Την …τρελή θεωρητικά ιδέα την έριξε πριν από 20 χρόνια ο αλήστου μνήμης έκπτωτος πρώην πρόεδρος της ΦΙΦΑ Ζεπ Μπλάτερ.
Την ακολούθησε χρόνια αργότερα ο πάντα καινοτόμος Αρσέν Βενγκέρ, που σήμερα είναι επικεφαλής της ΦΙΦΑ για την παγκόσμια ανάπτυξη του ποδοσφαίρου.
Ο λόγος φυσικά για την πρόταση που έχει πέσει για τα καλά πλέον στο τραπέζι και αφορά τη διεξαγωγή της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου κάθε δύο χρόνια.
Πλέον η Παγκόσμια Ομοσπονδία ανακοίνωσε ότι θα διεξάγει υπό την καθοδήγηση του Βενγκέρ τη σχετική μελέτη για τη βιωσιμότητα του πλάνου, έπειτα από επίσημο αίτημα της ομοσπονδίας της Σ. Αραβίας.
Το τελευταίο δεν είναι τυχαίο, καθώς οι Ασιάτες είναι αυτοί που έχουν ασπαστεί με ενθουσιασμό περισσότερο απ’ όλους την ιδέα του Βενγκέρ.
Η ΟΥΕΦΑ μέσω του προέδρου της Αλεξάντερ Τσεφερίν εκφράζει την πλήρη αντίθεσή της για το πλάνο καθώς θεωρεί ότι το δικό της μεγαλύτερο προϊόν Εθνικών ομάδων -το Euro- θα υποβαθμιστεί.
Η Συνομοσπονδία της Νοτίου Αμερικής CONMEBOL διστάζει επίσης να το ασπαστεί καθώς με τη σειρά της δε θέλει να χάσει αίγλη το Κόπα Αμέρικα. Βέβαια, ο πρόεδρός της Αλεχάνδρο Ντομίνγκες είχε αντιδράσει με ενθουσιασμό το 2018 όταν η ιδέα έπεσε στο τραπέζι για πρώτη φορά, ωστόσο από τότε η σχέση του με τον πρόεδρο της ΦΙΦΑ Τζιάνι Ινφαντίνο έχει χαλάσει και έτσι πέρασε στην αντίπερα όχθη.
Ποιοι έμειναν λοιπόν να στηρίζουν το πλάνο; Κυρίως οι Ασιάτες.
Η ασιατική ήπειρος, μπορεί να αποτελεί κατοικία για πάνω από τον μισό πληθυσμό του πλανήτη, αλλά έχει μόνο τέσσερις εκπροσώπους στο Μουντιάλ μέχρι στιγμής, σε αντίθεση με τους 13 της Ευρώπης. Σε 90 χρόνια ιστορίας των Μουντιάλ, λιγότερο από το ένα τέταρτο των χωρών – μελών της ηπείρου έχουν παίξει έστω και μία φορά σε τελικά. Κάτι που έσπευσαν να τονίσουν και σε σχετική επιστολή στήριξης του σχεδίου Βενγκέρ οι ομοσπονδίες των Μπανγκλαντές, Σρι Λάνκα, Μαλδίβων και Νεπάλ, που δεν έχουν καν πλησιάσει στη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή.
Όταν «μιλάει» το χρήμα
Οι Ασιάτες, σύμφωνα με τη Deutsche Welle, είναι περισσότερο εξαρτημένοι από τις επιχορηγήσεις της ΦΙΦΑ σε σχέση με τους Ευρωπαίους, που βρισκονται στο επίκεντρο με τα «λαμπερά» τους εθνικά πρωταθλήματα και το ακόμα πιο εκτυφλωτικό και κερδοφόρο Τσάμπιονς Λιγκ. Χώρες όπως ο Λίβανος και το Μπουτάν, συντηρούν το ποδόσφαιρό τους σχεδόν αποκλειστικά με τα χρήματα που στέλνει η Λωζάννη.
Παράλληλα, μεγάλο μέρος της βιωσιμότητας της ΦΙΦΑ εξαρτάται από το Μουντιάλ. Χαρακτηριστικά, το μεγαλύτερο μέρος από τα 5.4 δις. ευρώ των εσόδων της την τετραετία 2015-18 προήλθε από την τελική φάση της Ρωσίας. Ο Ινφαντίνο επανεξελέγη το 2019 υποσχόμενος μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση στις ομοσπονδίες.
