Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1938 στη Γαλλία, θα μείνει στην ιστορία ως το πρώτο που μία ομάδα αναδείχθηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά πρωταθλήτρια Κόσμου. Κι αυτή δεν ήταν άλλη από την Ιταλία.
Στα δύσκολα χρόνια του μεσοπολέμου και 15 μόλις μήνες πριν ξεσπάσει ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος, η Γαλλία θα φιλοξενήσει την τρίτη διοργάνωση του Μουντιάλ, που έμελλε να είναι και η τελευταία προπολεμικά.
Στα πρότυπα της διοργάνωσης του 1934 στην Ιταλία, στην αφετηρία στήθηκαν 16 χώρες, δύο εκ των οποίων θα έφταναν μέχρι τον τελικό μέσω νοκ άουτ παιχνιδιών.
Νικήτρια αναδείχθηκε η Ιταλία του Βιτόριο Πότσο, που μαζί με την ομάδα του, έφτανε και ο ίδιος τους δύο παγκόσμιους τίτλους. Η «σκουάντρα ατζούρα», απέκλεισε κατά σειρά τις Νορβηγία (2-1 στην παράταση), Γαλλία (3-1) και Βραζιλία (2-1), για να πάρει το τρόπαιο «Ζιλ Ριμέ» στον τελικό απέναντι στην Ουγγαρία με 4-2.
Οι Ιταλοί ζευγάρωναν έτσι τις επιτυχίες τους, φτάνοντας στα δύο τρόπαια μετά από εκείνο που κατέκτησαν τέσσερα χρόνια νωρίτερα (1934) στο σπίτι τους.
Τα αξιοσημείωτα του Μουντιάλ 1938
*Η Ιταλία γίνεται η πρώτη χώρα και δεύτερη συνολικά στην ιστορία του θεσμού, που θα υπερασπιστεί τον τίτλο της, μετά το Κύπελλο του 1934. Η επόμενη και μοναδική μέχρι σήμερα είναι η Βραζιλία (1958, 1962).
*Η (ναζιστική τότε) Γερμανία αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο της διοργάνωσης, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί από τότε μέχρι και τις μέρες μας και αποτελεί τη μοναδική φορά στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Επίσης είναι η μόνη φορά στα Μουντιάλ που έχουν συμμετάσχει τα «πάντσερ» (απουσίασαν μόνο από αυτά των 1930, 1950) που δεν τερματίζουν στην οκτάδα.
*Στις 16 Ιουνίου του 1938 στη Μασαλλία, οι Βραζιλιάνοι σίγουροι για την πρόκρισή τους στον τελικό, επιλέγουν να ξεκουράσουν τον πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης Λεονίντας στον ημιτελικό απέναντι στους Ιταλούς. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό αφού η «σελεσάο» θα γνωρίσει την ήττα με 2-1 από το συγκρότημα του Βιτόριο Πότσο και θα αποχαιρετήσει τα όνειρα για τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της.
*Λόγω του πολέμου που ακολούθησε, το επόμενο Μουντιάλ διεξήχθη το 1950. Η Ιταλία έγινε έτσι η χώρα που κράτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο για περισσότερο από κάθε άλλη στην κατοχή της, τουτέστιν 16 χρόνια (1934-1950)! Μάλιστα, ο Ιταλός αντιπρόεδρος της ΦΙΦΑ εκείνον τον καιρό, Οτορίνο Μπαράσι, θα κρύψει το τρόπαιο «Ζιλ Ριμέ» σε ένα κουτί παπουτσιών κάτω από το κρεβάτι του κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου!
Τα γήπεδα της τελικής φάσης:
Αντίμπ, «Σταντ ντου Φορτ Καρέ», 7.000 θέσεις
Μπορντό, «Παρκ Λεσκέρ», 34.694 θέσεις
Χάβρη, «Σταντ Μανισιπάλ», 22.000 θέσεις
Λιλ, «Σταντ Βικτόρ Μπουκί», 15.000 θέσεις
Παρίσι, «Παρκ ντε Πρενς», 48.712 θέσεις
Παρίσι, «Σταντ Ολιμπίκ ντε Κολόμπ», 60.000 θέσεις
Ρεμς, «Βέλοντρομ Μανισιπάλ», 21.684 θέσεις
Στρασβούργο, «Σταντ ντε λα Μεϊνό», 30.000 θέσεις
Λιόν, «Σταντ Ζερλάν», 40.500 θέσεις
Μασαλλία, «Σταντ Βέλοντρομ», 48.000 θέσεις
Τουλούζη, «Σταντ Σαπού», 35.472 θέσεις
Οι πρώτοι σκόρερς:
7 Λεονίντας (Βραζιλία)
6 Τσενγκελέρ (Ουγγαρία)
5 Σάροσι (Ουγγαρία)
5 Πιόλα (Ιταλία)