Ως την κορυφαία στιγμή της καριέρας του χαρακτήρισε την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 2004, ο Κώστας Κατσουράνης. Ο Έλληνας παίκτης αναφέρθηκε στον θρίαμβο στα γήπεδα της Πορτογαλίας, ενώ δεν παρέλειψε να μιλήσει και για την πρόσφατη εμφάνιση της εθνικής στο παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας. Ο Κατσουράνης μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra 103,3». Αναλυτικά δήλωσε:
Για το γκρουπ στο facebook και πόσο τον επηρέασε: «Δεν ασχολούμαστε με αυτά. Έχουμε ψυχική δύναμη και παίρνουμε δύναμη και από τους ανθρώπους που μας αγαπάνε. Δόξα τω Θεώ… Το πως το διαχειρίστηκα φάνηκε όταν μπήκα στον αγωνιστικό χώρο. Όσοι ξέρουν από αθλητισμό θα είδαν πως μπήκα για να κάνω τα πάντα, να βοηθήσω την ομάδα μου, όπως κάνω πάντα, είτε είμαι βασικός είτε αναπληρωματικός. Έχω κάποια πιστεύω και όλα αυτά δεν μπορούν να με αγγίξουν. Δεν τα βάζω στο μυαλό μου. Αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι ο κόσμος που “γέννησε” η εθνική ομάδα αυτά τα δώδεκα χρόνια, από τα προκριματικά του 2002 μέχρι το Euro 2004 και την μετέπειτα συνέχεια. Εγώ χαίρομαι πολύ για την εξέλιξη της ομάδας».
Για την κατάκτηση του Euro 2004: «Για μένα σίγουρα είναι η κορυφαία στιγμή, αν και σαν παιδάκι πρώτη φορά βγήκα στους δρόμους το `87 με τον Γκάλη. Αυτές οι δύο είναι οι κορυφαίες στιγμές. Έπαιζα και μπάλα και μπάσκετ. Όλοι παίζαμε μπάσκετ τότε. Ας μην ασχολούμαστε με μικρότητες λοιπόν, υπάρχουν σημαντικότερες αξίες και με αυτές τις αξίες έρχονται οι επιτυχίες στην εθνική ομάδα».
Για τη στιγμή που θυμάται από το Euro: «Η στιγμή που σφυρίζει ο διαιτητής κι εγώ με τρεις-τέσσερις συμπαίκτες μου είμαστε ξαπλωμένοι στο χορτάρι αγκαλιασμένοι. Είναι η καλύτερη εικόνα που έχω στο μυαλό μου. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα με λέξεις. Η χαρά για το κάθε βήμα ήταν τεράστια, αλλά όταν σφύριξε η λήξη, παρότι δεν ξέραμε τι είχαμε καταφέρει, ξέραμε πως θα σηκώναμε το κύπελλο, πρώτα ο Ζαγοράκης και μετά όλοι οι άλλοι. Γιατί όλοι έχουμε το ίδιο μερίδιο και οι 23 παίκτες και οι φροντιστές και οι μασέρ. Να το καταλάβουν όλοι πως αν δεν έχεις καλό κλίμα σε όλη τη μέρα, από την προπόνηση μέχρι το παιχνίδι, είναι δύσκολο να έχεις επιτυχίες».
Για την μη αξιοποίηση εκείνης της επιτυχίας: «Δεν έχει αξιοποιηθεί για πολλούς λόγους. Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής είναι ο μόνος που κέρδισε. Η πορεία μας αυτό δείχνει. Άνοιξαν τα σύνορα, κερδίσαμε σεβασμό και εκτίμηση, κάναμε καριέρα στο εξωτερικό. Το ζητούμενο ήταν να φτιάξουμε γήπεδα, ακαδημίες, να ασχοληθούμε πιο σοβαρά, να παράγουμε ποδόσφαιρο και ποδοσφαιριστές και να βρούμε μια ταυτότητα στο πρωτάθλημα μάς, όχι μόνο στην εθνική. Και απροθυμία και ανικανότητα φταίνε».
Για τον ρόλο της καριέρας στο εξωτερικό: «Πολλά παιδιά βγήκαν έξω και είδαν πόσο διαφορετικό είναι το ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει πίεση. Στην Ελλάδα έχει μπει το “μόνο η νίκη”. Καλό είναι να μπαίνει, αλλά με μέτρο και σωστούς παράγοντες. Πρέπει να ξέρουμε πως υπάρχει και η ισοπαλία και η ήττα. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Παίζοντας στο εξωτερικό καταλάβαμε πως πρέπει να το χαιρόμαστε και να μην έχουμε τίποτα άλλο στο μυαλό μας, εκτός από το να δουλεύουμε για να γινόμαστε καλύτεροι».
