Κάποτε ήταν φίλοι και συνεργάτες, σήμερα είναι ορκισμένοι εχθροί. Στις 18 Ιουλίου ο προεδρικός θώκος της Μπαρτσελόνα θα έχει χώρο μόνο για έναν: Τζουάν Λαπόρτα ή Γιόσεπ Μαρία Μπαρτομέου;
Ο πρώην και ο νυν πρόεδρος των «μπλαουγκράνα» δεν είναι φυσικά οι μοναδικοί υποψήφιοι για το ανώτατο αξίωμα της καταλανικής ομάδας, όμως θεωρούνται τα δύο πιο δυνατά «άλογα» της προεδρικής κούρσας. Ο κύριος λόγος είναι φυσικά το παλμαρέ τους, καθώς πρόκειται για τους δύο μοναδικούς προέδρους υπό τη διοίκηση των οποίων η ποδοσφαιρική ομάδα της Μπαρτσελόνα κατάφερε να κατακτήσει το «τρεμπλ»: πρωτάθλημα Ισπανίας, Κύπελλο Ισπανίας και Τσάμπιονς Λιγκ.
Η Μπαρτσελόνα του Λαπόρτα το έκανε στη «μυθική» σεζόν 2008-09 με προπονητή τον Πεπ Γκουαρντιόλα, αυτή του Μπαρτομέου είναι ακόμα «φρέσκια» από την κατάκτηση της τριπλέτας τίτλων της σεζόν που τελείωσε πριν από μερικές εβδομάδες. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για μονομαχία «βαρέων βαρών» ανάμεσα σε δύο πρώην συνεργάτες που σήμερα δεν μιλιούνται.
Η κοινή τους πορεία στο «Καμπ Νόου» ξεκίνησε την προηγούμενη δεκαετία, όταν ο Λαπόρτα, ηγέτης της αντιπολιτευτικής κίνησης «Elefant Blau» («Μπλε ελέφαντας»), επιχείρησε να «ρίξει» τον τότε πρόεδρο Γιόζεπ Λουίς Νούνιες.
Στις εκλογές του 2003, ο Καταλανός δικηγόρος – με την υπόσχεση ότι θα αγοράσει τον Ντέιβιντ Μπέκαμ από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – κατάφερε να επικρατήσει, εγκαινιάζοντας μία εποχή που θα εξελισσόταν στην πιο επιτυχημένη στην ιστορία του συλλόγου από πλευράς επιτυχιών. Ο Μπέκαμ τελικά μπορεί να πήγε στη Μαδρίτη, όμως ο Λαπόρτα απόκτησε τον Ροναλντίνιο, ο οποίος αποτέλεσε τον «καταλύτη» για την επιστροφή της Μπάρτσα στους τίτλους.
Ανάμεσα στους ανθρώπους που επέλεξε ο τότε πρόεδρος για να «τρέξουν» τον σύλλογο, ήταν και ο Μπαρτομέου, συνομίληκος του Λαπόρτα, με σημαντική καριέρα ως επιχειρηματίας και μηχανικός.
Ο νυν πρόεδρος, τοποθετήθηκε τότε στο τμήμα μπάσκετ (μαζί με ένα έτερο κεντρικό πρόσωπο της διαμάχης, τον Σάντρο Ροσέλ) και επί της θητείας του οι «μπλαουγκράνα» κατάφεραν να κατακτήσουν το πολυπόθητο τρόπαιο της Euroleague που κυνηγούσαν για χρόνια (2003).
Στο ποδόσφαιρο, ο Λαπόρτα με συμβουλάτορα τον Γιόχαν Κρόιφ, «αρχιτέκτονα» τον Τσίκι Μπεγκιριστάιν, τεχνικό τον Φρανκ Ράικαρντ και πρωταγωνιστές στον αγωνιστικό χώρο τους Ντέκο, Ροναλντίνιο, Ετό και το «νέο αίμα» των Πουγιόλ, Τσάβι και Βαλδές, είδε τη Μπαρτσελόνα να στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά μετά το 1992 κατακτώντας το Τσάμπιονς Λιγκ του 2006 στο Παρίσι και ενισχύοντας τη δύναμή του μέσα στον σύλλογο.
Ο Ολλανδός τεχνικός αλλά και ο Βραζιλιάνος σούπερ σταρ παρήκμασαν γρήγορα, όμως η εμφάνιση του Λιονέλ Μέσι στο προσκήνιο και το ρίσκο της επιλογής του (άπειρου) Πεπ Γκουαρντιόλα για τον πάγκο εκτόξευσαν ακόμα πιο ψηλά τη Μπάρτσα, με αποκορύφωμα την κατάκτηση όλων των τίτλων στη σεζόν 2008-2009, με έναν τύπο ποδοσφαίρου που κέρδιζε τον θαυμασμό φίλων και αντιπάλων.
