Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα Πέμπτη (16/10) από το ντεμπούτο του Λιονέλ Μέσι στη Μπαρτσελόνα, με τον Χενκ Τεν Κάτε να αναπολεί τα πρώτα βήματα του Αργεντινού σούπερ σταρ.

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα Πέμπτη (16/10) από το ντεμπούτο του Λιονέλ Μέσι στη Μπαρτσελόνα, με τον Χενκ Τεν Κάτε να αναπολεί τα πρώτα βήματα του Αργεντινού σούπερ σταρ.


Ο 17χρονος τότε Μέσι είχε μπει σαν αλλαγή σε ματς με την Εσπανιόλ στις 16 Οκτωβρίου του 2004, ξεκινώντας μία πορεία που θα τον εκτόξευε στην κορυφή. Ο Τεν Κάτε, πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού και τότε βοηθός του τεχνικού της Μπαρτσελόνα Φρανκ Ράικαρντ, είχε πολλά να θυμηθεί για τον Αργεντινό πιτσιρικά.


«Δεν είχε απολύτως κανένα άγχος και δεν ήθελε τίποτε άλλο από το να παίξει», ανέφερε ο Ολλανδός στο Voetbal International για το ντεμπούτο του Μέσι, ο οποίος έδειχνε από τότε υπέρμετρο ενθουσιασμό για το ποδόσφαιρο:


«Ο Φρανκ κι εγώ έπρεπε πολλές φορές να μετριάσουμε τον ενθουσιασμό του. Ήταν ένα 17χρονο παιδί και έπρεπε να μάθει τι απαιτήσεις υπήρχαν από αυτόν μέσα στην ομάδα. Ποδοσφαιρικά δεν υπήρχαν πολλά πράγματα να τον διδάξουμε, αυτό ήταν ξεκάθαρο. Αυτό που του έλεγα ήταν να ακούει προσεκτικά τι έχει να του πει το σώμα του και να μην δουλεύει σαν τρελός όλη την ώρα. Αυτό δεν ήταν εύκολο, γιατί ήταν και είναι τόσο πεισματάρης που πάντα θέλει να τα δίνει όλα».


Ο Τεν Κάτε θυμήθηκε επίσης πώς αντιμετώπισε ο Μέσι τον πρώτο του σοβαρό τραυματισμό:


«Ο τραυματισμός του στους προσαγωγούς το 2006 μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Ήταν ο πρώτος μακροχόνιος τραυματισμός του και έχυσε ένα ποτάμι δάκρυα. Όταν του είπαμε πως δεν θα ήταν διαθέσιμος για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ λίγες εβδομάδες μετά ήταν πάρα πολύ θυμωμένος. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Θέλει να παίζει, ακόμα και οι γιατροί δεν του το επιτρέπουν».


Τέλος, ο Τεν Κάτε αναφέρθηκε στην τελευταία επαφή που είχε με τον Μέσι:


«Τον είδα τελευταία φορά τον Αύγουστο στο ”αντίο” του Ντέκο στο Οπόρτο. Ήταν μαζί με μερικούς πρώην ποδοσφαιριστές, κάναμε πλάκα και θυμηθήκαμε πολύ καλές αναμνήσεις. Είναι λογικό να έχει γίνει λίγο διστακτικός λόγω της προσοχής των media, αλλά στο Οπόρτο είδα ξανά εκείνο το αυθόρμητο, αστείο παιδί που είχα γνωρίσει πριν από δέκα χρόνια με το μεγάλο χαμόγελο. Αυτό ήταν υπέροχο».