Ντάνι Μπλάντσφλαουερ: Ο παίκτης «θρύλος» της Τότεναμ

Ο Ντάνι Μπλάντσφλάουερ υπήρξε ένας ρομαντικός του ποδοσφαίρου, αλλά και ένας μπακ που έγραψε ιστορία με τη φανέλα της Τότεναμ, ένας «Μπεστ», πριν τον Τζορτζ Μπεστ.
Ο Βορειοϊρλανδός κεντρικός μέσος Ντάνι Μπλάντσφλαουερ, γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1926, στο Μπέλφαστ. Ήταν ο αρχηγός της Τότεναμ κατά τη διάρκεια της περιόδου του double του 1961. Κατετάγη ως ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία των «πετεινών» από τους «The Times» το 2009.
Είναι ίσως πιο γνωστός για την αναφορά του: «Η μεγάλη πλάνη για το παιχνίδι, είναι πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν στη νίκη. Δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Το παιχνίδι γίνεται για τη δόξα, είναι να κάνεις πράγματα με στυλ και με μία αίσθηση που σε κάνει να γίνεις καλύτερος, να βγεις εκεί έξω και να νικήσεις τον αντίπαλο, όχι να τον περιμένεις, πλήττοντας από βαρεμάρα».
Αγωνίστηκε κυρίως ως δεξιός μέσος και ήταν γνωστός για την ακρίβεια στη μεταβίβαση και την ικανότητά του να υπαγορεύει τον ρυθμό του παιχνιδιού. Θεωρήθηκε ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε το ποδόσφαιρο της Βορείου Ιρλανδίας, μέχρι την εμφάνιση του Τζορτζ Μπεστ. Ένας ρομαντικός του αθλήματος που επεδίωκε να αλλάξει τον τρόπο σκέψης γι’ αυτό. Έγινε ποδοσφαιρικός σταρ της εποχής του 1960 και υπήρξε ένας από τους πιο χαρισματικούς παίκτες της γενιάς του, κερδίζοντας μια επάξια μια θέση στο πάνθεον των ποδοσφαιρικών ηρώων.
Τα πρώτα του ερωτικά «σκιρτήματα» για την μπάλα τον οδήγησαν στην Γκλεντόραν. Η ομάδα της Βορείου Ιρλανδίας αποδείχθηκε πολύ μικρή για κείνον και τρία χρόνια αργότερα μεταγράφεται στην Μπάρνσλεϊ, έναντι του ποσού των 6.000 στερλινών. Η Μπάρνσλεϊ δεν είναι ικανή να καλύψει τις ποδοσφαιρικές φιλοδοξίες του και ύστερα από δύο σεζόν με απολογισμό 68 συμμετοχές και 2 γκολ, ο Μπλάντσφλάουερ γίνεται κάτοικος Μπέρμιγχαμ, για λογαριασμό της Άστον Βίλα, η οποία τον αποκτά έναντι 15.000 στερλινών. Μέσα σε μια τριετία (1951-1954) πρόλαβε να αγωνιστεί σε 155 αγώνες με τους «χωριάτες», σκοράροντας 10 τέρματα.
Το 1954 πωλείται στην Τότεναμ με 30.000 στερλίνες και μέσα σε μια δεκαετία (1954-1964) μετατρέπεται από απλό παίκτη σε ποδοσφαιρικό ήρωα ντυμένο σε «άσπρο και μπλε φόντο». Με τα «σπιρούνια» γνώρισε μέρες δόξας και αποτέλεσε τον εμβληματικό αρχηγό της ομάδας των αρχών της δεκαετίας του 1960, που υπήρξε η γονιμότερη -από πλευράς τίτλων- περίοδος του λονδρέζικου συλλόγου.
«Η μεγάλη πλάνη για το παιχνίδι, είναι πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν στη νίκη. Δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Το παιχνίδι γίνεται για τη δόξα, είναι να κάνεις πράγματα με στυλ και με μία αίσθηση που σε κάνει να γίνεις καλύτερος, να βγεις εκεί έξω και να νικήσεις τον αντίπαλο, όχι να τον περιμένεις, πλήττοντας από βαρεμάρα». Τα λόγια αυτά, ανήκουν στον Ντάνι Μπλάντσφλάουερ και αποτελούν παράλληλα, το κεντρικό μότο της Τότεναμ, της ομάδας που δόξασε και δοξάστηκε για μια δεκαετία.
Με την Τότεναμ κέρδισε το νταμπλ τη σεζόν 1960/61, όπως και το κύπελλο Αγγλίας της επόμενης σεζόν, ενώ η σεζόν 1962/63 τον βρήκε να κατακτά με τα «σπιρούνια» το Κύπελλο Εκθέσεων, κάτι που κατόρθωνε για πρώτη φορά αγγλικός σύλλογος. Η συμβολή του Βορειοϊρλανδού μέσου στο να αλλάξει το αγωνιστικό προφίλ της Τότεναμ και να την μετατρέψει σε ομάδα τίτλων ήταν καθοριστική. Οι λονδρέζοι ζούσαν στιγμές δόξας και ο Μπλάντσφλάουερ ανακηρύχθηκε δύο φορές καλύτερος παίκτης στο Νησί (1958, 1961), κάτι που λίγοι έχουν πετύχει μέχρι και σήμερα. Το ποδόσφαιρο είναι μια θρησκεία… δίχως άπιστους και αυτοί της Τότεναμ, είχαν βρει το δικό τους είδωλο στο πρόσωπο του Ντάνι Μπλάντσφλάουερ, τον οποίο ανέδειξαν το 2009 σε ψηφοφορία Καλύτερο Παίκτη στην Ιστορία του Συλλόγου. Μετά από 10 χρόνια παρουσίας στο «Γουάιτ Χαρ Λέιν», όπου άφησε το στίγμα του μετρώντας 382 συμμετοχές και 21 τέρματα, στις 5 Απριλίου του 1964 αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση σε ηλικία 38 ετών.