Αυτά τα χρήματα από κάπου πρέπει να προέλθουν και η πιο ρεαλιστική λύση για τη ΦΙΦΑ είναι το Μουντιάλ κάθε δύο χρόνια, με τα συμφέροντά της να συγκλίνουν σε αυτή την περίπτωση με αυτά των Ασιατών.
Αδύναμες λίγκες και σύλλογοι
Ένας άλλος λόγος που κάνει την Ασία να είναι πιο «θερμή» στην ιδέα του Μουντιάλ κάθε δύο χρόνια είναι η μειωμένη δύναμη που έχουν εκεί οι λίγκες και οι σύλλογοι.
Στην Ευρώπη οι μεγάλες λίγκες είναι πολύ δυνατές σε πολιτικό επίπεδο και δεν θα ήθελαν να δουν τους ποδοσφαιριστές τους να δίνουν ακόμα περισσότερα παιχνίδια χωρίς οι ίδιοι να εισπράττουν.
Στην Ασία το πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα ξεκίνησε στη Ν. Κορέα μόλις το 1983, ενώ την ώρα που η Τσέλσι εισέπραξε πέρσι 118 εκατ. ευρώ για την κατάκτηση του UEFA Champions League, το αντίστοιχο της Ασίας πλήρωσε μόλις 3.4 εκατ. ευρώ τη δική της τελευταία πρωταθλήτρια, την κορεάτικη Ουλσάν. Όσο για το Ασιατικό Κύπελλο Εθνών – το αντίστοιχο Euro της Ασίας – δε φτάνει σε αίγλη καν το αντίστοιχο αφρικανικό, πόσο μάλλον ευρωπαϊκό και Κόπα Αμέρικα.
Με λίγα λόγια, οι Ασιάτες δεν έχουν να χάσουν κάτι αγωνιστικά και οικονομικά με την ενδεχόμενη υποβάθμιση του διασυλλογικού τους ποδοσφαίρου για χάρη του εθνικού.
Παράλληλα, θεωρούν ότι το διετές Μουντιάλ θα τους κάνει περισσότερο ανταγωνιστικούς και στην ίδια διοργάνωση καθώς θα αντιμετωπίζουν Ευρωπαίους και Λατινοαμερικάνους κάθε δύο χρόνια και όχι μία φορά κάθε τετραετία όπως γίνεται τώρα.
Στο κόλπο και οι Αφρικανοί
Πλέον οι Ασιάτες, έχουν και τους Αφρικανούς ως συμμάχους τους για το νέο σχέδιο, με τον πρόεδρο της Αφρικανικής Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας (CAF), Παρτίς Μοτσέπε, να τονίζει ότι οι σχετικές συζητήσεις θα πρέπει να συνεχιστούν «με ανοικτό μυαλό».
Η CAF, τα μέλη της οποίας παρέχουν 54 από τους 211 ψήφους χωρών – ομοσπονδιών στη ΦΙΦΑ, διεκδικεί κι αυτή έτσι μεγαλύτερο μερίδιο στην παγκόσμια οικονομική ποδοσφαιρική «πίτα».
Βάλτε στην εξίσωση και την αυξημένη ασιατική επιρροή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με τους ιδιοκτήτες πολλών σημαντικών συλλόγων να προέρχονται από την περιοχή και γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί το σχετικό πλάνο μόνο θνησιγενές δεν μπορεί να θεωρηθεί.
2030 και…βλέπουμε!
Πάντως, είτε είστε fans του διετούς Μουντιάλ ή όχι, δεν πρόκειται να το δείτε πριν από το 2030.
Βλέπετε, το διεθνές καλαντάρι έχει ήδη καθοριστεί μέχρι το 2026 – με Μουντιάλ 48 ομάδων – ενώ το 2028 υπάρχει προγραμματισμένο Euro. Όπότε οι όποιες αλλαγές πάνε για τη χρονιά της συμπλήρωσης εκατονταετίας από το πρώτο Μουντιάλ.
Μέχρι τότε έχουμε να δούμε και αν ακούσουμε πολλά, αρχής γενομένης από τον προσεχή Δεκέμβριο, όπου ο Βενγκέρ αναμένεται να παρουσιάσει τα αποτελέσματα της μελέτης του.