Στις 16 Ιουλίου του 1950, η Ουρουγουάη νίκησε τη Βραζιλία με σκορ 2-1 στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου στο “Μαρακανά” του Ρίο ντε Τζανέιρο. Τα επίσημα νούμερα μιλούν για παρουσία 173.850 θεατών, αλλά πολλές αναφορές της εποχής εκείνης, ανεβάζουν το νούμερο στους 200.000 θεατές!
Το τουρνουά του 1950 ήταν το πρώτο της Ουρουγουάης από τότε που κέρδισε το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1930 και ήταν η πρώτη διοργάνωση που πραγματοποιήθηκε από το 1938, καθώς τα τουρνουά που είχαν προγραμματιστεί για το 1942 και το 1946 ακυρώθηκαν λόγω του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Ορισμένες χώρες, όπως η Ιαπωνία και η πρόσφατα διαιρεμένη Γερμανία, δεν μπόρεσαν να αγωνιστούν, οπότε απέμειναν μόνο 13 ομάδες για να συμμετάσχουν. Ως αποτέλεσμα, η FIFA άλλαξε τη μορφή έτσι ώστε οι νικητές των τεσσάρων ομίλων να αγωνιστούν σε έναν τελικό όμιλο.
Πηγαίνοντας λοιπόν στον καθοριστικό αγώνα, η Βραζιλία είχε έναν βαθμό παραπάνω από την Ουρουγουάη στη βαθμολογία, οπότε οι οικοδεσπότες θα κατακτούσαν το τρόπαιο είτε με νίκη είτε με ισοπαλία. Οι Βραζιλιάνοι ήταν λοιπόν το μεγάλο φαβορί, με συντριπτικές νίκες εναντίον της Σουηδίας (7-1) και της Ισπανίας (6-1) στους δύο πρώτους αγώνες του τουρνουά. Η Ουρουγουάη, από την άλλη πλευρά, είχε φέρει ισοπαλία με την Ισπανία (2-2) και ανέτρεψε το εις βάρος της σκορ με τη Σουηδία, με γκολ στο 84ο λεπτό (3-2 το τελικό σκορ).
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Πρόεδρος της FIFA Ζιλ Ριμέ, ήταν τόσο σίγουρος για τη νίκη της Βραζιλίας που είχε ήδη προετοιμάσει μια ομιλία μετά τον αγώνα στα Πορτογαλικά για να τους συγχαρεί. Ομοίως, η Βραζιλιάνικη Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία είχε προετοιμάσει μετάλλια νικητών για καθέναν από τους Βραζιλιάνους παίκτες.
Ωστόσο, η Ουρουγουάη δεν ήταν πρόθυμη να παίξει το ρόλο του κομπάρσου. Η ομάδα του Λόπες, μπήκε με επιθετική διάθεση στο παιχνίδι, αλλά είδε τους οικοδεσπότες να ανοίγουν το σκορ με την έναρξη της επανάληψης με τον Φριάσα. Η “σελέστε” όμως ήταν μία ομάδα που μαχόταν και στο 66ο λεπτό, ισοφάρισε με τον Σκιαφίνο. Πάλι οι περισσότεροι ένιωθαν σίγουροι, γιατί και με ισοπαλία η Βραζιλία θα κατακτούσε τον τίτλο. Όμως στο 79ο λεπτό, όλο το “Μαρακανά” σίγησε όταν ο συμπαίκτης του Σκιαφίνο στην Πενιαρόλ, ο Αλσίδες Γκίτζια, πέτυχε το 2-1.
Στην πραγματικότητα το σοκ από το 2ο τέρμα και την απώλεια του τροπαίου ήταν τόσο μεγάλο για τους οικοδεσπότες, που δύο οπαδοί της αυτοκτόνησαν πηδώντας από τις εξέδρες, ενώ και άλλοι δεκάδες Βραζιλιάνοι έβαλαν τέλος στη ζωή τους!
Ο αγώνας έμεινε στην ιστορία με τον όρο αργκό “Maracanazo”(από τις λέξεις Μαρακανά και κάζο). Μάλιστα μετά από αυτή την ήττα η Ομοσπονδία της Βραζιλίας αποφάσισε ν αποσύρει το λευκό και το μπλε από τις φανέλες και να κάνει την περίφημη τριχρωμία, κίτρινο, μπλε και πράσινο,δηλαδή, που είναι τα χρώματα της φανέλας της Εθνικής ομάδας, μέχρι σήμερα.