανός και στο προπονητικό κομμάτι και έτσι συνόδευσε τον Ρόμπσον και στις επόμενες δουλειές του.
Στην Βαρκελώνη ήταν που ο Μουρίνιο συναντήθηκε για πρώτη φορά στο ίδιο περιβάλλον με τον Πεπ Γκουαρδιόλα, είδωλο των οπαδών των Καταλανών λόγω εντοπιότητας και σπουδαίων εμφανίσεων στη μεσαία γραμμή, ως μέλος της «ντριμ – τιμ» του Γιόχαν Κρόιφ.
Ανατρέχοντας σε εκείνη την περίοδο (που σημαδεύτηκε από κατακτήσεις πρωταθλημάτων, Κυπέλλων, αλλά και του Κυπέλλου Κυπελλούχων), ο Γκουαρδιόλα χαρακτηρίζει απλά επαγγελματική την σχέση τους:
«Φιλία…Όχι δεν ήταν ακριβώς φιλία, αλλά μία λειτουργική σχέση. Μιλούσαμε όταν είχαμε αμφότεροι αμφιβολίες για κάποια πράγματα και ανταλάσσαμε ιδέες, όμως δεν ήταν μία σχέση που μας καθόρισε. Ήταν απλά ο βοηθός του κυρίου Ρόμπσον κι εγώ ήμουν παίκτης».
Παρά την «ψυχρότητα» που αποπνέει η δήλωση Γκουαρδιόλα, το παρακάτω πανηγυρικό video από επιτυχία της Μπάρτσα εκείνη την εποχή, δείχνει ότι οι σχέσεις τους ήταν αν μη τι άλλο θερμές:
Η αρχή της κόντρας
Η κοινή πορεία των δύο αποψινών αντιπάλων στο «Καμπ Νόου» διακόπηκε το 2000. Τότε ο Μουρίνιο – που έμεινε στην Βαρκελώνη και μετά τον Ρόμπσον – μετακόμισε στην Μπενφίκα για να ακολουθήσει τον δικό του προπονητικό δρόμο, πρώτα ως assistant και λίγο αργότερα ως πρώτος προπονητής. Έναν χρόνο αργότερα, ο Γουαρδιόλα αποχώρησε και αυτός από το «Καμπ Νόου», για να περάσει τα τελευταία χρόνια της ποδοσφαιρικής του καριέρας σε Ιταλία, Κατάρ και Μεξικό.
Το ποιος από τους δύο όμως θα επέστρεφε στους «μπλαουγκράνα» για την κορυφαία δουλειά στον σύλλογο, αποτέλεσε για πολλούς και την απαρχή της κόντρας τους.
Έναν χρόνο μετά την «συνταξιοδότηση» ως ποδοσφαιριστής (2007), ο Γκουαρδιόλα γύρισε στο «Καμπ Νόου» και έγινε προπονητής της β’ ομάδας της Μπαρτσελόνα, με βοηθό του τον Τίτο Βιλανόβα. Την ίδια εποχή, ο Ζοσέ Μουρίνιο είχε δώσει ήδη στον εαυτό του το προσωνύμιο του «εκλεκτού», έχοντας οδηγήσει την Πόρτο στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ και την Τσέλσι στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ. Η πρώτη θητεία του στους Λονδρέζους όμως τελείωσε άδοξα τον Σεπτέμβριο του 2007 και ο Πορτογάλος έμεινε ανενεργός τους επόμενους μήνες, περιμένοντας την επόμενη ευκαιρία.
Αυτή, έδειξε να παρουσιάζεται το καλοκαίρι του 2008, με την Μπαρτσελόνα να ψάχνει τον διάδοχο του Φρανκ Ράικαρντ στον πάγκο.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ισπανικού Τύπου, ο Μουρίνιο ήταν ένας από τους πρώτους που προσεγγίστηκαν από τον τότε πρόεδρο των Καταλανών Τζουάν Λαπόρτα. Το ότι ο Πορτογάλος είχε τα προσόντα για την δουλειά ήταν αδιαμφισβήτητο, έχοντας κατακτήσει τίτλους σε Πόρτο και Τσέλσι, αλλά γνωρίζοντας καλά και τα κατατόπια του «Καμπ Νόου».
Ο ίδιος ο Μουρίνιο είχε όνειρο να επιστρέψει στην Μπαρτσελόνα ως προπονητής και μάλιστα – πάντα σύμφωνα με τους Ισπανούς – προόριζε για την θέση του βοηθού τον…Πεπ Γκουαρδιόλα!
