Η ιστορία του πρώην παίκτη της Λίβερπουλ Σον Χάιντεϊλ, που τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο και θα εκπροσωπήσει την Μ. Βρετανία στους Παραολυμπιακούς του Ρίο.
Ο 25χρονος σήμερα ποδοσφαιριστής, γέννημα – θρέμμα του Λίβερπουλ, έκανε όνειρα για μία μεγάλη ποδοσφαιρική καριέρα στην ομάδα της καρδιάς του, όμως αυτά διακόπηκαν απότομα στην άσφαλτο πριν καν κλείσει τα 20 του χρόνια. Η ζωή του έπαιξε άσχημο παιχνίδι, ωστόσο δεν το έβαλε κάτω και πλέον ετοιμάζεται για το μεγάλο ραντεβού της Βραζιλίας.
Ο Χάιντεϊλ, γεννήθηκε σε μία οικογένεια φανατικών οπαδών της Λίβερπουλ και εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής των «ρεντς» σε ηλικία εννέα ετών.
Γρήγορα ξεχώρισε και παίζοντας στην μεσαία γραμμή με τους σημερινούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές Τομ Ινς, Τζέι Σπέρινγκ και Μάρτιν Κέλι, κατέκτησε με την Λίβερπουλ το FA Youth Cup το 2007. Μάλιστα, εκπροσώπησε και την Εθνική Αγγλίας σε επίπεδο U-16, δίπλα με παίκτες όπως οι Τζακ Γουίλσιρ και Τζακ Ρόντγουελ.
Στα 16 του, οι ιθύνοντες της Λίβερπουλ τον ειδοποίησαν ότι θα μετακόμιζε από την ακαδημία της Λίβερπουλ στο Μέλγουντ, το προπονητικό κέντρο της πρώτης ομάδας, κάνοντας το πρώτο βήμα για να γίνει επαγγελματίας.
Τον Απρίλιο του 2008 όμως, τα όνειρά του, όπως και πολλά μέρη του σώματός του έγιναν συντρίμμια.
«Είχα παίξει καλά σε ένα ματς με την Ντέρμπι, αλλά 24 ώρες αργότερα, βρέθηκα σε ένα τροχαίο δυστύχημα μαζί με τέσσερις φίλους μου», διηγήθηκε ο Χάιντεϊλ στο BBC και πρόσθεσε:
«Δύο από τους φίλους μου σκοτώθηκαν, αλλά εγώ ήμουν ένας από τους τυχερούς. Έπαθα ρήξη σε τρεις από τους τέσσερις κύριους συνδέσμους του δεξιού γονάτου, έσπασα λαιμό και αστράγαλο και έπρεπε να μου αφαιρέσουν ένα νεφρό. Ήμουν σε κώμα για πέντε μέρες».
Η Λίβερπουλ ανέλαβε τα έξοδα της νοσηλείας του, παίκτες όπως ο Τζέιμι Κάραγκερ τον επισκέφτηκαν στο νοσοκομείο και οι «ρεντς» του έστειλαν τον Άντι Γουίλιαμς, ειδικό σε τραυματισμούς ποδοσφαιριστών στα γόνατα, ώστε να αναλάβει την αποθεραπεία του. Γρήγορα όμως κατάλαβε ότι τα πράγματα δεν θα ήταν πια όπως πριν.
«Πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια για να μπορέσω να ξανατρέξω. Πήγαινα στην προπόνηση κάθε μέρα και αυτό μου ράγιζε την καρδιά. Σκεφτόμουν αν θα μπορούσα ποτέ να το ξανακάνω».
Οι γιατροί του ξεκαθάρισαν ότι δεν θα μπορούσε να παίξει σε υψηλό επίπεδο και σε μία προσπάθεια να του ανεβάσει το ηθικό, ο Στίβεν Τζέραρντ κάλεσε αυτόν και την οικογένειά του μία μέρα για φαγητό στο Μέλγουντ.