Από το 1949 έως το 1963 αποτέλεσε ενεργό μέλος της εθνικής ομάδας της χώρας του, φορώντας το εθνόσημο 56 φορές. Μάλιστα, αγωνίστηκε αρκετές φορές με το Βορειοϊρλανδικό συγκρότημα, έχοντας ως συμπαίκτη τον αδελφό του, Τζάκι, ο οποίος σκοτώθηκε στην αεροπορική τραγωδία του Μονάχου το 1958, όντας μέλος των «μπέμπηδων». Εκείνη τη χρονιά και παρά το βαρύ πένθος, έδωσε το παρών στη μεγαλύτερη διασυλλογική γιορτή του ποδοσφαίρου, λαμβάνοντας μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958.
Το ποδόσφαιρο ήταν το οξυγόνο που ανέπνεε, και η αγάπη του για τον «βασιλιά των σπορ» συνεχίστηκε με άλλη μορφή. Αποσύρθηκε για μερικά χρόνια από το ποδόσφαιρο και επέστρεψε ως προπονητής και αργότερα σαν σχολιαστής της τηλεόρασης. Πρώτος του σταθμός η αγαπημένη του Τότεναμ, ως βοηθός του τότε τεχνικού, Μπιλ Νίκολσον (Billy Nicholson), όμως η αποχώρησή του συνέπεσε με την απόλυση του τελευταίου το 1974. Στη συνέχεια, διετέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα (1978) ομοσπονδιακός προπονητής της Βορείου Ιρλανδίας και το 1979 ανέλαβε τα ηνία της Τσέλσι. Τρεις νίκες σε 15 αγώνες, τον ώθησαν στην έξοδο από τους «μπλε».
Εκτός από προπονητής, ο Βορειοϊρλανδός έμεινε κοντά στο ποδόσφαιρο, καθώς υπήρξε σχολιαστής σε διάφορα τηλεοπτικά δίκτυα, όπως το CBS και το Yorkshire Television, ενώ αρθρογραφούσε για χρόνια σε διάφορα έντυπα, όπως το περιοδικό Sports Illustrated και την εφημερίδα Sunday Evening. Χαρακτηριστικό της επιρροής και της απήχησης που είχε στο φίλαθλο ποδοσφαιρικό κοινό, αποτελεί το γεγονός πως η ζωή του παιδιού θαύμα της Βορείου Ιρλανδίας, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1983, με τίτλο «Those Glory Glory Days».
Ο Μπλάντσφλάουερ (ελληνιστί χλωμό λουλούδι) ήταν ένα χρωματιστό άνθος μιας δεκαετίας, που είχε συνηθίσει στο γκρι. Με τις εμπνεύσεις του, έδωσε νόημα στα Κυριακάτικα απογεύματα. Τα χαρίσματά του σπάνια, η ποδοσφαιρική του ευφυΐα όπως και η κλάση του ανυπέρβλητες. Έμοιαζε να παίζει με το χαμόγελο ζωγραφιστό πάνω του, γιατί έμαθε να απολαμβάνει αυτό που κάνει. Νοιαζόταν για το ίδιο το παιχνίδι, καταφέρνοντας να συνδυάσει το θέαμα με την αποδοτικότητα σε τίτλους. Αν ορισμένοι θεωρούν σημαντικότερο το να παίζεις από το αποτέλεσμα που φέρνεις, τότε η πορεία του Μπλάντσφλάουερ έδειξε πως μπορούν να συνυπάρξουν και τα δύο, αλλάζοντας την κοσμοθεωρία της «στρογγυλής θεάς» ως τότε. Εκτός από ένας παίκτης με έντονη προσωπικότητα, θαυμάσια τεχνική κατάρτιση και άψογο στυλ, υπήρξε πάνω από όλα εξέχουσα φυσιογνωμία, η οποία ενδιαφερόταν πρωτίστως για το καλό του αθλήματος που υπηρετούσε.
Εξάλλου, όπως είχε πει και ο ίδιος «.. οι ιδέες είναι κάτι πολύ αστείο. Δεν λειτουργούν αν δεν τις κάνεις εσύ να λειτουργήσουν». Έδειξε την ανυπέρβλητη κλάση του, σε μια εποχή που το «όπιο του λαού», το ποδόσφαιρο, απευθυνόταν σε πολλούς, όμως αφορούσε πραγματικά μόνο λίγους εξ αυτών. Ήταν ένας σκεπτόμενος, όταν η σκέψη δεν μεταδιδόταν ευρέως, κάνοντας την αγγλική εφημερίδα «Independend» να γράψει το 1993: «Εάν ο 20ος αιώνας πρόκειται να βγάλει έναν πιο αυθεντικό, εύγλωττο, ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο του ποδοσφαίρου από τον Ντάνι Μπλάντσφλαουερ, τότε θα έχει λίγο χρόνο να χάσει». Άλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος που ο μύθος του Βορειοϊρλανδού, «Μπεστ πριν τον Μπεστ», μνημονεύεται ακόμα ενώ έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από την γέννησή του.
Ο εμβληματικός αρχηγός της Τότεναμ, άφησε την τελευταία του πνοή, στις 9 Δεκεμβρίου του 1993, από πνευμονικό οίδημα, σε ηλικία 67 ετών.
Όμως ο θρύλος του θα συνεχίζει να ζει και να εμπνέει όλους όσους ενδιαφέρονται για ένα καλύτερο ποδόσφαιρο…
Πηγές: «Ευλογημένο ποδόσφαιρο», Wikipedia.