«Ο μπαμπάς μου, μου έλεγε ότι για να είσαι ποδοσφαιριστής χρειάζεσαι συκώτι. Είναι ένα θεμελιώδες όργανο του ανθρώπου, αν δεν λειτουργεί καλά τότε δεν είσαι καλά. Είναι σαν την καρδιά. Ο μπαμπάς μου ήταν ποδοσφαιριστής, ήταν Νο 9, είχε σημειώσει πολλά γκολ με κεφαλιές. Το μόνο πράγμα που ήθελα, να μου δώσει ο Θεός ήταν να παίξω όπως και ο πατέρας μου. Μία από τις καλύτερες συμβουλές του: «Μην νομίζεις ότι είσαι καλύτερος ή πιο σημαντικός από τους άλλους, είσαι ίδιος, οπότε να τους σέβεσαι όλους. Εάν έσπασα το δάχτυλο του Σταλόνε κατά τη διάρκεια του «Escape to Victory» (η μεγάλη απόδραση των 11); Έτσι λένε», είπε ο διάσημος Βραζιλιάνος.
«Έζησα μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Το όνομά μου είναι Εντσον, μετά άρχισαν να με αποκαλούν Πελέ. Δεν μου άρεσε. Ήμουν οπαδός του Τόμας Εντισον, είναι σημαντικός! Το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Σουηδία το ’58; Δεν φαντάστηκα να κληθώ σε εκείνη την ηλικία. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι διαφορετικοί από τους Βραζιλιάνους (σ.σ: η πρώτη φορά που ο Πέλε έφυγε από τη Βραζιλία), όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο, δεν υπήρχαν μαύροι. Δεν μπορώ να ξεχάσω το γκολ στον τελικό. Και σήμερα σκέφτομαι πόσο καλός ήταν ο Θεός προς μένα», πρόσθεσε.
Τέλος, μίλησε για τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο οποίος πέθανε πριν από λίγους μήνες:
«Δεν μας έδενε φιλία, αλλά όταν συναντιόμαστε, αστειευόμαστε μεταξύ μας, ποιος ήταν ο καλύτερος. Στις 19 Νοεμβρίου 1969 σημείωσα το 1000ο γκολ μου στο Μαρακάνα, έχω ακόμα την μπάλα. Εζησα μερικές σημαντικές στιγμές με όλους. Δόξα τω Θεώ, εμβολιάστηκα και πέρασα το μήνυμα. Ας ελπίσουμε ότι θα περάσει σύντομα, όπως πέρασαν και άλλα άσχημα πράγματα. Το μόνο που προσπάθησα να κάνω ήταν να ευχαριστήσω τους άλλους.»