Ο Χάιντεϊλ όμως δεν τα παράτησε. «Κάθε εμπόδιο που μπήκε μπροστά μου το ξεπέρασα. Έκανα πολύ τρέξιμο στο νερό και διάδρομο. Άρχισα να κάνω ποδήλατο στον δρόμο και πριν το καταλάβω άρχισα ξανά προπονήσεις. Όμως οι γιατροί με ενημέρωσαν όταν δεν θα μπορούσα να το ξαναπαίξω. Δεν μπορούσα να το καταλάβω γιατί ένιωθα καλά. Ο γιατροί μου είπαν ότι θα είχα πρόβλημα αργότερα και είχαν δίκιο. Ακόμα και τώρα οι αρθρώσεις μου πρήζονται και πονούν. Το όνειρό μου είχε σβήσει. Πήγα σε ΜΚ Ντονς και Χάντερσφιλντ, αλλά δεν μπορούσα να ακολουθήσω. Κατέβηκα κι άλλο κατηγορία με την Άκρινγκτον Στάνλεϊ, αλλά τελικά έπρεπε να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι το ποδόσφαιρο δεν θα ήταν για μένα».
Το 2013, ο παίκτης κέρδισε επταψήφιο ποσό σε αποζημίωση για το τροχαίο, όταν 30 μάρτυρες – ανάμεσά τους οι Κάραγκερ, Τζέραρντ και Γουίλσιρ – κατέθεσαν σε δικαστήριο ότι αν δεν τραυματιζόταν, θα μπορούσε να είχε παίξει στην πρώτη ομάδα της Λίβερπουλ.
Το email που άλλαξε τα πάντα
Η οικονομική εξασφάλιση, δεν μπορούσε να αποζημιώσει τον Χάιντεϊλ για το γεγονός ότι το όνειρό του είχε σβήσει.
Όμως, από το πουθενά ήρθε η δεύτερη ευκαιρία για δόξα.
«Δεν είχα ακούσει ποτέ το ποδόσφαιρο για άτομα με εγκεφαλική παράλυση. Μία μέρα όμως, ο Τζεφ Ντέιβις, επικεφαλής του τμήματος ποδοσφαίρου για άτομα με ειδικές ανάγκες της FA, μου έστειλε ένα email, ζητώντας μου να με αξιολογήσουν, καθώς είχα πλέον δικαίωμα συμμετοχής στην Παραολυμπιακή ομάδα. Πήγα στις εγκαταστάσεις της ομοσπονδίας και νόμιζα ότι θα ήταν εύκολο, αλλά εξεπλάγην από το υψηλό επίπεδο. Παίζουμε 7Χ7 αλλά σε κανονικό γήπεδο, οπότε είναι πολύ απαιτητικό για τους μέσους. Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος, αλλά έχω απολαύσει κάθε λεπτό. Νόμιζα ότι οι μέρες που θα έκανα προπόνηση σε καλές εγκαταστάσεις και γήπεδα είχαν τελειώσει», τονίζει ο 25χρονος.
Πλέον, ο Χάιντεϊλ ετοιμάζεται να λάβει μέρος για πρώτη φορά σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, στο ποδόσφαιρο 7Χ7 για άτομα με εγκεφαλική παράλυση. Δίπλα του, έχει δύο συμπαίκτες με ιστορίες παρόμοιες με την δική του.
Αρχηγός της ομάδας είναι ο Τζατ Ράτερ, πρώην παίκτης της Μπέρμιγχαμ Σίτι, ο οποίος υπέστη εγκεφαλικές βλάβες μετά από επίθεση που υπέστη έξω από ένα club. Στην ομάδα είναι και ο Μάικλ Μπάρκερ, πρώην μέλος των τμημάτων υποδομής της Έβερτον, ο οποίος είδε το όνειρό του για καριέρα στην Πρέμιερ Λιγκ να διαλύεται όταν τον χτύπησε λεωφορείο.
Η Μεγάλη Βρετανία, θα αντιμετωπίσει στο Ρίο για την φάση των ομίλων την διοργανώτρια Βραζιλία, την Ουκρανία και την Ιρλανδία. Ο Χάιντεϊλ, εμφανίζεται αισιόδοξος για τις προοπτικές Ολυμπιακής διάκρισης.
«Νομίζω ότι θα πάμε καλά στο Ρίο. Θα έρθουν να με δουν ο πατέρας και η μητέρα μου. Ανησυχούν κάθε φορά που με βλέπουν να παίζω, γιατί τους έρχονται στο μυαλό άσχημες αναμνήσεις. Όμως παράλληλα είναι και πολύ υπερήφανοι. Έχουμε πολύ καλή ομάδα και δεν βλέπω τον λόγο να μην διεκδικήσουμε ένα μετάλλιο».
Αν τα καταφέρουν, το όνειρο του Χάιντεϊλ για κάτι μεγάλο στο ποδόσφαιρο θα έχει πραγματοποιηθεί, έστω και από ένα άλλο μονοπάτι…