Για την κριτική: «Πρέπει να αγαπήσουμε περισσότερο τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, τους Έλληνες μπασκετμπολίστες, την Ελλάδα συνολικά. Έχουμε αποδείξει ότι όταν είμαστε ενωμένοι ως χώρα πετυχαίνουμε μεγάλα πράγματα».
Για το «μυστικό» της εθνικής το 2004: «Είχαμε τρομερή αυτοπεποίθηση ως ομάδα. Εγώ είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες μου. Είναι πολύ σημαντικό. Πίστευα πως θα κάνουν το σωστό την κατάλληλη στιγμή. Το είχαμε και το έχουμε αυτό».
Για τη χαμένη ευκαιρία με την Κόστα Ρίκα: «Όπως είπε και ο Καραγκούνης χθες, όλοι θέλαμε να ξαναπαίξουμε αυτό το ματς. Αλλά δεν γίνεται… Το ποδόσφαιρο είναι σκληρό. Θεωρώ πως είχαμε μέλλον στο τουρνουά. Πιστεύαμε στην ομάδα μας και οι 23 ποδοσφαιριστές και οι προπονητές. Θα πηγαίναμε στον υπέρ πάντων αγώνα με την Ολλανδία και μετά δεν ξέρεις πού μπορείς να φτάσεις. Όπως και να χει, η πρόκρισή μας στα νοκ άουτ παιχνίδια είναι ένα παράσημο για τα νέα παιδιά».
Για το αν έχει μέλλον η εθνική: «Αυτό δεν το συζητάμε. Έχει πάρα πολλούς καλούς ποδοσφαιριστές. Εγώ συνέχεια αποθεώνω τους συμπαίκτες μου, γιατί αυτό νιώθω. Ο Λάζαρος έκανε φοβερό τουρνουά, ο Κονέ το ίδιο, ο Χολέμπας για μένα ήταν ο καλύτερος, μαζί και ο Σωκράτης και ο Μανωλάς και ο Τοροσίδης. Μάλλον μόνο εγώ δεν ήμουν καλός… (γέλια) Η ομάδα ήταν σε καλή φόρμα. Ήμασταν αισιόδοξοι ακόμα και με την Ολλανδία».
Για το αν θα παίξουμε διαφορετικό ποδόσφαιρο: «Κι εδώ είμαστε των άκρων… Εγώ δεν θεωρώ πως παίζουμε άμυνα ούτε πως παίζουμε το παιχνίδι των αντεπιθέσεων. Αυτά τα λένε όσοι δεν ξέρουν. Είμαστε ομάδα που κάνει γρήγορες επιθέσεις και αυτό έχει μεγάλη διαφορά από τις αντεπιθέσεις. Στόχος μας είναι να μην δεχθούμε γκολ, αλλά όλες οι ομάδες τον ίδιο στόχο έχουν. Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε αυτό το στοιχείο μας. Προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε επιθετικά γιατί αντιμετωπίζουμε δυσκολίες σε οργανωμένες άμυνες και εκεί χρειάζεσαι ποδοσφαιριστές καλούς στην ατομική ενέργεια».
Για τον Σάμαρη που τον έχει ως πρότυπο: «Ο Σάμαρης έχει τεράστια προσωπικότητα. Είναι πολύ καλός ποδοσφαιριστής και δεν ξέρει ούτε ο ίδιος πόσο καλός είναι. Παίρνοντας εμπειρίες, μετά από μια καλή χρονιά με Ολυμπιακό και την εθνική κι επειδή είναι τρομερά καλό παιδί, θα είναι από τους βασικούς πρωταγωνιστές της εθνικής ομάδας και του συλλόγου του τα επόμενα χρόνια».
Για το δικό του μέλλον: «Τώρα θα κάνω μια βουτιά στη θάλασσα. Μετά θα δούμε, δεν ξέρω. Από την Ελλάδα δεν έχω κάτι στα χέρια μου κι έτσι βλέπω πιο κοντά το εξωτερικό».
Για το αν θα είναι την εθνική του Ρανιέρι: «Όλοι θέλουμε να είμαστε στην εθνική. Θα δούμε τι θα γίνει…».