Την ίδια ώρα όμως στο παρασκήνιο, ο Λαπόρτα δεχόταν τα πρώτα χτυπήματα. Η ομάδα των Ροσέλ – Μπαρτομέου ήδη από το 2005 είχε παραιτηθεί από το μπάσκετ κατηγορώντας τον Λαπόρτα ότι άλλαξε χαρακτήρα μετά την κατάκτηση της προεδρίας, ακολουθώντας «δικτατορικές» πρακτικές.
Παρ’ όλα αυτά, στις εκλογές του 2006 ο Λαπόρτα παρέμενε παντοδύναμος και έπρεπε να φτάσει το 2008 για να αμφισβητηθεί πλέον ανοικτά, με μία πρόταση μομφής να απορρίπτεται οριακά από τους εκλέκτορες.
Το 2010, η θητεία του στον προεδρικό θώκο έληξε άδοξα, με τον «θανάσιμο εχθρό» Ροσέλ να κερδίζει τις εκλογές με ποσοστό πάνω από 60% και τη μεγαλύτερη διαφορά όλων των εποχών σε προεδρικές εκλογές ανάμεσα στον νικητή και τον δεύτερο.
Μία από τις πρώτες κινήσεις του νέου προέδρου Ροσέλ, ήταν να «καταργήσει» μία κίνηση που έκανε ο Λαπόρτα λίγους μήνες πριν τις εκλογές, τοποθετώντας τον Γιόχαν Κρόιφ στο πόστο του «επίτιμου προέδρου» του συλλόγου. «Τέτοια θέση δεν υπήρχε ποτέ στη Μπαρτσελόνα» απεφάνθη ο Ροσέλ, αφαιρώντας τον τίτλο από τον Ολλανδό και προκαλώντας την οργή του Λαπόρτα.
Ο Μπαρτομέου, κινούνταν τότε σε πιο χαμηλούς τόνους από τη θέση του αντιπροέδρου του Ροσέλ. Παρά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ του 2011, ο πρόεδρος περιήλθε σε δεινή θέση λόγω της κακής του σχέσης με τον Γκουαρντιόλα, της απόφασής του να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του Ερίκ Αμπιντάλ μετά την περιπέτειά του με τον καρκίνο (παρά τις διαβεβαιώσεις που του είχε δώσει για το αντίθετο) και της πολύκροτης υπόθεσης με την απόκτηση του Νεϊμάρ, που αποτέλεσε τελικά και την αιτία της πτώσης του.
Στις 23 Ιανουαρίου 2014, ο Ροσέλ αναγκάστησε σε παραίτηση από τον θώκο του, με τον Μπαρτομέου να τον αντικαθιστά. Μολονότι μη εκλεγμένος, ο νυν πρόεδρος το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς προχώρησε σε μία κίνηση που «αντανακλούσε» την πρόσληψη του Γκουαρντιόλα από τον Λαπόρτα το 2008. Ο Μπαρτομέου εμπιστεύθηκε τις τύχες της ομάδας σε έναν τεχνικό με μεγάλη ιστορία σαν παίκτης της Μπάρτσα αλλά μικρή εμπειρία ως προπονητής, τον Λουίς Ενρίκε. Η κατάληξη της σεζόν 2014-15 ήταν θριαμβευτική και ανέβασε τις μετοχές του νυν προέδρου εν’ όψει των εκλογών της 18ης Ιουλίου.
Ωστόσο, ο Λαπόρτα έχει επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο και υποσχόμενος ότι έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος διεκδικεί εκ νέου την προεδρία. Κυριότερα επιχειρήματά του κατά του νυν κατόχου του πόστου, η σύνδεση με τον Ροσέλ (έχει χαρακτηρίσει τον Μπαρτομέου «μαριονέτα» του προηγούμενου προέδρου) και το γεγονός ότι δεν είναι εκλεγμένος από τα μέλη του συλλόγου.
Σήμερα, όπως αναφέρει ο ισπανικός Τύπος, οι δύο άνδρες παρά το κοινό τους παρελθόν δεν ανταλλάσουν ούτε κουβέντα. Είναι δύο ξένοι στην ίδια πόλη και μόνο ένας τελικά θα επικρατήσει…