Ο Καταλανός, είχε αποδειχτεί ικανότατος στην δεύτερη ομάδα, οδηγώντας την σε διαδοχικές ανόδους κατηγοριών, με ένα στυλ ποδοσφαίρου πιστό στις αρχές που είχε εμφυσήσει ο Γιόχαν Κρόιφ. Έτσι, αποτελούσε προφανή επιλογή για «νο. 2» πίσω από τον Μουρίνιο.
Αυτές οι ικανότητες του Γκουαρδιόλα, ήταν τελικά αυτές που «έκοψαν» τον Μουρίνιο από τον πάγκο. Παρά την θητεία του στο «Καμπ Νόου» και τις μετέπειτα επιτυχίες του, ο Μουρίνιο για πολλούς στην διοίκηση της Μπαρτσελόνα παρέμενε ο «διερμηνέας», ενώ ο Γκουαρδιόλα ήταν «το δικό τους παιδί».
«Την ύστατη ώρα, υπήρξαν φωνές που μου έλεγαν ότι ίσως έπρεπε να σκεφτώ τον Γκουαρδιόλα, που μόλις είχε ανεβάσει την β’ ομάδα», έχει δηλώσει ο Λαπόρτα. Η απόφαση είχε ληφθεί. Ο Γκουαρδιόλα θα έπαιρνε την πρώτη ευκαιρία του ως πρώτος προπονητής. Για τον Μουρίνιο, η πόρτα του «Καμπ Νόου» θα παρέμενε αυτή τη φορά κλειστή…
Με φόντο την κούπα με τα μεγάλα αυτιά
Κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν αν ο Λαπόρτα επέλεγε τον Μουρίνιο, σίγουρα όμως πέτυχε διάνα με την πρόσληψη Γουαρδιόλα, ο οποίος κατέκτησε και τους πέντε τίτλους που διεκδίκησε την σεζόν 2008-09.
Ο Πορτογάλος την ίδια ώρα, αναλάμβανε το δύσκολο έργο του να ξανακάνει νικήτρια σε ευρωπαϊκό επίπεδο την Ίντερ.
Η απόσταση Βαρκελώνης – Μιλάνου όμως, αποδείχτηκε πολύ μικρή για να…χωρίσει τους παλιόφιλους. Και όταν Μπαρτσελόνα και Ίντερ κλήθηκαν να συγκρουστούν για τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 2009-10, το αποτέλεσμα ήταν εκρηκτικό (κυριολεκτικά)!
Λίγες μέρες πριν από το πρώτο ματς, η έκρηξη του ισλανδικού ηφαιστείου με το όνομα…σιδηρόδρομο καθήλωσε τις αεροπορικές πτήσεις σε όλη την Ευρώπη, αναγκάζοντας την αποστολή της Μπαρτσελόνα να ταξιδέψει με τρένο στην Βόρεια Ιταλία.
Οι…αποκαμωμένοι Καταλανοί, δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στην υψηλή ένταση που είχε εμφησύσει ο Μουρίνιο στους παίκτες των «νερατζούρι» και το 3-1 του «Μεάτσα», έδωσε σημαντικό προβάδισμα στην Ίντερ για την πρόκριση στον τελικό. Η ρεβάνς, ήταν η ευκαιρία του Μουρίνιο να δώσει την απάντησή του σε αυτούς που τον απέρριψαν, μέσα στο ίδιο το σπίτι τους.
Οκτώ μέρες αργότερα στο «Καμπ Νόου», οι παίκτες της Μπάρτσα πολιόρκησαν την εστία της Ίντερ για ένα ολόκληρο ενενηντάλεπτο και ειδικά μετά την αποβολή του Μότα στο α’ μέρος, το ματς έμοιαζε με μονότερμα. Οι Καταλανοί σκόραραν προς το τέλος, αλλά το 1-0 δεν ήταν αρκετό και η Ίντερ πήρε το εισιτήριο για τον τελικό του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Ο πραγματισμός του Πορτογάλου, είχε νικήσει τον ποδοσφαιρικό ιδεαλισμό του Γκουαρδιόλα.
Ο Μουρίνιο, με την λήξη έκανε μία…επική κούρσα μέσα στο χορτάρι, με τον Βίκτορ Βαλδές να προσπαθεί να τον σταματήσει και τα ψεκαστικά του γηπέδου να τον καταβρέχουν. Λίγο τον ένοιαζε!
«Αυτή είναι η καλύτερη ήττα της ζωής μου. Κρίμα που δεν μπορούσα να παίξω. Δεν θα ήμουν καλός, αλλά θα έχυνα το αίμα μου στον αγωνιστικό χώρο, όπως οι παίκτες μου», είπε ο Μουρίνιο, που ολοκλήρωσε την αποστολή του κατακτώντας το «τρεμπλ» σε Ιταλία και Ευρώπη με την Ίντερ.
