Την τελευταία σεζόν είχα την τύχη να παρακολουθώ δίπλα από τον πάγκο του Ολυμπιακού τα παιχνίδια πρωταθλήματος των “ερυθρόλευκων“. Σε αυτή την αθέατη πλευρά κατανοείς καλύτερα την ψυχοσύνθεση της ομάδας και τους εσωτερικούς της κανόνες. Συνήθως όσα βλέπεις και ακούς δεν είναι προς δημοσίευση τηλεοπτική ή γραπτή, σε βοηθούν ωστόσο να σκιαγραφήσεις χαρακτήρες και να κρίνεις, όταν πρέπει, καταστάσεις.
Ο ποδοσφαριστής που “ίδρωσε” περισσότερο αυτή τη σεζόν στον πάγκο του Ολυμπιακού δεν ήταν άλλος απ’ τον Βασίλη Τοροσίδη. Συνήθως ξεκινούσε να κάθεται στα δεξιά του πάγκου (αναφέρομαι στην προ κορωνοϊού περίοδο) και αν το παιχνίδι δυσκόλευε ερχόταν σταδιακά δίπλα στον Πέδρο Μαρτίνς, όρθιος από τα αριστερά του Πορτογάλου τεχνικού. Αυτή ήταν η θέση του “Τόρο”. Από εκεί το ζούσε πιο έντονα το ματς, μπορούσε να δίνει τις οδηγίες που ήθελε, να ηλεκτρίζει ή να καλμάρει τους συμπαίκτες του και να μαθαίνει πιο άμεσα το σκορ των άλλων αναμετρήσεων. Αν ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι ο 12ος παίκτης, ο Τοροσίδης ήταν ξεκάθαρα φέτος ο 13ος! Κάπως έτσι ερμηνεύεται η επιλογή του Μαρτίνς να τον συμπεριλαμβάνει στις ευρωπαϊκές λίστες και να τον έχει όσο γίνεται πιο κοντά στην ομάδα (αυτόν και τον Αβραάμ).
Στις δηλώσεις του πριν και μετά τα ματς ο Τοροσίδης είχε μια ιδιαιτερότητα. Ξεκινούσε σχεδόν μόνιμα τα λεγόμενα του με ένα κλισέ, λέγοντας “κακά τα ψέματα”, ωστόσο όσα ακολουθούσαν δεν ήταν ποτέ κλισέ και τετριμμένα. Ο Τοροσίδης έχοντας ζήσει μια πλούσια σε παραστάσεις καριέρα, είχε πάντα κάτι να πει μπροστά από την κάμερα στα εύκολα και στα δύσκολα.
Όταν ο Πέδρο Μαρτίνς του ζήτησε την αγωνιστική βοήθεια τη φετινή σεζόν, απέδειξε πως μόνο ως… παλαίμαχος δεν έπρεπε να λογίζεται. Από την προετοιμασία που βοήθησε ακόμα και ως στόπερ, αλλά και μέσα στη σεζόν που έπαιξε είτε στην κλασική θέση του δεξιού οπισθοφύλακα, είτε σε εκείνη του αριστερού, ο Τοροσίδης ήταν κάτι παραπάνω από “τίμιος”. Σε κάθε φάση “σκύλιαζε” επιστρατεύοντας την εμπειρία του, για να κρύψει τα ψεγάδια που άφησε ο χρόνος σ’ έναν από τους σπουδαιότερους δημιουργικούς αμυντικούς της σύγχρονης ελληνικής ποδοσφαιρικής εποχής.
Τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας οι φίλοι του Ολυμπιακού τον περίμεναν με σιγουριά για την ομάδα τους, παρά τις πολλές προγραμματισμένες και ξαφνικές απουσίες. Η συνοχή που έχει δείξει ο Ολυμπιακός φέτος ήταν το απάγκιο για ένα δύσκολα τακτικά παιχνίδι. Βλέποντας στις πιθανές ενδεκάδες που κυκλοφόρησαν τον Τοροσίδη στο αριστερό άκρο της άμυνας, οι περισσότεροι ένιωσαν πιο σίγουροι για το αποτέλεσμα. Είναι ένας ποδοσφαιριστής που ξέρει πως κερδίζονται αυτά τα ματς, έχει ζήσει πολλά παρόμοια και ποθούσε ακόμα ένα. Θα ήταν ο τελευταίος του χορός σαν ποδοσφαιριστής, αγκαλιά με το ενδέκατο τρόπαιο της καριέρας των 437 παιχνιδιών σε Ελλάδα (με Ξάνθη και Ολυμπιακό) και Ιταλία (με Ρόμα και Μπολόνια) και των 101 ματς με το εθνόσημο! Αν ο τελικός “παρωδία” διεξαχθεί με τα νέα ρόστερ είναι πολύ πιθανό να μη συμμετέχει ο Τοροσίδης στο παιχνίδι. Το έχει προαναγγείλει “μέσες άκρες” δημοσιογραφικά και ευθέως στον περίγυρο του, πως θα κρεμάσει τα παπούτσια του στο τέλος της φετινής σεζόν. Ο τελευταίος χορός του “Τόρο” θα έρθει από άλλο “ερυθρόλευκο” πόστο.