Το «ελ κλάσικο» των προπονητών
Ο τελικός Τσάμπιονς Λιγκ του 2010, ήταν και το τελευταίο ματς του Μουρίνιο στον πάγκο της Ίντερ. Τρεις μέρες μετά, ανακοινώθηκε από την Ρεάλ, έχοντας αποδείξει ότι ήταν ουσιαστικά ο μόνος που μπορούσε να σταματήσει την ποδοσφαιρική «μηχανή» του Γκουαρδιόλα.
Οι δύο παλιόφιλοι, έμελλε να συναντηθούν συνολικά 11 φορές μέσα σε 2 χρόνια, με την κόντρα τους να παίρνει διαστάσεις…«ελ κλάσικο»! Η πρώτη εμπειρία του Μουρίνιο σε τέτοια ντέρμπι ήταν τραυματική, με την Μπαρτσελόνα να παίρνει την εκδίκησή της από τον «εκλεκτό», συντρίβοντας την Ρεάλ με 5-0 εντός έδρας τον Νοέμβριο του 2010. «Οι παίκτες μου δεν έπαιξαν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους», απεφάνθη ο Μουρίνιο. «Όλος ο κόσμος είδε ότι παίξαμε με τον τρόπο που θέλαμε», έλεγε ο θριαμβευτής Πεπ.
Το διάστημα 16 Απριλίου έως 3 Μαΐου του 2011, οι δυό τους …βαρέθηκαν να αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, σε τέσσερα «κλάσικος» στην σειρά. Ένα για το πρωτάθλημα με την Μπαρτσελόνα να παίρνει 1-1 στο «Μπερναμπέου» και ένα δεύτερο στο Κύπελλο, με τον Μουρίνιο να επικρατεί αυτή την φορά, στερώντας το τρόπαιο από τον αντίπαλό του. Οι Καταλανοί είχαν παράπονα από την διαιτησία και την στάση του Μουρίνιο, με τον Γκουαρδιόλα να ξεσπά πριν τις διπλές αναμετρήσεις στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ:
«Αύριο στις 8.45, θα αναμετρηθούμε στον αγωνιστικό χώρο. Εκτός γηπέδου έχει ήδη κερδίσει και κερδίζει όλη τη σεζόν. Ας του δώσει κάποιος ένα Τσάμπιονς Λιγκ γι’ αυτό, ώστε να το απολαύσει και να το πάρει σπίτι του. Στην αίθουσα Τύπου είναι το γ…νο αφεντικό και αυτός που ξέρει περισσότερα απ’ όλους τους άλλους»! Η Μπαρτσελόνα, πήρε το προβάδισμα για τον τελικό με 2-0 στο «Μπερναμπέου». Στο 1-1 της ρεβάνς ο Μουρίνιο δεν ήταν καν εκεί, καθώς είχε τιμωρηθεί από την ΟΥΕΦΑ για δηλώσεις του στις οποίες υπονοούσε καλές σχέσεις της Μπαρτσελόνα και του Γκουαρδιόλα με την ευρωπαϊκή ομοσπονδία:
«Μία μέρα, ο Γκουαρδιόλα θα πρέπει να κερδίσει αυτή την διοργάνωση με τον κανονικό τρόπο. Αν πω στην ΟΥΕΦΑ πώς πραγματικά αισθάνομαι, τότε η καριέρα μου θα τελειώσει. Αντί γι’ αυτό, θα κάνω μία ερώτηση και ελπίζω μία μέρα να πάρω μία απάντηση. Γιατί; Γιατί Όβρεμπο; Γιατί
Μπουζάκα; Γιατί Ντε Μπλέικερε; Γιατί Σταρκ; Γιατί; Γιατί σε κάθε ημιτελικό γίνονται τα ίδια. Μιλάμε για μία πραγματικά φανταστική ομάδα, οπότε γιατί χρειάζονται κάτι τέτοιο; Γιατί μία τέτοια ομάδα να χρειάζονται κάτι έξτρα τόσο εξόφθαλμο που μπορεί να το δουν όλοι;».
Η σεζόν 2011-12, ήταν η τελευταία στην οποία οι δύο προπονητές βρέθηκαν αντίπαλοι στην Ισπανία, με άλλα έξι «κλάσικος» να προστίθενται στο παλμαρέ. Η κόντρα ξεκίνησε ήδη από το πρώτο στο πλαίσιο του Σούπερ Καπ Ισπανίας, με τον Μουρίνιο να συλλαμβάνεται από τον τηλεοπτικό φακό να προσπαθεί να…βγάλει το μάτι του βοηθού του Γκουαρδιόλα, Τίτο Βιλανόβα!
Το τέλος της σεζόν βρήκε τον Μουρίνιο να κατακτά επιτέλους τον πολυπόθητο τίτλο της Λα Λίγκα και τον Γκουαρδιόλα να αποχωρεί απλά ως Κυπελλούχος. Σύμφωνα με τους Ισπανούς, η ένταση των μονομαχιών με τον Πορτογάλο είχε εξαντλήσει τον Καταλανό, που αποφάσισε να κάνει μία ανάπαυλα από την προπονητική.
«Δική του είναι η ζωή, αλλά για μένα είναι ανήκουστο να μείνω εκτός πάγκων. Είναι νεότερος από μένα, αλλά εγώ δεν είμαι κουρασμένος», ήταν το…αποχαιρετιστήριο δώρο του Ζοσέ στον Πεπ…
«Τα στατιστικά είναι λάθος»
Έναν χρόνο μετά τον Γκουαρδιόλα, ήταν η σειρά του Μουρίνιο να αποχωρήσει από την Ισπανία και να επιστρέψει στην αγαπημένη του Τσέλσι, ενώ ο Καταλανός αναλάμβανε την Μπάγερν Μονάχου. Όλα έδειχναν ότι η κόντρα Ζοσέ – Πεπ που απασχόλησε για χρόνια το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο θα ατονούσε. Όχι όμως. Οι δυό τους, έμελλε να διασταυρώσουν τα ξίφη τους άλλη μία φορά – και τελευταία μέχρι σήμερα – όταν η Τσέλσι αντιμετώπισε την Μπάγερν στον τελικό του Σούπερ Καπ Ευρώπης (οι Λονδρέζοι ήταν κάτοχοι του Γιουρόπα Λιγκ και οι Βαυαροί νικητές του Τσάμπιονς Λιγκ).
Πριν από το ματς της Πράγας, οι δημοσιογράφοι έσπευσαν να διευκρινίσουν στον Μουρίνιο ότι το ρεκόρ του απέναντι στον Γκουαρδιόλα δεν είναι ακριβώς καλό. Τι το’ θελαν;
«Τα στατιστικά σας είναι πολύ λάθος. Πηγαίνετε να δείτε τι έγινε με την Ίντερ στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Κέρδισα το Κύπελλο στον τελικό της Βαλένθια, κέρδισα το Σούπερ Καπ, κατέκτησα το πρωτάθλημα», ήταν η πληρωμένη απάντηση του Μουρίνιο, που όμως είδε την ομάδα του να χάνει το τρόπαιο στα πέναλτι από τους Βαυαρούς.
Η βροχή στην Κίνα και το ντέρμπι του Μάντσεστερ
Το καλοκαίρι του 2016, έμελλε να φέρει τους δύο «ήρωες» της ιστορίας μας για άλλη μία φορά άμεσα αντίπαλους. Όχι μόνο στην ίδια χώρα, αλλά και στην ίδια πόλη, με τον Γκουαρδιόλα να αποχαιρετά την Μπάγερν για την Μάντσεστερ Σίτι και τον Μουρίνιο να κάνει το come back στο αγγλικό ποδόσφαιρο με την Γιουνάιτεντ, μετά την τραγική περσινή μισή σεζόν στην Τσέλσι.
Οι δυό τους ετοιμάζονταν για το πρώτο ντέρμπι του Μάντσεστερ το καλοκαίρι στην Ασία, στα πλαίσια τουρνουά προετοιμασίας. Μία καταιγίδα στην Κίνα όμως ματαίωσε το ραντεβού και το ανανέωσε για το Σάββατο
Λίγο πριν από το «φιλικό» που τελικά ματαιώθηκε, ο Μουρίνιο ρωτήθηκε για άλλη μία φορά περί της κόντρας του με τον Γκουαρδιόλα, με τα ΜΜΕ να αναρωτιούνται αν θα υπάρξει χειραψία μεταξύ τους.
«Γιατί να μην χαιρετηθούμε; Δουλέψαμε μαζί τρία χρόνια στην Μπαρτσελόνα. Ήμασταν αντίπαλοι σε άλλες ομάδες, αλλά είμαστε επαγγελματίες και έχουμε νορμάλ σχέση», απάντησε.
Ο Καταλανός από την πλευρά του ισχυρίστηκε το ίδιο, λέγοντας ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο αντίπαλός του θα δείξουν την «ευγένειά» τους.
Τελικά θα έχουν την ευκαιρία να την επιδείξουν το μεσημέρι του Σαββάτου στο «Όλντ Τράφορντ», αλλά μόλις ο διαιτητής σφυρίξει για όμως ευγένειες πλέον δεν θα χωρούν.
Γιατί από την Βαρκελώνη του 1996 έως το Μάντσεστερ του 2016 μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά, αλλά όχι και η «δίψα» για νίκη των δύο από τους κορυφαίους προπονητές του καιρού μας. Ειδικά όταν αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλον…